Kościół Sainte-Aurélie w Strasburgu

Kościół Sainte-Aurélie w Strasburgu
Zdjęcie poglądowe artykułu Kościół Sainte-Aurélie w Strasburgu
Kościół Sainte-Aurélie w Strasburgu
Prezentacja
Kult kościół luterański
Rodzaj Kościół parafialny
przywiązanie Kościół protestancki wyznania augsburskiego w Alzacji i Lotaryngii
Rozpoczęcie budowy XII p  wieku ;18 lipca 1763 r
Koniec prac 28 maja 1765
Architekt Michel Hatzung i Georges Frédéric Hüttner (główni wykonawcy)
Dominujący styl barokowy
Ochrona Logo pomnika historycznego Niejawne MH ( 1988 , kościół)
Stronie internetowej sainte-aurelie.fr
Geografia
Kraj Francja
Region Alzacja
Departament Bas-Rhin
Gmina Strasburg
Informacje kontaktowe 48°34′53″ północ, 7°44′00″ wschód
Geolokalizacja na mapie: Strasburg
(Zobacz sytuację na mapie: Strasburg) Kościół Sainte-Aurélie w Strasburgu
Geolokalizacja na mapie: Bas-Rhin
(Zobacz sytuację na mapie: Bas-Rhin) Kościół Sainte-Aurélie w Strasburgu
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Kościół Sainte-Aurélie w Strasburgu

Kościół Sainte-Aurélie de Strasbourg znajduje się przy rue Martin-Bucer w dzielnicy Gare . Jest to protestancki ewangelicki kościół z wyznania augsburskiego . Według średniowiecznej historiografii jest to jedno z najstarszych sanktuariów w mieście. W 1524 r. zadebiutował jako kaznodzieja Marcin Bucer w tym kościele przejętym w okresie reformacji rok wcześniej. Chociaż nadal istnieją pewne elementy stylu romańskiego i gotyku , Sainte-Aurélie jest szczególnie znany z projektowania wnętrz barokowy biel i złoto - ołtarz i ambona z XVII th  wieku , narządu zaprojektowany przez Andreasa Silbermanna w 1713 roku - i imponującej nawy nowego kościoła , całkowicie przebudowany w XVIII -tego  wieku . Aktywa te zyskały kościół Sainte-Aurélie być klasyfikowane przez zabytków5 maja 1988 r..

Sytuacja

Kościół Sainte-Aurélie znajduje się w sercu popularnego przedmieścia znanego jako Faubourg National od czasu rewolucji francuskiej , ale wcześniej znanego jako Faubourg des Charrons, a następnie Faubourg Blanc. Niegdyś była to dzielnica ogrodników, ogrodników i klasztorów.

Dziś kościół znajduje się nieco z dala od głównych dróg, otoczony drzewami i budynkami, które pozbawiają obserwatora widoku, z wyjątkiem zimy z powodu opadania liści. Dziedziniec dzieli ze szkołą podstawową Sainte-Aurélie, najstarszą szkołą publiczną w Strasburgu, zbudowaną w latach 1843-1846 przez Félixa Friesa na gruntach udostępnionych przez parafię. Z wyjątkiem wiernych, publiczność może zatem wejść do kościoła tylko po uprzednim umówieniu się lub czasami podczas Europejskich Dni Dziedzictwa .

Historia

Odkrycia archeologiczne i interwencje na przedmieściach z XVII -tego  wieku dotyczą głównie pogrzebowe szczątki od starożytności i okresu Merowingów.

Data założenia kościoła pozostaje niepewna. Według kronikarza Koenigshovena, cytowanego przez historyka Jeana-Daniela Schoepflina , sceptycznego, jego pochodzenie sięga św. Aurélie, jednej z jedenastu tysięcy dziewic, która zmarła w Strasburgu. Inne źródła sugerują fundamenty wczesnego kościoła w VIII -go  wieku , do krypty , które zostały zawarte grobu św Aurelie.

