Rodzaj | Teatr |
---|---|
Lokalizacja | Sherbrooke , Quebec |
Informacje kontaktowe | 45 ° 23 ′ 10 ″ północ, 71 ° 54 ′ 51 ″ zachód |
Inauguracja | 3 czerwca 1997 & wrzesień 2010 |
Pojemność | 500 |
Stare nazwy | Stara dzwonnica Sherbrooke |
Menedżer | Uniwersytet Sherbrooke |
Stronie internetowej | Stara dzwonnica w UdeS |
Vieux Clocher de l'Université de Sherbrooke (lub Vieux Clocher de l'UDES ), dawniej znany jako Vieux Clocher de Sherbrooke (od czerwca 1997 do 2010 roku), to sala widowiskowa należący do Centrum Kultury na Uniwersytecie z Sherbrooke . Sala znajduje się kilkaset metrów od głównego kampusu. Otrzymuje kilka kategorii spektakli, w tym koncerty, przedstawienia teatralne i komediowe.
Vieux Clocher de l'UdeS był pierwotnie kościołem. Zbudowany w 1947 roku kościół Notre-Dame-du-Rosaire musiał zamknąć swoje podwoje w 1995 roku z powodu braku funduszy. Kościół kupuje Bernard-Y. Caza de Productions BYC i dwóch wspólników. Vieux Clocher de Sherbrooke otwiera swoje podwoje3 czerwca 1997. Stary kościół ma dwie sale, które mogą pomieścić 500 i 200 osób.
W 2009 roku Université de Sherbrooke nabył Vieux Clocher de Sherbrooke kosztem 1,3 miliona dolarów od Productions BYC. Na początku oficjalne wznowieniewrzesień 2010. Sala główna jest wykorzystywana między innymi na potrzeby Szkoły Muzycznej, która może pełnić funkcję sali koncertowo-próbnej. Vieux Clocher jest mimo wszystko otwarty dla szerokiej publiczności. Chociaż dyrektor placówki, Mario Trépanier, chce zachować aspekt programowania używany wcześniej w Vieux Clocher w Sherbrooke, pragnie również, aby „zapewnić, że środowisko to zostanie przyjęte przez społeczność uniwersytecką” . Pan Caza, były dyrektor, prowadzi siostrzany pokój Vieux Clocher de Magog w Magog , sąsiednim mieście w Sherbrooke. Uważa, że przejęcie przez uczelnię „zapewni przyszłość temu centrum upowszechniania, które 3 czerwca [2009] obchodziło swoje 12-lecie” .
Sala na 200 miejsc staje się barem La Confesse . Celem hali jest powitanie publiczności po pokazach. Organizatorzy mają nadzieję, że w ten sposób uda się stworzyć więź między publicznością a artystami.