Mistrzostwa Interkontynentalne WWE

WWE Intercontinental Championship (co można przetłumaczyć jako c hampionnat WWE Intercontinental ) jest mistrzostwo od zapasy mężczyzn utworzone w 1979 roku i obecnie używane przez World Wrestling Entertainment (WWE). Jest to WWE Secondary Championship poniżej WWE Championship , WWE World Heavyweight Championship i WWE Universal Championship . Od momentu powstania tytuł ten nosi 83 zapaśników, który ma 173 panowania i był zwolniony 13 razy.

Historia

W latach 1970, Vince McMahon, S. przyniósł Ted DiBiase Sr. i postanowił uczynić go pierwszym w Ameryce Północnej mistrz wagi ciężkiej w World Wrestling Federation (WWF) w momencie przybycia. McMahon chce mieć inne mistrzostwo, ale odkrywa, że ​​inne federacje mają własne mistrzostwa w wadze ciężkiej w Ameryce Północnej. DiBiase traci tytuł na rzecz Pata Pattersona, a ten ostatni przestaje być uznawany za mistrza Ameryki Północnej, by być mistrzem międzykontynentalnym. McMahon posuwa się tak daleko, że przedstawia go jako zwycięzcę turnieju w Rio de Janeiro, gdzie pokonuje Johnny'ego Rodzi  (w) w finale, by zjednoczyć mistrza wagi ciężkiej Ameryki Północnej i mistrzostwo wagi ciężkiej Ameryki Południowej WWF.

Pod koniec 1980 roku, Pedro Morales został pierwszym zapaśnikiem Triple Crown , który w swojej karierze zdobył tytuł WWWF World Heavyweight Championship , Drużynowe Mistrzostwo Świata z Bobem Backlundem i wreszcie Intercontinental Championship. Morales jest również pierwszym zapaśnikiem, który stracił i odzyskał ten tytuł w 1981 roku. W drugiej połowie lat 80. Randy Savage został pierwszym zapaśnikiem, który został mistrzem międzykontynentalnym, a następnie mistrzem świata wagi ciężkiej WWF. W tym okresie najdłużej panuje The Honky Tonk Man , który posiada ten tytuł przez 1 rok, 2 miesiące i 27 dni .

Na początku lat 90. The Ultimate Warrior na krótko zjednoczył Intercontinental Championship, który trzymał z WWF World Heavyweight Championship Hulka Hogana na1 st kwiecień 1990na WrestleManii VI . Krótko po tej walce WWF zrezygnowało z tytułu międzykontynentalnego. W tym czasie WWF organizuje turniej, aby wyznaczyć nowego mistrza, który zobaczy zwycięstwo Mr. Perfect nad Tito Santaną w finale.

W Marzec 2001The World Wrestling Federation odkupił Wrestling World Championship . Wkrótce potem nastąpiła Inwazja, w której Sojusz został rozwiązany. W 2001 Survivor Series tytuł został zjednoczony z WCW United States Championship . US Edge Champion , pokonał Intercontinental, Test Champion , więc tytuł w USA stał się nieaktywny i zastąpiony tytułem wagi ciężkiej Inter.

Po zmianie nazwy WWF/WWE w 2002 roku tytuł został przemianowany na WWE Intercontinental Championship . To wtedy zunifikowany z WWE European Championship w meczu drabiny na 22 lipca , a WWE Hardcore Championship na 26 sierpnia . Mistrz Interkontynentalny, Rob Van Dam , pokonał Mistrza Europy Jeffa Hardy'ego i Mistrza Hardcore, Tommy Dreamera . W rezultacie Rob Van Dam został ogłoszony ostatnim mistrzem Europy i Hardcore. Następnie na No Mercy 2002 , został zjednoczony z World Heavyweight Championship . Mistrz świata wagi ciężkiej Triple H pokonał mistrza Intercontinental Kane'a , czyniąc tytuł Intercontinental nieaktywnym. Jednak wmaj 2003tytuł został reaktywowany przez współdyrektora generalnego RAW Stone Cold Steve Austina , stając się drugim tytułem w dywizji RAW . Wkrótce potem tytuł WCW United States Championship został również reaktywowany jako WWE United States Championship dla dywizji SmackDown , stając się odpowiednikiem tytułu w drugiej dywizji. Podczas WWE Draft 2009 mistrz Rey Mysterio został przeniesiony na SmackDown ze swoim pasem.

Na WWE Hell In A Cell 2011 mistrz Cody Rhodes wkłada pas do papierowej torby i pokazuje nam starą formę Intercontinental Championship (z czasów Breta Harta , Steve'a Austina i Shawna Michaelsa ).

Później w 2012 roku WWE Intercontinental Championship wróciło na Raw po zwycięstwie The Miz na mistrzu Chrisitan na 1000 E RAW . Podczas Raw of31 grudnia, tytuł Intercontinental powraca do Smackdown po zwycięstwie Wade'a Barretta nad Kofim Kingstonem . Miz pokonuje Wade'a Barretta na WrestleManii 29, a WWE Intercontinental Championship powraca na Raw. Wade Barrett odzyskuje tytuł następnego dnia na Raw i dlatego powraca do Smackdown. Curtis Axel po zdobyciu pasa, tytuł wraca do RAW.