W rzeczywistości po raz pierwszy wymieniany jest w 801 r. pod nazwą Saint-Maurice, natomiast Sainte-Aurélie pojawia się dopiero w 1324 r. Przekonanie, że to rzeczywiście ten sam kościół, opiera się na tym fragmencie czarter 20 maja 1324 ustalające, że „kapitał przyznaje klasztorowi Saint-Arbogast pewne dziesięciny z kościoła Saint-Maurice, potocznie znanego jako Sainte-Aurélie”:

„[...] decimationes seu fructus omnes decimationum ad eos et suos successores nomine ecclesie S. Mauricii extra muros Argentinenses que ecclesia vulgariter S. Aurelie nuncupatur proper [...]”

Według Schoepflina kościół został przekazany kapitule św. Tomasza przez biskupa Henryka II w 1219 r., koncesję potwierdzoną bullą papieża Honoriusza III .

W 1471 został włączony do kapituły św . Tomasza . Przechodzi do reformacji w 1523 r. w tym samym czasie co kapituła. Po Temple-Neuf , Saint-Thomas i Saint-Nicolas staje się czwartą parafią wyznania augsburskiego w Strasburgu. Jej pierwszym pastorem jest Symphorien Pollion (lub Pollio), który jako pierwszy głosił protestantyzm w katedrze . Jego następcą jest Martin Bucer , wybrany kaznodzieją „Kościoła Ogrodników” w 1524 roku.

Życie protestanckich parafie Strasbourg jest coraz lepiej znany od połowy XVI -tego  wieku , kiedy rekordy są chrzcielna są wprowadzane. Tak więc w przypadku kościoła Sainte-Aurélie księgi te są przechowywane w Archiwum Miejskim Strasburga od 1550 roku.

W XVIII -tego  wieku konstrukcja grozi zawaleniem i potrzebna jest budowa nowego kościoła. Powierzono ją kierownikom projektu ( Baumeister ) Michel Hatzung i Georges Frédéric Hüttner. Położono pierwszy kamień18 lipca 1763 rprace posuwały się dość szybko i nowy kościół został konsekrowany dnia 28 maja 1765. Z wyjątkiem zakrystii katedry, mniejszej z 1744 r., i kościoła Recollets, ponieważ został zniszczony, jest to jedyna ważna budowla religijna zbudowana w Strasburgu w ciągu tego stulecia.

Podczas Rewolucji Francuskiej kościół służył jako magazyn paszowy. W 1805 roku, po Austerlitz , rosyjskim i austriackich jeńców i rannych zostały umieszczone w kościele, który mieścił się szpital wojskowy od 19 stycznia do 20 lipca 1806 roku francusko-niemiecka wojna z 1870 roku spowodował pewne uszkodzenia, o czym świadczy kilka cegieł. Blokowanie pociski uderzają w drugi poziom kamiennej dzwonnicy. Uszkodzonych zostało również kilka piszczałek organów zaprojektowanych przez André Silbermanna , naprawę powierzono braciom Wetzelom.

5 maja 1988 r.kościół zaliczany jest do Zabytków Historycznych .

W 2008 roku odnowiono nawę i dach.

Architektura

Z wyjątkiem dzwonnicy , ogólna sylwetka budynku jest taka, jak kościół całkowicie przebudowany w 1765 roku, a kubatura nawy wpisuje go w tradycję budownictwa barokowego.

Fasady

Zorientowaną w kierunku wschodnim fasadę główną wieńczy obszerny, skręcony szczyt pokryty jasnym tynkiem, przepruty czterema tarczami w kształcie byka i w który wdziera się trójkątny kamienny naczółek . Opiera się ona na przedsionku z piaskowca obramowanego dwoma wysokimi oknami z tylnymi łukami , podobnymi do tych z elewacji bocznych. Wszystkie te elementy są łatwo rozpoznawalne na przedstawionym powyżej rycinie z 1865 roku, z wyjątkiem wolut szczytu: boki dachu są tam przedstawione prosto.

