Termin Villa Veneta oznacza rezydencja kraj szlachty z Republiki Weneckiej zbudowany pod koniec XV th wieku do końca XVIII th century , na terenach rządzonych przez Serenissima, obecne regiony Veneto ( Wenecja Euganejska ) oraz Friuli-Venezia Giulia ( Friuli-Venezia Giulia ). Sukces architekta Andrei Palladio charakteryzował specyficzny typ willi veneta : willę palladiańską .
Odkrycie Ameryki w 1492 r. Skierowało oś handlową z Wenecji na wschód. To był początek kryzysu na rynkach morskich. Oligarchia szlachty weneckiej przeniosła wówczas swoje ekonomiczne i społeczne interesy na terrafermę , otwierając się z coraz większym zainteresowaniem na gospodarkę rolną, dokonując w ten sposób jej rekonwersji. Po pierwszych trudnych stosunkach ze szlachtą miast friulijskiej Wenecji Euganejskiej ( Treviso , Padwa , Werona , Feltre , Udine …) dotarliśmy, dzięki więzom małżeńskim i innym sojuszom, do osmozy zainteresowań zarówno ekonomicznych, jak i hedonistycznych.
Gospodarka wiejska rozwijała się silnie wraz z rekultywacją gruntów dzięki kontroli biegu rzek ( Brenta i Piave ), wprowadzaniu do produkcji prawdziwych gospodarstw rolnych, wprowadzaniu kukurydzy (w Villa Emo w Fanzolo koło Vedelago ) lub z wykorzystaniem dolin rybackich utworzonych przez conterminazione lagunare (delimitację laguny) podczas budowy nowego kanału Brenta .
Typową strukturę willi veneta określa jej umieszczenie w obrębie dużej posiadłości rolnej. W centrum korpus centralny (sama willa) przeznaczony był dla właścicieli, reprezentacji, wakacji (prawie wszyscy byli bez ogrzewania zimowego). W pobliżu lub w sąsiedztwie znajdują się barchesse (budynki gospodarcze), w których zorganizowano pracę, kuchnie, domy chłopskie, stajnie i przybudówki wiejskie.
Moda na Villa Veneta rozprzestrzeniła się do tego stopnia, że szlacheckie rodziny wydały bogactwo na budowę tych letnich willi, używanych tylko od święta św. Antoniego z Padwy ( 13 czerwca ) do końca lipca lub czasem do końca lipca ”. żniwa. Rozprzestrzenianie się kultury willi na terytoriach Serenissimy , z osiągnięciem ponad pięciu tysięcy barchesse , nadal wyznacza terytorium i krajobraz Triveneto do dziś .