Podczas drugiego rozszerzenia marki WWE , mistrz Intercontinental The Miz zostaje przydzielony do Smackdown Live. 10 kwietnia 2017 r., podczas Superstar Shake-up , tytuł ponownie staje się ekskluzywny dla RAW po przeniesieniu Deana Ambrose .

Podczas Superstar Shake UP 2019 tytuł powraca do Smackdown z projektem Finna Bálora .

Ewolucja konstrukcji pasa

Oryginalny pas używany przez Pat Pattersona to czerwona skóra ozdobiona metalową płytką, na której można zobaczyć zapaśników wykonujących chwyty. W 1984 roku pas zmienił się na zieloną skórę, nadal pokryty metalową płytką, na której rywalizują zapaśnicy. Dwa lata później pas staje się czarny z centralną płytką z planisferą, aby pokazać międzykontynentalny wymiar tych mistrzostw. Ten pas jest wykonany przez Reggie Parks, który jest znany z projektu pasa mistrza zapaśnika. Konstrukcja płyt nie ewoluuje przez wiele lat ale pas od czasu do czasu zgodnie z potrzebami WWF. Więc kiedy The Ultimate Warrior wygrywa Intercontinental Championship, używa żółtego skórzanego pasa, Shawn Michaels nosił niebieski, a potem biały pas, a Goldust złoty pas.

Panuje

Uwagi i referencje

1. (en-US) Brad Dykens , „  The History of the Intercontinental Title – OWW  ” [ archiwum ] , o Online World of Wrestling ,31 marca 2011(dostęp 31 lipca 2019 )
2. (en-US) Jamie Greer , „  Najwięksi międzykontynentalni mistrzowie wszechczasów WWE  ” [ archiwum ] na Last Word na Pro Wrestling ,5 czerwca 2017(dostęp 31 lipca 2019 )
3. (en-US) „  WWE Hall of Famer Pedro Morales Timeline  ”, na about.com ,4 marca 2016(dostęp 7 września 2019 )
4. (en-US) Bobby Mathews , „  Pedro Morales – zapomniany mistrz WWE  ” [ archiwum ] , na ProWrestlingStories.com ,22 października 2018(dostęp 7 września 2019 )
5. (w) John Niziński , „  Macho Man Randy Savage: Remembering the Greatest WWE Intercontinental Champion  ” [ archiwum ] na Bleacher Report ,18 maja 2012(dostęp 7 września 2019 )
6. (en-US) "  How Honky Tonk Man's Intercontinental Title Reign Began  " [ archiwum ] , na WWF Memories ,5 lipca 2016(dostęp 7 września 2019 )
7. (en-US) Dan Gartland , „  The Honky Tonk Man, który zostanie wprowadzony do WWE Hall of Fame  ” [ archiwum ] , na SI.com ,26 lutego 2019(dostęp 7 września 2019 )
8. (en-US) Garrett Gonzales , „  Wrestlemania VI: Hogan Passes The Torch (Sort Of)  ” [ archiwum ] , na bleacherreport.com ,11 marca 2009(dostęp 11 września 2019 )
9. (w) Octavio Fierros, "  LOUNGE Flashbacks: WrestleMania VI Aftermath - (Quake-Hogan, Warrior-Rude, Hennig-Von Erich)  " [ archiwum ] o Pro Wrestling Torch ,12 stycznia 2005(dostęp 14 kwietnia 2014 )
10. (en-US) Michael J. Labbe , „  The WWF Intercontinental Championship Tournament 1990  ” [ archiwum ] ,7 sierpnia 2018(dostęp 16 września 2019 )
11. „  WWE Entertainment, Inc. przejmuje WCW od Turner Broadcasting  ” [ archiwum z13 marca 2014 r.] , WWE Korporacyjny,23 marca 2001(dostęp 7 grudnia 2007 ) .
12. „  Wyniki Survivor Series 2001  ” , WWE (dostęp 7 grudnia 2007 ) .
13. „  WWE Raw — wyniki z 22 czerwca 2002 r.  ” , Online World of Wrestling (dostęp 7 grudnia 2007 r . ) .
14. „  WWE Raw — wyniki z 26 sierpnia 2002 r.  ” , Online World of Wrestling (dostęp 7 grudnia 2007 r . ) .
15. „  Historia Mistrzostw Europy WWE  ” , WWE (dostęp 7 grudnia 2007 ) .
16. „  Historia WWE Hardcore Championship  ”, WWE.com (dostęp 7 grudnia 2007 r . ) .
17. „  Wyniki No Mercy 2002  ” , WWE (dostęp 7 grudnia 2007 ) .
18. (en-US) "  WWE Intercontinental Title Paski: Przewodnik Gold  " [ Archiwum ] , w www.cultofwhatever.com ,19 lutego 2011(dostęp 7 września 2019 )

Linki zewnętrzne

• (en-US) "  Mistrzostwa Interkontynentalne  " , na WWE.com
• (en-US) "  Intercontinental Heavyweight Title  " , na wrestling-titles.com