Pod frontonem otwiera się portal główny, zwieńczony okapnikiem i mniejszym oknem. Kaseta z kluczem nosi ten napis wygrawerowany w balon mowy: „ST. AURELIA MDCCLXV ”. Zwieńczone również nadprożami w przekrzywionym kapeluszu , boczne drzwi wykluczają ten sam wzór, przywołując datę budowy nowego kościoła (1765).

dzwonnica

Położony Zachodzie, wieża jest najstarszą częścią obecnego budynku, trzy poziomy poniżej, nowy styl , pochodzący z XII th  wieku . Elewacje dolnej kondygnacji są otynkowane, z wyjątkiem ściętych kamiennych narożników. Jej podstawa ma zgrubienie na kołnierzowych i wpust. Z wyjątkiem arkady, niewielkie pozostałości starego portalu zachodniego, który dziś posiada proste metalowe drzwi. Oddzielone pasmami piaskowca posadzki mają małe okna, ale niektóre zostały zablokowane.

W XIV -tego  wieku wieżę podwyższono poziom zainstalować dzwonnica z clerestory gothic i dach czterospadowy którego jest koronowany przez koguta .

Mieści się w nim najstarszy dzwon datowany na Strasburg (1410), który bez uszkodzeń przeszedł przez okres rewolucyjny . Waży od 24 do 25 Zentnerów – około 120 kilogramów – i nosi następujący łaciński napis:

„++ IhVS + XPS + MARIA + MATHEVS + MARCVS + LVCAS + JOAS +
ANNO + DNI + M + CCCC + X + FVSA + EST + HAEC + CANPANA”

Ten dzwon nie był wyjątkowy, dokumenty potwierdzające istnienie czterech dzwonów w 1754 roku.

W 1794 roku, w czasie Terroru , dzwonnicy przez chwilę grożono rozbiórką, podobnie jak inne dzwonnice w mieście, a na początek – w pierwszym projekcie – elegancką ażurową iglicę katedry Notre-Dame . Rzeczywiście, jakobin Antoine Teterel, pochodzący z Lyonu , widział w nim obrazę dla zasady równości drogiej Rewolucji i został złożony wniosek w tym kierunku, który nie został uwzględniony.

Około dziesięć lat po konsekracji nowego kościoła, w 1776 roku, Joh zainstalował nowy zegar . Ojciec i syn Philipp Maybaum, ale obecna jest zegar, który zbudowany w 1845 roku przez Jean-Baptiste Schwilgué , następnie na wysokości swej chwały po jego realizacji trzeciego zegar astronomiczny w katedrze Notre-Dame w Strasburgu . Został odrestaurowany na początku XXI wieku i jest dziś ostatnim zegarem na dzwonnicy ze Schwilgué, który nadal działa w Strasburgu.

Wyposażenie wnętrz

Wymiary

Wymiary wnętrza kościoła są następujące

Ołtarz i ambona do głoszenia

Z archiwów parafii wynika, że ​​w latach 1668-1671 przeprowadzono gruntowne remonty. Dowiadujemy się, że ściany zewnętrzne i wewnętrzne pobielono w 1668 r., że cieśla Hans Jakob Wildmann dotknął w 1669 r. 42 florenów za wykonanie ołtarza, natomiast tokarz drewna Leonhard Zippel wdzięcznie dokonał 16 kolumn otaczających go. W 1670 r. ten sam Hans Jakob Wildmann otrzymał za wykonanie ambony 60 guldenów, a snycerz Matthiß Preis za swoją pracę – w tym pelikan znajdujący się pod czołgiem – 82 guldeny i 5 szylingów.

Pomalowane na biało i złoto ołtarz i ambona pochodzą zatem ze starego kościoła i zajmują południową stronę nawy.

Ołtarz z toczonymi kolumnami mieści zarówno czworonożny stół, jak i szafę ołtarzową.

Chrząstkowaty czasza zawieszonej ambony otoczona jest niszami mieszczącymi czterech Ewangelistów . Jak w kościele Saint-Guillaume w Strasburgu , jest ona prowadzona przez Pelikan karmienia jej młode z własnej krwi, zgodnie z Zachodniej ikonografii chrześcijańskiej symbolizujący ofiarę z Chrystusem .

