Westerbork (obóz przegrupowania i przejściowy)

Obóz przegrupowania Westerbork
Pomnik Kamp Westerbork.jpg
Pozostałości linii kolejowej w Westerbork.
Prezentacja
Nazwa lokalna Kamp Westerbork
Rodzaj Obóz przejściowy
Zarządzanie
Data utworzenia 1939
W reżyserii Albert Konrad Gemmeker (1942-1945)
Ofiary
Liczba osadzonych 107 000 osób przejeżdżających
Geografia
Kraj Holandia
Miejscowość Westerbork
Informacje kontaktowe 52 ° 55 ′ 00 ″ na północ, 6 ° 36 ′ 25 ″ na wschód
Geolokalizacja na mapie: Holandia
(Zobacz sytuację na mapie: Holandia) Obóz przegrupowania Westerbork

Westebork montaż i tranzyt obóz był nazistą areszt obozowy znajduje się w północno-wschodniej części Holandii . Używany w czasie II wojny światowej jako przystanek w obozach zagłady w okupowanej Polsce , przetrzymywał potem ok. 10 000 osób.Październik 1942. Około 107 000 ofiar, w tym Etty Hillesum i Anne Frank, przeszło przez ten obóz lub tam zmarło.

„Błoto, cierpienie, choroby, rozwiązłość, udręka, hałas, całe społeczeństwo ściśnięte na obszarze pół kilometra kwadratowego: Westerbork. (Przedmowa do holenderskiego wydania „Listów z Westerbork” z 1982 r., JG Gaarlandt).

Początki

Obóz Westerbork znajduje się 15 kilometrów od wioski o tej samej nazwie (55  km na południe od Groningen ). Obóz o szerokości 500 metrów i długości 600 metrów (prawie pół kilometra kwadratowego) został zbudowany w 1939 roku przez władze holenderskie, aby pomieścić legalnych i nielegalnych niemieckich żydowskich uchodźców z długoterminowym celem emigracji do Palestyny . Najpierw znajdował się pod nadzorem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a następnie wymiaru sprawiedliwości z16 lipca 1940. Pierwsi uchodźcy przybyli jesienią 1939 r. W rMaj 1940ich liczba osiągnęła 800 i 1100 cali Lipiec 1941. W tym okresie władze okupacyjne dokonały spisu całej populacji Żydów holenderskich, która odtąd w bardzo trudnych warunkach była umieszczana w areszcie domowym.

Administracja SS

W ramach deportacji i eksterminacji Żydów i Romów Niemcy od 1941 r. Uczynili z Westerbork obóz przejściowy . Zbudowano baraki drewniane, obóz otoczył drutem kolczastym, ale także przeplecił się między barakami. Na czterech rogach stały wieże strażnicze. Z1 st lipca 1942obozem zarządzała SS- owska policja bezpieczeństwa SD, na czele której stał Erich Deppner  (z) (lipiec i lipiec)Sierpień 1942), Joseph Hugo Dischner (1 st września w 9 października 1942) i Albert Konrad Gemmeker (9 października42 do wyzwolenia obozu). ZLipiec 1942 w Styczeń 1943Dowództwo było podwójne (niemieckie i holenderskie), Jacques Schol był holenderskim dowódcą.

Wewnętrzna organizacja

Utworzono Judenrat w celu ułatwienia organizacji konwojów, których czasy, rozmiary i przeznaczenie zostały ustalone przez SS, a centralnym punktem procesu były listy deportacyjne lub „listy konwojów”. Zostały one założone w ciągu 48 godzin poprzedzających odjazd każdego konwoju i podlegały modyfikacjom do ostatniej chwili. Ustanowienie listy powierzono szefom różnych służb: żydowskiej policji ( Judischer ordnungsdienst ), liczącej do 180 osób, która zapewniała porządek i była wagonami transportowymi do Auschwitz lub innych obozów.

W obozie współistniała szkoła, szpital na ponad 1000 łóżek, sierociniec, synagoga, kostnica, fabryka obuwia, orkiestra, restauracja i różne imprezy kulturalne, które uspokajały zatrzymanych i rozwiały ich podejrzenia co do losu. Tragiczne które ich czekały.

