Jędza

Virago początkowo oznacza kobietę, która wygląda i ma maniery człowieka.

Historia

Słowo to jest zbudowane na łacińskim rdzeniu vir , homme , który w języku francuskim dał przymiotnik viril . Używa go Jerome de Stridon (znany jako św. Hieronim) w łacińskim tłumaczeniu fragmentu Genesis, który opisuje narodziny Ewy  : „haec vocabitur virago quoniam de viro sumpta est” .

Jest to potwierdzone w XIV th wieku w Księdze Leesce z Jehan Le FEVRE , długi poemat dydaktyczny, który broni kobiet. (Jehan le Fèvre przetłumaczyła wcześniej Les Lamentations de Mathéole z łaciny , długi antyfeministyczny apel Mathieu de Boulogne'a)

„Kobieta jest nazywana turn
Z racji swojej odwagi,
ponieważ kobieta jest wspaniała
I ma większe przywileje
miejsca i formacji. "

Autor cytuje długą serię legendarnych, biblijnych czy historycznych bohaterek, które pozwalają mu obalić antyfeministyczne tezy o wyższości mężczyzn. Termin ten będzie kojarzony z wybitnymi kobietami, które wyróżniały się odwagą porównywalną z męskimi bohaterami. Dobrym przykładem jest seria dziewięciu preusów , w których przytaczane są przykłady tak różnorodne, jak Amazonki, Judyty i Semirami.

Termin jest tematem gry słów Virgo / virago , które dodają czystości do listy męskich cnót virago.

Literatura i bieżące wydarzenia dostarczą nowych przykładów virago . Jest to na przykład postać Bradamantego w wściekłym Rolandzie z Ariosto . Legenda o Joannie d'Arc, z Elizabeth I ponownie z Anglii czy Szwecji Christina make postaciami Virago , aktywnego i rozwiązany, obdarzoną intelektem męski, ale czystego i bezdzietnych.

Słowo to pojawia się w wydaniu French Academy Dictionary z 1694 r.: „Wysoka dziewczyna lub kobieta, która wygląda jak mężczyzna”. Powiedział sobie tylko szyderczo. " Ta opłata francuski negatywne konotacje i XIX th century stało się wręcz uwłaczające.

Potomkowie

W 1972 roku Carmen Callil wpadła na pomysł tego, co później stało się brytyjskim wydawnictwem Virago Press , poświęconym upowszechnianiu całej sekcji zapomnianej literatury kobiecej i promocji autorów. Anglosaska krytyka literacka ożywiła termin virago w środowisku akademickim od lat sześćdziesiątych XX wieku.

W 2017 roku aktorka Aude Gogny-Goubert i Adrien Rebaudo uruchomili kanał Virago na Youtube. Te mini-filmy odtwarzają życie kobiet zapomnianych w historii i podejmują pierwsze znaczenie przymiotnika virago, czyli kobiety silnej i odważnej.

W Maja 2019kanał ViragIna we współpracy z archiwami INA jest uruchamiany na tej samej zasadzie co Virago.

Pornografia

W artykule opublikowanym w Dictionnaire de la Pornographie , Noël Burch , używa terminu „viragophilia” odnieść się do (męskiej) zasadniczo smak zdominowany przez kobiety w erotycznym walka ręka w rękę. Jest to szczególna forma masochizmu, w której dominująca - „virago” - może (musi) być „gwałtowną kobietą”, „obdarzoną nadludzką siłą”, czasami „włamaną do jiu-jitsu  ”, „zapaśnikiem”, „bokserem” , „kulturysta” itp. Noël Burch precyzuje również, że dziś „filmy o każdym budżecie w sposób dorozumiany uznają erotyczny charakter spektaklu pięknej kobiety, która bije mężczyzn”.

Bibliografia

  1. James Marchand, „  Symboliczna natura Wszechświata  ” .
  2. CNRTL, „  Virago  ” .
  3. http://www.arlima.net/il/jean_le_fevre_de_ressons.html#mat .
  4. The Book of Leesces , c. 3726-3730, dostępne online w wydaniu Bouillon, 1892 .
  5. Czystość jest męską cnotą w postaci wstrzemięźliwości, zdolności do kontrolowania swoich pasji lub opierania się pokusie.
  6. (de) Michael Wenzel, Heldinnengalerie - Schönheitengalerie (praca dyplomowa przedstawiona na Uniwersytecie Karla Ruprechta w Heidelbergu) ,2006( czytaj online ), s. 52.
  7. Patrz na przykład: Ernst Breisach, Caterina Sforza  ; A Renaissance virago , Chicago University Press 1967.
  8. Winfried Schleiner , „  Divina virago: Queen Elizabeth as an Amazon  ”, Studies in Philology , t.  75,1978, s.  163-180.
  9. Zobacz także Virgins and Viragos: A History of Women in Scotland od 1080 do 1980 , Rosalind K. Marshall, Academy Chicago Publishers, 1983 lub Victims and Viragos: Metropolitan Women, Crime and the Eighteenth-Century Justice System , Gregory Durston, Abramis , 2007.
  10. „  Aude GG  ” , na YouTube (dostęp 10 września 2020 r . ) .
  11. "  INA przedstawia serię Virag'INA Aude GG na YouTube  " ,21 maja 2019 roku(dostęp 2 października 2019 )
  12. Noël Burch , „Viragophilia”, w Słowniku pornografii , Paryż, PUF, 2005, s. 519-521.

Zobacz też