Orlov jest zapisywany we francuskim Orloff przed 1960 rokiem
Vladimir Nicolaievich OrloffKnèze |
---|
Narodziny |
31 grudnia 1868 Bruksela |
---|---|
Śmierć |
29 sierpnia 1927(58 lat) Château de Bellefontaine |
Pogrzeb | Cmentarz Samois-sur-Seine ( d ) |
Wierność | Imperium Rosyjskie |
Trening | Treść stron |
Zajęcia | Polityk , wojsko |
Rodzina | Rodzina Orłowa |
Tata | Nicolas Orloff |
Matka | Katarzyna Troubetskoy ( d ) |
Rodzeństwo | Alexis Orlov ( d ) |
Małżonka | Q105492261 |
Dziecko | Nicolas Wladimirovich Orloff |
Stopień wojskowy | Generał porucznik |
---|---|
Nagrody |
Książę Vladimir Orloff , urodzony12 stycznia 1869 i martwe 29 sierpnia 1927w Samois-sur-Seine jest generałem Imperium Rosyjskiego , doradcą i przyjacielem Mikołaja II .
Syn Katarzyny Trubetskoy i Nicolas Alexievitch Orloff , ambasador rosyjski w Paryżu i grand-syn ogólnym, adiutant, księcia Aleksieja Orłowa , jeden znajomy cara Mikołaja I .
Książę Włodzimierz wstąpił do Korpusu Stron w 1887 r. I do Pułku Gwardii Rycerskiej w 1889 r. , Którego pułkownikiem był jego dziadek, następnie przyłączony do wielkiego okręgu cesarza Mikołaja II , został mianowany szefem kancelarii wojskowej cara w 1906 r. . Obowiązki skłoniły go do codziennej pracy z władcą, którego zaufanie udało mu się zdobyć i który okazał mu szczególną życzliwość. Pewny swojego osądu i bezgranicznego poświęcenia, Mikołaj II często konsultował się z nim w najróżniejszych kwestiach, zarówno politycznych, jak i osobistych.
Brał udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900 w sporcie jeździeckim .
Relacje księcia i władcy zacieśniają się w dniach stycznia 1905 roku w Sankt Petersburgu , podczas pierwszej rewolucji, kiedy to na zamku w Carskim Siole izoluje się dwór . Od tego czasu cesarz nigdy nie rozstał się ze swoim wiernym sługą, który towarzyszy mu we wszystkich jego podróżach i dobrowolnie służył jako osobisty kierowca cesarskiej rodziny. W ten sposób staje się, w zależności od okoliczności, wysłuchanym doradcą i niezawodnym powiernikiem. Oddany ciałem i duszą krajowi i tronowi, książę korzysta z wyjątkowych stosunków, którymi władca go honoruje, aby wyrazić mu swoje myśli o wszystkim z dyskretną stanowczością. Ma negatywną opinię o Rasputinie .
Towarzyszył carowi w podróżach po Francji: w 1896 r. W Châlons sur Marne , podczas Wielkich Manewrów Wschodnich 1901 r. W ramach sojuszu francusko-rosyjskiego oraz w Paryżu; w 1901 roku w Compiègne ; w 1909 roku w Cherbourgu .
Kiedy 21 sierpnia 1915, Cesarz Mikołaj decyduje się objąć najwyższe dowództwo nad armią, książę Orloff otrzymuje wysokie stanowisko administracyjne na Kaukazie , niedaleko Mikołaja Nikołajewicza z Rosji , wodza naczelnego i wicekróla prowincji kaukaskiej . Został zwolniony ze stanowiska z powodu choroby, mając mundur i emeryturę31 marca 1917. Koniec 1917 r. Spędził na Krymie z Nicolasem Nikołajewiczem z Rosji, następnie wyemigrował do Francji.
Założył w Berlinie w 1922 roku , wraz z księciem Jerzym N. Leuchtenberg , pisarzem Siergiejem Sokołowem-Kretczetowem , Aleksandrem Walentinowiczem Amfiteatrowem, Piotrem Krasnowem , Bractwo Prawdy Rosyjskiej , antykomunistyczną organizację, której celem jest obalenie władzy Związku Radzieckiego i przywrócenie starego Rosja.
Zmarł w swojej posiadłości w Château de Bellefontaine w Samois-sur-Seine , gdzie przeszedł na emeryturę dzień po rewolucji rosyjskiej.
Jego pierwszą żoną jest księżniczka Olga Konstantinovna Beloselsky-Belozersky (1874-1923), druhna honorowa, córka księcia Constantine Esperovich Belosselsky-Belozersky (ru) i ND Skobeleva (siostra generała piechoty Michaiła Skobeleva ) najbardziej elegancka kobieta w Petersburgu . Ich syn Mikołaj (1896-1961) ożenił się z księżniczką cesarskiej krwi, w 1917 roku Nadejda Pietrowna z Rosji (1898-1988) miała dwie córki.
Jego drugą żoną jest hrabina Elizabeth A. Lueders-Weimar (1883-1969), która po raz pierwszy wyszła za mąż za kapitana NI Kavelina.
Jego brat Alexis Orloffi (ru) jest generałem i pracuje przy ambasadzie rosyjskiej w Paryżu.
Vladimir Orloff i jego druga żona w Château de Bellefontaine .