Baraki penitencjarne mogły pomieścić kilkaset osób w niehigienicznych warunkach (szopy z rozczłonkowanych desek, żelazne łóżka piętrzące się na trzech poziomach, kilka pieców rozrzuconych po ogromnej sali). Około 2500 osób zostało również zakwaterowanych w 215 małych domkach z dwoma lub trzema pokojami. WGrudzień 1942, Etty Hillesum liczyła około 10 000 osób w tych mieszkaniach („Spośród wszystkich braków, na które cierpi Westerbork, niedobór przestrzeni jest z pewnością najgorszy”):

„Wszystko tutaj jest tylko paradoksem. W wielkich chatach, gdzie wielu kładzie się bez prześcieradeł i koców, bez materacy, nawet na metalowych podstawach łóżek, umieramy z zimna. W małych domkach, podłączonych do centralnego ogrzewania, duszące ciepło uniemożliwia spanie w nocy. Mieszkam w jednej z tych małych, mieszkalnych chat z pięcioma kolegami. Łóżka piętrowe dwa na dwa. Te łóżka są bardzo chwiejne [...] A w nocy myszy gryzą nasze łóżka i skubią nasze prowiant - nie do końca wielki spokój. "

- Etty Hillesum, A life in turmoil, a następnie Listy z Westerbork, strony 251-252

Internowani

Przez obóz przewinęło się ponad 100 000 osób. Większość z nich zginęła lub została deportowana, a następnie zabita w Sobiborze (przed latem 1943 r.) Lub Auschwitz. Inni zostali tam i zostali zwolnieni.

Deportacja

Około 100 000 holenderskich Żydów deportowano do obozów zagłady 1 st lipca 1942 aż do Wrzesień 1944 ze stacji Hooghalen do listopada 1942 r., a następnie przedłużono linię kolejową z samego obozu. W sumie 93 konwoje przetransportowały 55 000 Żydów do Birkenau , 34 000 do Sobiboru , 4 000 do Bergen-Belsen i około 5 000 do Theresienstadt . Limit deportacji dla Holandii, ustalony przez Heinricha Himmlera na 400 000 Żydów, został osiągnięty pod koniec 1942 r. Konwoje jednak nigdy nie przestawały wyjeżdżać na wschód.

Edyta Stein była internowana na kilka dni między 2 sierpnia a7 sierpnia 1942. Etty Hillesum została internowana z30 lipca 1942 w 7 września 1943a Anne Frank i jej rodzina byli internowani w obozie od 8 sierpnia do2 września 1944. Wszyscy trzej zostali deportowani do Auschwitz . Ostatni konwój pochodzi z13 września 1944.

Wyzwolenie i pamięć

Obóz zostaje wyzwolony 12 kwietnia 1945 rprzez 4 -go  pułku piechoty, Royal Canadian Artillery, którzy odkrywają prawie 900 rozbitków. W imię pamięci powstał pomnik poświęcony ofiarom i pomnik. Na placu apelowym ułożonych jest 102 000 kamieni, co oznacza całkowitą liczbę ofiar.

Otrzymał Znak Dziedzictwa Europejskiego .

Zdjęcia życia obozowego zostały wykonane w 1944 r. Przez jednego z więźniów Rudolfa Breslauera na zlecenie komendanta obozu; pokazują pracę więźniów, ale także ich czas wolny i odjazd pociągu deportacyjnego. Harun Farocki nakręcił film, edytując te obrazy w 2007 roku.

Holenderski dziennikarz Philip Mechanicus, który był tam deportowany w latach 1942–1943, zanim został przewieziony do Bergen-Belsen, a następnie do Auschwitz, gdzie został zamordowany, prowadził notatki w gazecie In Dépôt. Dagboek uit Westerbork .

Bibliografia

film dokumentalny

Powiązany artykuł

Bibliografia

Książki i czasopisma

  1. str.  IX (załącznik)
  2. s.  349
  3. str.  258
  4. p.  354
  5. str.  360
  6. str.  257
  7. str.  268
  8. str.  267
  9. str.  260 i 350
  10. p.  350
  11. str.  352
  12. str.  359

Innych źródeł

  1. (w) "  Odpoczynek  " (oficjalna strona Haruna Farockiego).

Linki zewnętrzne