Narodziny |
28 marca 1897 Osaka |
---|---|
Śmierć |
29 stycznia 1979(w wieku 81 lat) Tokio ( d ) |
Imię w języku ojczystym | 萩 原 雄 祐 |
Narodowość | język japoński |
Trening |
University of Toronto Uniwersytet Harvarda, Wydział Nauk Uniwersytetu Paryskiego w Tokio |
Czynność | Astronom |
Pracował dla | University of Tokyo , Utsunomiya University , Uniwersytet Tohoku |
---|---|
Członkiem | Japońska Akademia Nauk |
Nagrody |
Order Kultury (1954) Osoba zasłużona kulturowo (1954) James-Craig-Watson Medal (1960) |
Yūsuke Hagihara (萩 原 雄 祐, Hagihara Yūsuke ) , Urodzony28 marca 1897w Osace i zmarł dalej29 stycznia 1979w Tokio jest japońskim astronomem znanym ze swojego wkładu w mechanikę nieba .
Hagihara ukończył astronomię na Cesarskim Uniwersytecie Tokijskim w 1921 roku, a dwa lata później został mianowany docentem astronomii. W 1923 roku rząd japoński wysłał go za granicę jako podróżującego uczonego. Hagihara poszła na Uniwersytet Cambridge, aby studiować pod kierunkiem matematyka HF Bakera, a także na Uniwersytecie w Getyndze i na Wydziale Nauk w Paryżu . W 1925 r. Wrócił do Japonii, a trzy lata później przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, aby studiować teorię systemów dynamicznych na Uniwersytecie Harvarda pod kierunkiem George'a Davida Birkhoffa dzięki stypendium Fundacji Rockefellera .
Hagihara ukończył studia na Harvardzie w 1929 roku i wrócił na Uniwersytet Tokijski, gdzie w 1930 roku obronił pracę doktorską na temat stabilności systemów satelitarnych. Pięć lat później otrzymał awans na profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Tokijskim. Od 1945 do 1957 był dyrektorem Obserwatorium Astronomicznego w Tokio, a następnie profesorem na Uniwersytecie Tōhoku (1957–1960) i rektorem Uniwersytetu Utsunomiya (1961–1967). W 1961 roku został wybrany wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Unii Astronomicznej i przewodniczącym komisji IAU ds. Mechaniki niebieskiej.
Zrezygnował ze wszystkich swoich oficjalnych obowiązków, z wyjątkiem Japońskiej Akademii Nauk , w 1967 roku i poświęcił się napisaniu swojej pięciotomowej pracy „ Niebiańska mechanika ”, opartej na notatkach z wykładów.
Hagiharę uważano za spokojnego i kulturalnego człowieka, doskonałego nauczyciela i kompetentnego administratora. Asteroida (1971) Hagihara nosi jego imię.
Podkreślił znaczenie modeli postnewtonowskich dla mechaniki niebieskiej, a mianowicie tych, które opracował Georgi Manev .