Ścieżka Regordane

GR 700 Obraz w Infoboksie. Droga z Régordane do Portes Lokalizacja
Adres  Francja
Nazwa
Rodzaj Długodystansowy szlak turystyczny
Namierzać
Punkt początkowy Le Puy-en-Velay / Saint-Gilles
Trudność średnia (ścieżka w średniej górze)
Niebezpieczeństwo przepływ strumieni podczas burzliwego Sewennów

Chemin de Regordane wciąż znany jako Chemin de Saint-Gilles , dziś GR 700 , jest Sewenny odcinek drogi, który łączył Île-de-France do Bas Langwedocji i basenu Morza Śródziemnego przed dolinie Rodanu s otwiera, politycznie rzecz biorąc, do XIV th  wieku. Przecina przełęcz Villefort między Mont Lozère na zachodzie i Mas de l'Aire na wschodzie.

Jego rozwój nastąpił około 843 roku , kiedy traktat z Verdun podzielił imperium karolińskie na trzy części . Ścieżka Régordane staje się wtedy najbardziej wysuniętą na wschód drogą w królestwie, prowadzącą do portu Saint-Gilles . Jest to również w IX th  century , że Gates wybrał jako patrona Gilles, na pamiątkę cudu, że to zrobiliśmy to wskroś. Później stał się szlakiem pielgrzymkowym prowadzącym do Saint-Gilles, głównego portu do Rzymu i Ziemi Świętej. Tłumów było tak dużo, że 124 rozmieniarki monet wykonały swoją pracę. Żadne inne miasto w Europie nie miało tylu kantorów. Powstanie portu Aigues-Mortes otwartego bezpośrednio na morze zrujnowało gospodarkę Saint-Gilles.

Toponimia

Nazwa Régordane występuje w wielu starożytnych formach:

Etymologia terminu Régordane odnosi się do łacińskiego gurg - lub occitan gorg , "wąwóz, przepaść, przepaść".

Ta nazwa pierwotnie określała bardziej nierówną część ścieżki, o stromych i dzikich bokach, która biegnie od górnej doliny Allier do wysokich dolin dopływów Rodanu; potem wskazała całą drogę, od Le Puy do Ales lub Nîmes.

Jedynie wyrażenie „chemin [de] Régordane” (lub droga, droga) jest zgodne z tekstami historycznymi. Określenie „Regordane” konsekwencją dobrej francuskiej romanomanie, pojawia się tylko w XVIII -tego  wieku w kontekście polemicznym i jest dedykowany do XIX th  wieku.

Régordane to także nazwa regionu (provincia de Regordana, pomiędzy Alès , Pradelles i Largentière ) oraz strategicznego i gospodarczego połączenia, jakie stworzył między Morzem Śródziemnym a wnętrzem.

Historyczny

XII th  century do XIII -go  wieku , łagodne warunki pogodowe sprzyjają produkcji rolnej i gospodarki. Miasta się rozrastają. Usprawnienie dróg ułatwia wymianę: układa się droga Régordane, buduje się mosty, brukuje się w trudnych przejściach i wybrzeżach. Wraz ze wzrostem ruchu, opłaty za przejazd stają się bardzo opłacalne i są oszukiwane przez oszustwa i wojny. Le Charroi de Nîmes , chanson de geste z cyklu Guillaume d'Orange , a także francuskie wersje legendy Juliena l'Hospitaliera , pielgrzyma z Saint-Gilles założonego jako przewoźnik na brzegach Gardon, świadczą o roli, jaką odgrywa ten szlak.

Jednak traktat z 1308 r. przesuwa granice aż do Rodanu . Był to koniec złotego wieku drogi, a podróżnicy preferowali dolinę Rodanu. Ponadto klimat staje się chłodniejszy i wilgotniejszy, cierpi produkcja rolna. Populacje gorzej odżywione mają słabą odporność na epidemie. Populacja się kurczy. Handel zostaje przerwany. Chemin de Régordane, który nie jest już potrzebny, nie jest już utrzymywany.

Reformator wody i lasów z wielkim opanowaniem Toulouse Louis de Froidour , wyjazd dawną trasą w miesiącu listopadzie 1668, w lewo od Montpellier, dotarł Brioude , zatrzymując się w Quissac , Vezenobres , Ales , Genolhac , Villefort , Raschas, Pradelles i Le Puy . Projekt naprawy starego szlaku zapoczątkowany przez kupca i królewskiego cieśli, mający na celu przywrócenie handlu na starym szlaku - „w celu przekierowania drogą lądową ruchu, który na szlaku rzecznym Rodanu jest robił się powoli, niebezpiecznie i z wielkimi kosztami myta” - to u źródeł tej inicjatywy: nierówny i wyboisty teren, trudna droga, niemożliwa do najmniejszego przewozu, projekt nie spotyka się z przychylnym echem; najbardziej niebezpieczna trasa prowadzi między Ales i La Garde-Guérin . W raporcie wymienia się „Rigourdierów” czy „Regordanów”, mułów, m.in. wino z Midi.

