Altdorf Welf III
Altdorf Welf III
| Książę Karyntii | |
|---|---|
| 1047-1055 | |
| Werona March | |
| 1047-1055 |
| Hrabstwo |
|---|
| Śmierć |
1055, 12 listopada 1055 lub 13 listopada 1055 Ruin Altbodman ( d ) |
|---|---|
| Pogrzeb | Opactwo Weingarten |
| Rodzina | Welf |
| Tata | Welf II z Altdorf |
| Matka | Ermentrude Luxembourg ( od ) |
| Rodzeństwo | Kunigunde Altdorf ( we ) |
| Religia | katolicyzm |
|---|
Welf III , urodzony ok. 1007 r. I zmarł dnia13 listopada 1055w Bodmanie w Szwabii , ze starego domu Welf , był księciem Karyntii i margrabią Werony od 1047 do śmierci.
Biografia
Jest jedynym synem hrabiego Welf II z Altdorf ( Weingarten ) i jego żony Imizy, córki hrabiego Fryderyka Luksemburga i siostrzenicy cesarzowej Kunégonde . Welf III miał siostrę Chuniza (Cunégonde), która poślubiła około 1035 roku margrabiego Alberto Azzo II d'Este . W 1025 r. Welf II z Altdorfu był jednym ze spiskowców pod wodzą księcia Szwabii Ernesta II, którzy przystąpili do buntu przeciwko królowi Konradowi II Salikusowi ; jednak musiał pokłonić się dwa lata później. Po jego śmierci w 1030 r. Zastąpił go Welf III.
Dzięki interwencji jego ciotki ze strony ojca Richlinde, wdowy po Adalberonie II, ostatnim panu Ebersbergu w Bawarii , Welf dziedziczy dziedzictwo w tym hrabstwie. Plik12 lipca 1045majątek został podbity podczas uroczystej ceremonii na zamku Persenbeug w obecności króla Henryka III . Podczas bankietu w sali rycerskiej runął filar, powodując zawalenie się chodnika i śmierć wielu ludzi, w tym biskupa Brunona z Würzburga , kuzyna króla i opata Altmannusa z Ebersbergu. Richelinde również znajduje tam śmierć; Król i sam Welf III szczęśliwie wyszli z kilkoma drobnymi obrażeniami.
Plik 7 czerwca 1047, prawdopodobnie za wstawiennictwem matki Imizy Luksemburskiej, Henryk III powierzył mu Księstwo Karyntii wraz z przemarszem Werony po śmierci książąt szwabskich Ottona II i Henryka VII Bawarii . Wcześniej, od upadku księcia Adalberon I st w 1035 , Karyntia był regulowany przez władców dynastia salicka . Welf III pozostawał jednak stosunkowo niewiele w swoim księstwie. W roku swojej śmierci był zamieszany w spisek przeciwko cesarzowi Konradowi I st Zutphen i pozbawiony księstwa.
Welf III był samotny i bezdzietny, kiedy zmarł w swoim zamku Bodman nad brzegiem Jeziora Bodeńskiego w 1055 roku . Podarował własne lenna opactwu Weingarten , gdzie jego matka przeszła na emeryturę jako opatka. To ona przekazała swoje majątki swojemu wnukowi Welf IV , synowi siostry Welf III, Chunizy i Alberto Azzo II d'Este. Welf jest ostatnim członkiem najstarszej linii Welf, której terytoria przechodzą do starszej gałęzi rodu Este , który odtąd będzie nazywany domem Brunszwik . Po jego śmierci Księstwo Karyntii przeszło w ręce księcia Konrada III z Zulpichgau . Welf jest pochowany w opactwie Weingarten.
Uwagi i odniesienia
- (De) Schneidmüller, Die Welfen , s. 123-124; Dopsch, „Welf III”, s. 96-97
- Joseph Calmette Rzesza Niemiecka w średniowieczu Payot Paris 1951 str. 124
- (z) Steindorff, Jahrbücher , II, str. 319.
- (w) Schneidmüller, Die Welfen , str. 127
Źródło
- (en) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Welf, Duke of Carinthia ” ( zobacz listę autorów ) , wydanie14 kwietnia 2014.
Bibliografia
- (de) E. Steindorff, Jahrbücher des Deutschen Reichs unter Heinrich III. , 2 loty. (Lipsk, 1874-1881), dostępne online pod adresem: archive.org
- (de) B. Schneidmüller, Die Welfen. Herrschaft und Erinnerung (819–1252). (Stuttgart, 2000)
- (de) H. Dopsch, „Welf III und Kärnten” in D. Bauer, et al., eds., Welf IV. - Schlüsselfigur einer Wendezeit: Regionale und europäische Perspektiven (Monachium, 2004), s. 84-128 .