Aleksandra Lenoira

Aleksandra Lenoira Obraz w Infoboksie. Funkcjonować
Dyrektor Muzeum
Biografia
Narodziny 27 grudnia 1761
Paryż
Śmierć 11 czerwca 1839 r(w wieku 77 lat)
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Montparnasse
Pseudonim MLN
Narodowość Francuski
Zajęcia Archeolog , historyk sztuki , mediewista , kurator , eseista
Małżonka Adélaïde Binart (od1794)
Dzieci Albert Lenoir
Clodomir Lenoir ( d )
Zélia Lenoir ( d )
Inne informacje
Pracował dla Francuskie Muzeum Zabytków
Członkiem Akademia Stanisława
Reprezentowane przez Galeria Almine Rech ( d )
Nagrody Order Złotej Ostrogi
Królewskiego i Wojskowego Orderu Kawalera Legii Honorowej Saint-Louis
Podstawowe prace
Grób Heloizy i Abelarda , Muzeum Zabytków Francuskich

Marie Alexandre Lenoir , ur.27 grudnia 1761w Paryżu i zmarł dnia11 czerwca 1839 rrównież w Paryżu jest francuskim mediewistą , kustoszem muzeum, znanym z tworzenia i administrowania muzeum zabytków francuskich . Był pierwszym mistrzem Honoré Daumiera .

Biografia

Uczeń Kolegium Czterech Narodów u Ojców Oratorium, Alexandre Lenoir wstąpił do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w 1778 roku i uczył się u malarza Gabriela-François Doyena . Szybko porzucił tę karierę i spróbował swoich sił w pisaniu.

Na początku Rewolucji Francuskiej postanowiono ponownie połączyć, aby uniknąć ich rozproszenia i zniszczenia, wszystkie dzieła sztuki będące własnością narodową skonfiskowane z różnych domów zakonnych, aby mogły być przechowywane w tym samym miejscu. Konstytuanta powołuje Alexandre Lenoir, dzięki wsparciu Jean Sylvain Bailly , kustosz Petits-Augustins zajezdni (1791-1795) i instaluje go w „Ci-devant” klasztoru Petits-Augustins .

1 st sierpień 1793, Konwencja dekretuje zniszczenie grobów „królów ci-devant” bazyliki Saint-Denis . Alexandre Lenoir jest świadkiem niszczenia królewskich grobowców, kości wrzucanych do dołu lub skradzionych. Sprzeciwiał się wściekłości profanatorów i szabrowników, a we francuskim słowniku pojawił się nowy termin: „  wandalizm  ”. Ranny podczas próby ratowania mauzoleum Richelieu przed zniszczeniem z jego zamku w Poitou, udało mu się ocalić przed zniszczeniem posągi i posągi leżące, które przechowywał w klasztorze Petits-Augustins.

Udaje mu się ocalić in extremis niektóre makabryczne relikwie królewskie - w szczególności łopatkę Hugues Capet , kość udową Karola V , żebra Filipa le Bel i Ludwika XII , dolną szczękę Katarzyny Medycejskiej , piszczele kardynała Retz lub Karola VI - który wiek później zostanie przywrócony do piwnicy Burbonów bazyliki Saint-Denis.

W 1795 roku swoje podwoje dla publiczności otworzyło Francuskie Muzeum Zabytków, którego został administratorem (pozostał do śmierci). Muzeum to oferuje chronologiczne zwiedzanie pomieszczeń poświęconych każdemu okresowi, a muzeum ma trwały wpływ, chociaż Lenoir wystawił i zrekonstruował tam zabytki bez żadnej gwarancji naukowej. Szczególnie przesiąknięty jest nim nurt romantyczny ( przede wszystkim Victor Hugo : nastolatek, mieszkał niedaleko muzeum), a jego odcisk w historiografii jest znaczący. Muzeum zostało rozebrane w 1815 roku, a pomieszczenia przekazano nowej Szkole Sztuk Pięknych .

Kontynuując swoją pracę, Alexandre Lenoir na próżno próbował ratować fasady zamku Château d'Anet, katedry Cambrai i kościoła opactwa Cluny. Imperium, które wspiera jego działania na rzecz dziedzictwa, przyznaje mu Legię Honorową. Następnie w 1816 r. Ludwik XVIII powierzył Aleksandrowi Lenoirowi zamianę królewskich szczątków i mianował go administratorem grobowców bazyliki Saint-Denis .

Zmarł w 1839 r., głęboko zniszczony przez zniknięcie „swojego” muzeum.

Płodny pisarz Alexandre Lenoir pozostawia po sobie ponad sto dzieł wszelkiego rodzaju (eseje, raporty, katalogi, teatr itp.).

Alexandre Lenoir był najstarszym z ośmiorga dzieci Katarzyny Ludwiki Adamowej († 1790) i ojca Aleksandra Lenoira (1723-1802), królewskiego pończosznika, którego sklep znajduje się przy rue Saint-Honoré w pobliżu Pałacu Tuileries. Jego ojciec najpierw poślubił Marie Charlotte Mouton, która dała mu czterech innych braci i siostry.

7 lutego 1794, Alexandre Lenoir poślubił Adélaïde Binart , malarkę, studentkę jak on Dean . Mieli troje dzieci: Zelię (1795-1813) pochowaną na cmentarzu Saint-Sulpice w Vaugirard , Alberta (1801-1891, architekta historii, założyciela Muzeum Średniowiecza i ojca Alfreda Lenoira ) i Clodomira (1804-1887, malarz historyczny).

Ikonografia

Znamy kilka portretów Aleksandra Lenoira:


Publikacje

Liczne publikacje, w tym:

Wyróżnienia i towarzystwa

Uwagi i referencje

  1. Czasami „Żeglarz”, jak w aktach Legii Honorowej.
  2. (w) Andrew McClellan, Inventing the Louvre: Art, Politics, and the Origins of the Modern Museum in Eighteenth-Century Paris , University of California Press,1994, s.  158-159.
  3. Pierre Belet i Stéphane Gabet, „  Znaleźliśmy głowę Henryka IV  ” , na Paris Match ,16 grudnia 2010.
  4. Plik „Kości królewskie”, podseria H8, sklasyfikowany w 1864 r., Archives des Musées Nationaux, Paryż.
  5. (w) Astrid Swenson, The Rise of Heritage: Preserving the Past in France, Germany and England, 1789-1914 , Cambridge University Press,2013, s.  35.
  6. Haskell, Francis i François Nancy, „  Michellet i wykorzystanie sztuk plastycznych jako źródeł historycznych  ”, Annales. Gospodarki, społeczeństwach cywilizacji , N O  6,1993, s.  1403-1420 ( czytaj online ).
  7. Leander Vaillat, Towarzystwa XVIII th  malarzy wieku , Perrin,1912, s.  78.
  8. Spacer po cmentarzach Paryża
  9. "  Archiwa Państwowe. Baza Eleonory. Odpowiedź n O  71 (Marin Alexandre  Lenoir) ”
  10. (en) „  Lenoir Alexander  ” na stronie internetowej Komitetu i nauk historycznych (CTHS) (dostęp 25 października 2013 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne