Victor Engler
Victor Engler
Victor Engler (urodzony w Nancy dnia2 sierpnia 1884i zmarł w Grand-Quevilly dnia9 grudnia 1935) jest związkowcem, najpierw anarchistą, a następnie francuskim działaczem komunistycznym, wybranym do Komitetu Centralnego Francuskiej Partii Komunistycznej (PCF) i przywódcą Narodowej Federacji Portów i Doków CGT . Po raz pierwszy został wykluczony z PCF w 1926 r., W następnym roku został definitywnie wykluczony.
Biografia
- 1903 lub 1908 (w zależności od źródeł): zostaje zainstalowany w Rouen.
- 1920: jest jednym z liderów wielkiego ruchu robotników portowych. W maju doprowadził do strajku robotników portowych. W grudniu, po kongresie w Tours , wstąpił do PCF.
- 1921: zostaje wybrany sekretarzem lokalnego związku CGT.
- 1922: jego związek podąża za nim do CGTU.
- 1925: w wyborach samorządowych jest na czele listy PCF. W październiku podpisał list 250 zaadresowany do Międzynarodówki Komunistycznej (KI), w którym skarżył się na przywództwo PCF.
- 1926: podczas spotkania Biura Politycznego (BP) PCF Jacques Doriot przedstawia go jako „inteligentnego bojownika” i „mającego wielki wpływ”. W następnym miesiącu nowe spotkanie BP ponownie przywołuje jego sprawę dotyczącą wniosku o wykluczenie z komitetu regionalnego w Basse-Seine, w szczególności jego dotyczy. BP postanawia ratyfikować to wyłączenie. W tym samym okresie Engler został wezwany do Moskwy, aby wziąć udział w rozszerzonej sesji Komitetu Wykonawczego IK. Wreszcie w czerwcu na kongresie PCF w Lille nie tylko nie ratyfikowano jego wykluczenia, ale został wybrany do Komitetu Centralnego Partii. Jesienią oświadczył, że nie zgadza się z kierownictwem PCF i CGTU.
- 1927: w Komitecie Centralnym Pierre Semard oskarża go o udział w działalności frakcyjnej; proponuje odebranie mandatu członkowi KC. Engler oświadcza w następnym miesiącu, że został odsunięty na bok w szczególności przez Gastona Monmousseau . Co więcej, Cahiers du Bolchevisme zarzucają mu, że był jednym z sygnatariuszy listu skierowanego do CI i członków PCF zatytułowanego „O demokrację robotniczą”. Wkrótce został ponownie wykluczony z PCF. Z innymi wykluczonymi wysyła telegram na Zjazd Partii Bolszewickiej. W tym samym roku na kongresie w Bordeaux został wybrany sekretarzem generalnym ds. Propagandy Federacji Portów i Doków.
- 1928: tworzy stowarzyszenie honorowych członków korporacji dokerskiej i prowadzi w tym zawodzie miesięczny strajk, który prowadzi do zysków.
- 1929: kongres w Marsylii wybiera go na sekretarza generalnego Federacji Ports-et-Docks. Przystąpił do tendencji Ligi Syndykalistycznej i był bardzo krytyczny wobec kierownictwa CGTU , którego brał udział w Kongresie Paryskim w szeregach mniejszości.
- 1930: jego nazwisko pojawia się w 22. Apelu o „odbudowę jedności związkowej”.
- 1931: przed kierownictwem Czerwonego Związku Zawodowego (ISR) broni tezy mniejszości CGTU.
- 1932: traci stanowisko sekretarza generalnego swojej Federacji.
- 1933: na kongresie CGTU w Paryżu, w którym uczestniczy, uzasadnia swoje działanie podczas niedawnego strajku żeglarzy.
- 1934: definitywnie zrywa z CGTU i dołącza do CGT.
- 1935: ciężko zachoruje (cukrzyca) i wkrótce potem umiera.
Uwagi i odniesienia
-
Biografia
-
„Victor Engler” w słowniku biograficznym francuskiego ruchu robotniczego , Les Éditions de l'Atelier, 1997.