Velum , zwany także velarium jest duży kawałek tkaniny zazwyczaj wykonane z lnu, służąc jako sufit i używane, między innymi, w rzymskich teatrów i aren.
Powinniśmy mówić w liczbie mnogiej od vela, a nie velum , ponieważ pojedyncza zasłona nie wystarczyłaby do pokrycia dużego obszaru.
Welum, które można było zabarwić na jaskrawe kolory (czerwony, żółty lub zielony), musiało wywołać efekt wizualny dla publiczności podczas rozłożenia płótna: dzięki funkcji filtra barwiącego nadawało kolory białym fartuchom, do trybun., marmuru i stworzył przytulną atmosferę, integralną część pokazu.
Na rzymskich arenach stosowano welum, aby chronić widzów przed gorącem słońca, ale nie przed deszczem, który obciążyłby płótno. Centralny pierścień lin, umieszczony na arenie, został rozciągnięty za pomocą lin i wciągarek na szczycie budynku. Następnie na tym pierścieniu rozmieszczono zestaw żagli. Na obrzeżu umieszczono odpowiednio wysokie drewniane słupy (tak, aby tkanina nie dotykała chodnika i belkowania na szczycie budynku), aby podeprzeć zespół żagli wsuwanych za pomocą lin, tworząc rodzaj rozsuwanego dachu.
Aby zilustrować okrucieństwo cesarza Kaliguli , Swetoniusz donosi, że zdarzyło mu się zdjąć welum pod palącym słońcem i zabronić widzom opuszczania swoich miejsc.