Veuze | |
Klasyfikacja | instrument dęty |
---|---|
Rodzina | instrument trzcinowy |
Sąsiednie instrumenty | dudy |
Veuze to dudy rustykalny jeszcze praktykowane w XIX -tego wieku w regionie Nantes , w tym krajów Guérande i Retz , aw części Vendée w Marais Breton .
Jego rozszerzenie miało być ważniejsze w poprzednich stuleciach, zwłaszcza w pozostałej części Górnej Bretanii i prawdopodobnie znacznie dalej w średniowieczu .
Słowo to było pisane i wymawiane najczęściej jako „vèze” w przeszłości (lub „veze”, co może fonetycznie wyjaśniać jego obecną nazwę), ale to właśnie forma „veuze” została wybrana podczas odrodzenia instrumentu.
Zachował cechy bardzo zbliżone do dud używanych w średniowieczu. W XIX th century istnieje kilka pisemne zeznania w Górnej Bretanii przywołujące „vezes”, „vaises”, „pocket-Oboe” lub „ dudy ”.
Pod tymi różnymi nazwami trudno być pewnym, że jest to veuze, ponieważ udało nam się go ponownie odkryć w Loire-Atlantique (region Nantes) i na bretońskich bagnach. Co więcej, informatorzy tych terytoriów używali kilku nazw na określenie tego samego instrumentu. Można było usłyszeć, jak ludzie mówią, że taki a taki dzwonek grał na biniou, ale to było veuze.
W dawnych słownikach bretońskich słowo „biniou” jest tłumaczone jako „vèze”, a zatem dwa słowa oznaczały ten sam instrument aż do XVIII wieku: rustykalną dudę. Rozbieżne wydarzenia doprowadziły do pojawienia się „biniou bihan” i „veuze”. Biniou Bihan ( „trochę biniou”) jest często nazywany biniou Kozh ( „stary biniou”), ale stary biniou był rzeczywiście bliżej veuze niż do „biniou Bihan”. Ze względu na brak badań w tej sprawie można sądzić, że wykonywano go w Ille-et-Vilaine do około 1850 roku. I tak H. Buffet w swojej książce Haute-Bretagne wyjaśnia, że „vèze dzwoni tylko na Mardi Gras w krainie paproci od 1816 r.”. W tej samej książce opisuje instrument i wyjaśnia, że skrzypce stopniowo zastępują go w całym dziale. W 1835 roku Charles de La Thébaudière opisał ślub w kraju Vitré . Cytuje orkiestrę złożoną ze skrzypiec, fletu i dud. W 1880 r. W słowniczku mowy o kraju Dol cytuje się vèze i mówi się, że w Bourdas nadal są dwaj dzwoniący z bordu, którzy przyjeżdżają na targi. W tym dziale nie znaleziono żadnego instrumentu.
Przez kilka stuleci w całej Bretanii używano długich dud fajkowych. Potem pojawiły się na dudach w Dolnej Bretanii grać z Bombard oktawę wyżej (myślę późno XVIII th century według ikonografii), natomiast w Górnej Bretanii, trzymaliśmy rodzaj dud długi pochodnią: the veuze. Teraz wiemy, że veuze nie jest bezpośrednim przodkiem biniou, ale raczej, że te dwie dudy mają wspólnego przodka. Rzeczywiście, Thierry Bertrand, lutnik, muzyk i specjalista w dziedzinie veuze, próbował osiągnąć biniou-coz transponując otwory i inne cechy morfologiczne starych veuzów i doszedł do wniosku, że biniou nie jest zmodyfikowanym veuze. Nawet jeśli mają coś wspólnego.
Veuze wygasa między dwiema wojnami. Jego ostatnie terytoria to kraj Guerandais i Brière, bagna Breton-Vendée, część Nantes i, w mniejszym stopniu, pays de Basse-Villaine. Jean Villebrun znajduje kilka starych veuzów, które posłużą lutnikowi Dorig le Voyer jako przykład do wykonania pierwszych nowoczesnych weuz. Badania te zaowocują w 1976 r. Utworzeniem stowarzyszenia „Sonneurs de veuze” w Nantes , głównego źródła wiedzy i badań na ten temat. Thierry Bertrand, a następnie kilku innych lutników, podejmie pochodnię wykonania tego rzadkiego instrumentu.
Składa się z worka, w którym zmieści się wiatrowskaz, stopa ok. 35 cm (z podwójną stroiką ) i pojedynczy bourdon (z pojedynczą stroiką).
Muzyk, zwany veuzou , wdmuchuje powietrze przez przednią szybę wyposażoną w zawór (dawniej wykonany ze skóry, obecnie często zastępowany wentylem z tworzywa sztucznego) zapobiegając nawrotowi powietrza, kierując się następnie w stronę dwóch jedynych możliwych wyników: drona i lampa lutownicza .
Trzciny drona i lampa lutownicza wibrują, gdy powietrze przepływa, wytwarzając dźwięk. Trzcina jest podwójna dla palnika, to znaczy składa się z dwóch listew trzcinowych zamontowanych na stożkowej mosiężnej rurce i prosta dla trzmiela (pojedyncza listwa, trzcinowa lub plastikowa, zamontowana na ramie). Skórzana kieszeń służy jako rezerwa powietrza: czas na złapanie oddechu, ściskasz ją ręką, aby utrzymać stały nacisk na latarkę i drona. Znaleziono 10 starych pochodni, 10 innych zidentyfikowano na zdjęciach. Pryma znajduje się między B4 i Bb4. Drony składają się zasadniczo z dwóch sekcji (lub artykułów) dla drona tenorowego lub trzech sekcji dla drona basowego z cylindrycznym otworem. Górny artykuł jest zakończony „gruszką” pełniącą rolę pudła rezonansowego .
Obecnie veuze się nie zmienił, a zasady pozostają takie same, z różnymi niemałymi ewolucjami:
„W regionie Nantes, a zwłaszcza na półwyspie Guérande , grano tam na dudach lewriadą o długości bombardy i jednym dronem”