Ścieżka przeżywa odrodzenie zainteresowania w XVIII -tego  wieku "  , ponieważ król będzie z wielkim zainteresowaniem, że droga do naprawy do przeprowadzenia artylerii w kraju, w którym myślenie nie jest zgodne z ogólną opinią.  "

Ponadto postęp w wagonach (główka obracając XVII th  wieku , etc.) i zwiększenie rozmiaru tractionneurs ułatwić ich transportu. Ruch zostaje wznowiony. Droga jest poprzecinana łupkiem, który jest pokryty terenem.

W XIX th  century zbudowaliśmy nową drogę (wtedy N 106) w dążeniu do zmniejszenia stokach o dłuższych dystansach: potem odwraca 650 pomiędzy Pradelles i Ales. Stara, opuszczona droga jest nadal używana przez rolników, ale powłoka zmywana przez burze i spływy nie chroni już łupków, w których koła wozów kopią koleiny, którym niektórzy przypisują starożytność, której nie mają.

Nowoczesny sposób

Dziś pociąg linii Cévennes ściśle podąża tą starą drogą, a także częścią Gard drogi D 906 . Pielgrzymi i wędrowcy zastąpili kupców, a ścieżka Régordane stała się GR 700 , oznakowaną z Puy-en-Velay do Saint Gilles . Ale GR 700 nie odwzorowuje wiernie historycznej trasy. Na przykład między Pradelles i Luc Chemin de Regordane przejeżdża przez Lespéron i Celler-du-Luc, pozostawiając Langogne na uboczu.

wędrówka

Chemin de la Régordane lub Chemin de Saint Gilles przebiega przez Górną Loarę (40 km), Ardèche , Lozère (60 km) i Gard (142 km).

Przecina Masyw Centralny i Sewenny przez 242 km, przechodząc przez Vals-près-le-Puy ( Haute-Loire ), Tarreyres (gmina Cussac-sur-Loire ), Bizac (gmina Brignon), Costaros ( Haute-Loire) ) ), La Sauvetat , Pradelles , Lesperon ( Ardeche ), Cellier-du-Luc , Luc ( Lozère ), La Bastide-Puylaurent , Le Thort (gmina La Bastide-Puylaurent ), La Molette (gmina Prevencheres ) Rachas ( gmina Prévenchères , La Garde-Guérin , Villefort , Saint-André-Capcèze , Vielvic (Le Plagnol, gmina Saint-André-Capcèze ), Concoules ( Gard ), Génolhac , Pont-de-Rastel (gmina Génolhac ), Chamborigaud , Portes (Gard) , Le Pradel (gmina Laval-Pradel ), Le Mas-Dieu , Saint-Martin-de-Valgalgues , Alès , Saint-Hilaire-de-Brethmas , Vézénobres , Ners , Boucoiran-et-Nozières , La Calmette , Nîmes , Garons i Saint-Gilles-du-Gard .

Otwarty w 2007 roku GR 700 nie odwzorowuje wiernie historycznej trasy Régordane. Po La Calmette przecina Gardon w Sainte-Anastasie i przechodzi przez Saint-Chaptes , Moussac i Cruviers-Lascours, po czym wraca do Ners . GR 700 łączy się tylko z historyczną trasą z Puy do Tarreyres, do Sauvetat i z Laveyrune do Portes . Zbacza z historycznego szlaku nieuzasadnionymi wyborami.

Bibliografia

  1. PR2 - La Coste - Genolhac . Na ffrandonnee.fr .
  2. Clovis Brunel , „  Nazwa drogi regordane  ”, Rumunia , tom.  79, n o  3151958, s.  289–313 ( ISSN  0035-8029 , DOI  10.3406 / roma.1958.3130 , czytaj online , dostęp 21 lutego 2021 )
  3. Raymond Guilaume I st Budos (ok. 1270-1323). Wola. Portes, Gard, 1323.
  4. Clovis Brunel , „  Nazwa drogi regordane  ”, Rumunia , tom.  79, n o  3151958, s.  289–313 ( DOI  10.3406 / roma.1958.3130 , czytaj online , dostęp 11 lipca 2021 )
  5. Marcel Girault, Le Chemin de Régordane . Lacour, Nîmes, 2002.
  6. Teza i Chemin de Régordane (red. Lacour, Nîmes) Marcela Giraulta.

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne