Związek Sił Oporu
| Związek Sił Oporu | |
| |
| Ideologia | |
|---|---|
| Cele | Obalenie Idriss Déby |
| Status | Aktywny |
| Fundacja | |
| Data szkolenia | 2009 |
| Ojczyźnie | Czad |
| działania | |
| Obszar działania |
Libia Sudan Czad |
| Organizacja | |
| Główni przywódcy | Timan Erdimi |
| Członkowie | 500 (w 2019 r. ) |
|
Czadu Civil War (2005-2010) Druga libijska wojna domowa |
|
Związek Sił Oporu (UFR) jest sojuszem z ośmiu czadyjskimi rebeliantów założony w 2009 roku .
Kompozycja
Związek Sił Oporu narodził się z sojuszu ośmiu grup rebeliantów:
- Demokratyczna Unia na rzecz Zmian (UDC) z Abderaman Koulamallah
- Front Ocalenia Rzeczypospolitej (FSR) z Ahmat Hassaballah Soubiane
- te siły gromadzące na zmianę (RFC) z timane erdimi
- Związek Sił na rzecz Demokracji i Rozwoju (UFDD) General Mahamata Nouri
- Związek Sił na rzecz zmian i Demokracji (UFCD) prowadzony przez Adoum Hassabalah
- Związek Sił na rzecz Demokracji i Rozwoju Podstawowych (UFDD-F) Abdelwahid Aboud Makkaye
- Rada Rewolucyjna-Demokratyczna (CDR) Albadour acylowej Ahmat Achabach
- Ludowy Front Odrodzenia Narodowego (FPRN) prowadzony przez Adoum Yacoub Kougou .
Ten sojusz został podpisany w połowiestyczeń 2009w Hadjer Marfain , miejscowości w Sudanie ( Darfur ) na granicy z Czadem .
Jednak UFDD generała Mahamata Nouri bardzo szybko wycofała się z tej koalicji.
Członkowie UFR pochodzą głównie z dwóch ludów: Zaghawas i Tamas .
Przykazanie
Ruchy oznaczały 24 stycznia 2009Timan Erdimi , bratanek prezydenta Idrissa Déby , jako prezes tego sojuszu. Kilka godzin po tym spotkaniu starsza siostra Erdimi zostaje zamordowana w stolicy.
Adouma Hassaballah Djadarab jest pierwszym wiceprzewodniczącym ruchu, drugim wiceprzewodniczącym Abdelwahid Aboud Makkaye , sekretarzem generalnym jest Abakar Tollimi , delegatem armii Adoum Yacoub kougou i delegatem ds. Komunikacji - rzecznikiem jest Abderaman Koulamallah .
Historia
UFR powstał w 2009 roku pod koniec wojny domowej w Czadzie w latach 2005-2010 . Ten nowy sojusz jednak szybko poniósł decydującą klęskę w bitwie pod Am Dam . Następnie zostają zawarte porozumienia pokojowe i Omar al-Bashir , prezydent Sudanu , postanawia pogodzić się z Idrissem Débym i przestaje wspierać czadyjskie ugrupowania rebeliantów.
Następnie UFR rozpadło się: niektórzy jej członkowie dołączyli do reżimu Idrissa Déby, inni dołączyli do Libii lub Seleki w Republice Środkowoafrykańskiej . Timan Erdimi wyjechał na wygnanie do Kataru w 2010 roku .
W Libii
Wypędzony z Sudanu w 2013 r. Pozostałości UFR są odtwarzane w południowej Libii .
W czerwiec 2018UFR jako siła najemna uczestniczyłaby w ofensywie Półksiężyca Naftowego, rozpoczętej przez Ibrahima Jadhrana przeciwko samozwańczej Libijskiej Armii Narodowej . Kierując się tym ostatnim, Ibrahim Jadhran, przy wsparciu Straży instalacji naftowych i UFR, był dwa lata wcześniej sprzymierzony z Brygadami Obrony Bengazi . Podobno zaangażowano ponad 1000 rebeliantów Czadu. Po niepowodzeniu ofensywy UFR wycofałby się na południe kraju.
Na początku 2019 roku grupa liczyła około 500 ludzi. Jednak po uruchomieniu wstyczeń 2019z ofensywy Libijskiej Armii Narodowej (ANL) dowodzonej przez marszałka Khalifę Haftara UFR powrócił na terytorium Czadu. Między 3 a6 lutegokolumna UFR została zbombardowana przez francuskie lotnictwo i od 100 do 250 jej myśliwców poddało się.
Linki wewnętrzne
Uwagi i odniesienia
- Naloty na UFR w Czadzie: pierwsza ocena armii francuskiej , RFI , 7 lutego 2019 r.
- „ Czad: panika w N'Djamena po ataku na Libyan Oil Crescent ”, TchadConvergence ,27 czerwca 2018 r( czytaj online , sprawdzono 16 lutego 2019 r. ).
- Célian Mace, Marszałek Haftar odbija na Saharze , Wyzwolenia , 8 lutego 2019 r.
- Czad: nowa kapitulacja rebeliantów UFR , RFI , 9 lutego 2019 r.