Xavier de Merode

Xavier de Merode Obraz w Infoboksie. M gr  Xavier de Merode, Rzym Funkcje
Arcybiskup tytularny ( d )
Diecezja Mélitène ( d )
22 czerwca 1866 r -12 lipca 1874 r
Minister Wojny
1859 -Październik 1865
Operator
od 12 kwietnia 1850 r
Tytuł szlachecki
Hrabstwo
Biografia
Narodziny 26 marca 1820
Bruksela
Śmierć 12 lipca 1874 r(w wieku 54 lat)
Rzym
Narodowość belgijski
Przynależności Belgia , Francja , Państwa Kościelne
Trening Notre-Dame de la Paix
College Juilly
College Królewska Szkoła Wojskowa (1839-1841)
Papieski Uniwersytet Gregoriański (1847-1849)
Zajęcia ksiądz katolicki , oficer , mąż stanu , diakon katolicki , kapelan wojskowy
Rodzina Dom Merode
Tata Feliks de Merode
Rodzeństwo Werner de Merode
Pokrewieństwo Charles de Montalembert (szwagier)
Inne informacje
Religia Kościół Katolicki
Konsekratorzy Costantino Patrizi Naro , Giuseppe Berardi , Louis-Édouard Pie
szeregi wojskowe podporucznik (1841-1845)
Porucznik (1845-1847)
Kapitan (1847)
Konflikty Wyprawa Tysiąca
Podbojów Algierii przez Francję (1844-1846)
Różnica Kawaler Legii Honorowej (1844)

Hrabia Fryderyk Xavier Ghislain de Merode , urodzony w Brukseli na26 marca 1820i zmarł w Rzymie dnia11 lipca 1874 r, jest oficerem wojskowym, został arcybiskupem i prałatem domowym Piusa IX , prominister w armiach Państwa Kościelnego .

Kariera broni

Jest synem hrabiego Félix de Mérode ( 1791 - 1857 ) i Rosalie de Grammont ( 1793 - 1823 ), z rodziny staroniemieckiej, belgijskiej i francuskiej szlachty. Dzięki swoim sojuszom jest szwagrem Montalemberta i wnukiem La Fayette . Wykształcony w kolegium jezuickim w Namur, a następnie u oratorian z Juilly , wstąpił do Akademii Wojskowej w Brukseli w 1839 roku . W 1844 roku , zafascynowany karierą zbrojeniową, zostaje attaché zagranicznym w prywatnym sztabie generała Thomasa-Roberta Bugeauda w Algierii i jest dostatecznie zauważony w małej Kabylii i Aurès, by otrzymać Legię Honorową . Następnie poznał Louisa Christophe'a Léona Juchault de la Moricière . Pod koniec 1845 powrócił do Belgii w stopniu porucznika.

W służbie Papieża

W grudniu 1847 r. zrezygnował nagle, być może po pojedynku , i zapisał się do Kolegium Rzymskiego, ponieważ chciał zostać księdzem . Mieszka w niedawno otwartym kolegium kleryków belgijskich. W 1848 uczestniczył w wyjeździe na wygnanie papieża Piusa IX , zmuszony do opuszczenia stolicy najechanej przez rewolucjonistów z Garibaldiego . Wyświęcony na kapłana , odprawił swoją pierwszą mszę w Bazylice Świętego Piotra na23 września 1849. Monsignor Palme, tajny operator Papieża, po zamachu Ksawery zostaje powołany na jego następcę, gdy sprawuje funkcję kapelana w koszarach Viterbo . W 1850 roku Pius IX mianował go tajnym operatorem i dyrektorem więzień papieskich. Aktywnie przyczynia się do reorganizacji i modernizacji administracji państw papieskich, po przywróceniu przez wojska francuskie porządku publicznego w mieście. Jest jednak przekonany, że papież może i musi bronić się sam, nie będąc w nieskończoność zależnym od Francji . Przekonuje Piusa IX do reorganizacji armii. Aby wzmocnić Merode przeciwko sekretarzowi stanu , kardynałowi Giacomo Antonelli , papież mianuje Merode pro-minister w armiach Państwa Kościelnego. W czerwcu 1858 r. został wyznaczony na inaugurację i błogosławieństwo kościoła Matki Bożej z Argenteuil hrabiego Ferdynanda de Mee Ohs w Ohain (Belgia) w Brabancji Walońskiej, aw 1859 r. był także kanonikiem Bazyliki Świętego Piotra.

Wspomagany przez generała La Moricière , w ciągu zaledwie czterech miesięcy utworzył korpus armii składający się z 18 000 ludzi, papieskich Żuawów .

Po klęsce Castelfidardo nad wojskami piemonckimi Merode kontynuował reorganizację armii papieskiej, ale powrócił również do zajęć cywilnych, np. zlecił wybudowanie na własny koszt campo pretoriano , wiercenie nowych ulic czy oczyszczanie okolic Sainte. Marie-des-Anges . Jego praca urbanistyczna była podziwiana przez Haussmanna . W październiku 1865 został zwolniony z teki przez Piusa IX , ulegając naciskom wewnętrznym (kard. Antonelli) i zewnętrznym.

Stając się proste kamerzysta, został jednak szybko awansował, mianowany arcybiskupem od Mélitène ( w partibus ) na22 czerwca 1866 r. W latach 1865-1870 był bardzo aktywny na polu charytatywnym, a także w edukacji. Kapelan Generalny, jego zadaniem jest rozdawanie jałmużny papieskiej i konfirmacja dzieci zagrożonych śmiercią. Jest oddany instytutowi rolniczemu Vigna Pia przeznaczonemu do kształcenia zawodowego sierot, przytułkowi Zoccolette dla ubogich dziewcząt powierzonym siostrom św. Wincentego a Paulo . Uczestniczy w odnowie urbanistycznej Wiecznego Miasta.

Na Soborze Watykańskim I był początkowo wrogo nastawiony do dogmatu papieskiej nieomylności . Co wpakowało go w kłopoty z ultragór . Wychodzi upokorzony, ale oczyszczony z postawionych mu zarzutów. W każdym razie zachowuje szacunek Piusa IX, któremu towarzyszy na dobrowolnym wygnaniu do Watykanu po zdobyciu Rzymu przez wojska piemonckie ( 1870 ).

Merode zapada na zapalenie płuc podczas wizyty w katakumbach ulicy Domitilla w czerwcu 1874 roku . 5 lipca 1874 r, pisze do brata, że ​​czuje się lepiej, ale szybko ból się nasila. 11 lipcazmarł w ramionach papieża, którego był wiernym sługą. Louis Veuillot napisał: „Nikt nie znał go lepiej niż Pius IX i prawdopodobnie nikt go tak bardzo nie kochał”. Został pochowany na cmentarzu krzyżackim w Rzymie.

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Uwagi i referencje

  1. "  Frederic François Xavier Ghislain de Merode ...  " , na fr.findagrave.com (dostęp 7 listopada 2020 r. )

Linki zewnętrzne