W 1865 r. z okazji obchodów stulecia inauguracji kościoła całkowicie przemalowano ołtarz i ambonę.

Oba zostały sklasyfikowane jako obiekt według zabytków by28 marca 1979.

Organy

O obecności organów w starym kościele świadczy kilku autorów. Według Vogeleis, a Dietrich Wagner - sam budowniczy organów - nie był organistą w 1604. Jeśli chodzi o Lobstein, istnieje 25 organiści między 1604 i 1778, 13 z XVII th  wieku .

Główne organy zostały ukończone w dniu 22 maja 1718przez André Silbermann , pochodzący z Saksonii i mieszka w Strasburgu. Pierwotnie miał dwie klawiatury i siedemnaście gier . W międzyczasie instrument przeszedł wiele przeobrażeń. Kiedy w 1765 r. wybudowano nowy kościół, organy przeniósł tam najstarszy syn Silbermanna, Jean-André Silbermann , który ukończył go już z 3 głosami w 1762 r.

Aby zharmonizować go z ołtarzem i amboną, kredens w 1790 r. pomalowano naprzemiennie na biało-złoto, a dekoracja roślinna wzbogacona złotem podkreśla wszystkie elementy rzeźbiarskie. W Alzacja XVIII th  wieku , taka malowane w formie bufetu jest wyjątkowe.

W 1911 instrument został pneumatyzowany przez Dalsteina-Haerpfera, Positif stał się treską, a łączną liczbę gier zwiększono do 33.

6 lipca 1952 rkościół ma nowe mechaniczne organy zaprojektowane przez Ernesta Muhleisena. Z twórczości Silbermanna pozostał tylko bufet i siedem jego gier. Część instrumentalna została w 2000 roku uznana za zabytek .

To na tym instrumencie Albert Schweitzer nagrał w 1936 utwory Bacha i Césara Francka dla wytwórni Columbia Records .

Małe organy chórowe Positif zostały zbudowane przez twórcę Alfreda Wilda w 2001 roku. Mają kółka i są zwykle umieszczone po prawej stronie ołtarza.

Malowane panele

Dwadzieścia trzy sceny biblijne wykonane w 1767 roku przez strasburskiego malarza i złotnika Pierre'a Josepha Noëla zdobią galerie z trzech stron, obramowując ołtarz i ambonę, która zajmuje czwartą. Pod organami znajdują się tablice przedstawiające Stary Testament, po bokach wzmianka o Nowym Testamencie .

Talerze

W wyposażeniu wnętrz znajdują się również obrazy i tablice z brązu. Reformator Martin Bucer jest szczególnie zaszczycony tam, ze w szczególności medalionem w jego wizerunek umieszczony po prawej stronie ambony, identyczny do tego z kościoła Saint-Thomas Strasburg , złożony przez Johannesa Riegger z nawiedziło medal Frédéric Hagenauera w 1543 roku Po lewej stronie ambony znajduje się tablica z brązu wykonana w 1929 roku przez strasburskiego rzeźbiarza Alberta Schultza (1871-1953) przedstawiająca Martina Bucera wygłaszającego kazania przed wiernymi.

Uwagi

  1. Wskazówka n o  PA00085024 , baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  2. R. Recht, J.-P. Klein i G. Foessel (red.), Connaître Strasbourg , Alsatia , 1998, s.  179-180
  3. CRDP Alsace, „  Architecture et patrimoine  ” , na stronie crdp-strasbourg.fr (dostęp 28 stycznia 2015 )
  4. Frédérique Blaizot, Pascal Flotté, Juliette Baudoux i Ghislaine Macabéo, „Ewolucja topografii grobowej zachodniego przedmieścia Strasburga (Bas-Rhin) u schyłku starożytności i późnego średniowiecza”, Revue archeologique de l'Est , 2005, tom 54, s. 211-248 „  Ewolucja topografii grobowej zachodniego przedmieścia Strasburga (Bas-Rhin) w późnej starożytności i późnym średniowieczu  ” , na rae.revues.org (konsultacja 28 stycznia 2015 r. )
  5. Johann Daniel Schöpflin, Alzacja lub ilustrowane swoją historię pod cesarzy Niemiec i od jego zjednoczenia z Francji , tom V, miasta-imperialnej genealogie , 1974 ( 1 st ed. 1852), s. 51
  6. D. Toursel-Harster, JP Beck i G. Bronner, Alzacji. Słownik zabytków historycznych , La Nués Bleue, Strasburg, s. 453-454
  7. Charles Chmidt, Historia kapituły Saint-Thomas de Strasbourg w średniowieczu, a następnie zbiór kart i dokumentów ,1860( czytaj online ) , s.  351
  8. Rene Bornert, Reformacja uwielbienie w Strasburgu XVI th  wieku , Brill Archiwum, 1981, s. 534 ( ISBN  9789004062641 )
  9. (de) JG Heinemann, Die Kirche Sanct-Aurelien w Strasburgu ,1865( czytaj online ) , s.  47
  10. Agnes Acker (red.), Encyclopédie de l'Alzacja , tom. 12, Publitotal Publishing, Strasburg 1986, s. 7104-7105
  11. „  Protestancki Strasburg reprezentuje dziewięć kościołów i katedrę  ” , na museeprotestant.org (dostęp 28 stycznia 2015 )
  12. „  Strasbourg, Ste Aurélie  ” , na stronie decouverte.orgue.free.fr (dostęp 28 stycznia 2015 r. )
  13. (de) Die Kirche Sanct-AURELIEN w Straßburg , op. cyt. , s. 55
  14. W niemieckim , Zentner przekłada się dzisiaj jako „  kwintal  ” (100 kilogramach), ale dawniej, zwłaszcza w Alzacji oraz w krajach germańskich, to odzwierciedla raczej na wadze 50 kilogramów
  15. Tłumaczenie: „Jezus Chrystus, Maria, Mathieu, Marek, Łukasz, Jan; ten dzwon stopił się w roku łaski 1410 ”
  16. (de) Die Kirche Sanct-Aurelien in Straßburg , op. cyt. , s. 56
  17. (de) Die Kirche Sanct-Aurelien in Straßburg , op. cyt. , s. 57
  18. Kościół Sainte-Aurélie w Strasburgu , broszura wydana przez parafię
  19. (de) Die Kirche Sanct-Aurelien in Straßburg , op. cyt. , s. 44
  20. (de) Die Kirche Sanct-AURELIEN w Straßburg , op. cyt. , s. 59
  21. Gustave Koch i Marc Lienhard, Les Protestants d'Alsace: od żywych do widocznych , Oberlin, Strasburg; Mars i Merkury, Wettolsheim, 1985, s. 82
  22. Les Protestants d'Alsace , op. cyt. , s. 95
  23. Lucienne Portier, Pelikan. Historia symbolu , Cerf, Paryż, 1984, 159 s.
  24. „  Ołtarz, krzesło do głoszenia  ” , na culture.gouv.fr (dostęp 28 stycznia 2015 )
  25. Pie Meyer-Siat, Orgues d'Alsace: historyczny inwentarz organów w Alzacji , Coprur, Strasbourg, 2003, s. 182
  26. (w) Martin Vogeleis, Quellen und zu einer Bausteine ​​Geschichte der Musik und des Theatres im Elsass 500-1800 1911
  27. (De) Johann Franz Lobstein, Beiträge zur Geschichte der Musik im Elsaß und besonders in Strassburg: von der ältesten bis auf die neueste Zeit , 1840
  28. (w) „  Albert Schweitzer and Music  ” na erbacher-hof.de (dostęp 28 stycznia 2015 ) i Charles R. Joy (red.), Music in the Life of Albert Schweitzer , A. & C. Black, Londyn, 1953 , s. 226-230
  29. Serge Dufour, The statues of Strasbourg , Editions Coprur, Strasburg, 1992, s. 25 ( ISBN  2-903297-42-8 )

Bibliografia

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne