Wieczór telewizyjny
| Wieczór telewizyjny | ||||||||
| ||||||||
| Uprzejmy | wiadomości telewizyjne | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Okresowość | Codziennie | |||||||
| kreacja | Edouard Sablier | |||||||
| Prezentacja | Léon Zitrone , Maurice Séveno , Georges de Caunes , Bernard Volker , Robert Chapatte | |||||||
| Kraj | Francja | |||||||
| Język | Francuski | |||||||
| Liczba sezonów | 4 | |||||||
| Produkcja | ||||||||
| Lokalizacja | Studio 1 w Alfred Lelluch Center | |||||||
| Trwanie | 30 minut | |||||||
| Format obrazu | 4/3 czarno-białe | |||||||
| Format audio | Mononukleoza | |||||||
| Firma produkcyjna | ORTF | |||||||
| Dyfuzja | ||||||||
| Dyfuzja | Pierwszy kanał ORTF | |||||||
| Miejsce pierwszej emisji | Ostatni menadżer ORTF Alfred Lelluch Center | |||||||
| Data pierwszej emisji | 20 września 1965 | |||||||
| Data ostatniej emisji | 2 listopada 1969 | |||||||
| Status | Aresztowany | |||||||
| Polecana publiczność | Dla wszystkich | |||||||
| Chronologia | ||||||||
| ||||||||
Tele-Soir to francuskie wiadomości o pisaniu pierwszego kanału ORTF , stworzonego przez Edwarda Hourglassa i nadawanego każdej nocy o godzinie 20.20 września 1965 w 2 listopada 1969.
Historyczny
Édouard Sablier zastąpił Raymonda Marcillaca w 1965 r. Jako sub-dyrekcja wiadomości telewizyjnych i dodatkowo podkreślił priorytet nadany obrazowi w nowym formacie dla wiadomości telewizyjnych o nazwie Télé-Soir . Ustawia studio w redakcji.
Ta formuła, dająca satysfakcję, postanowił na początku roku szkolnego 1967 zmodyfikować formę i treść Télé-Soir , zachowując pozytywne elementy i wprowadzając elementy, aby uczynić gazetę bardziej kompletną, bardziej bezpośrednią i przyjemniejszą. Forma została zmodyfikowana w dekoracji, która ponownie zajmuje telewizyjną redakcję, a nie prasę, wraz z wprowadzeniem elementów elektronicznych, aby nadać większe znaczenie fizycznemu ciężarowi obrazów, takich jak eidofor, który teraz dominuje na scenie JT obok prezenter, zwiększenie objętości nadawanych obrazów z wykorzystaniem dokumentów archiwalnych, bardziej bezpośrednie i pojawienie się specjalistów, aby rzucić światło na poszczególne tematy.
W czasie wydarzeń majowych 68 r. Gazeta nie wspomniała praktycznie nic o demonstracjach, które przerodziły się w zamieszki3 maja, ani strajki i okupacje budynków uniwersyteckich, które nastąpiły. Zakaz długiego tematu wydarzeń doprowadził do mobilizacji, a następnie do strajku części dziennikarzy wiadomości telewizyjnych z17 majapotępić cenzurę i uścisk, jaki władza gaullistów miałaby w telewizji. Strajk trwa kilka tygodni i strajkują znani prezenterowie, tacy jak Maurice Séveno . Léon Zitrone , który nie odważy się wybrać swojej strony, woli przez te kilka tygodni wyjechać na wakacje. Édouard Sablier utworzył następnie mały zespół z 29 niestrasznymi dziennikarzami, aby nadal prowadzić Télé-Soir w minimalistycznej formie, samodzielnie prezentując niektóre wydania. Strajkujący wracają do pracy po weekendzie Zesłania Ducha Świętego. Niektórzy z nich zostali zwolnieni, a wszyscy dyrektorzy ORTF zostali zwolnieni, w tym Édouard Sablier, który pozostawia swoje miejsce swojemu zastępcy Jean-Louisowi Guillaudowi i wraca na swoje stanowisko dopiero w lipcu.
W 1969 r. Reforma telewizyjna, której pragnął premier Jacques Chaban-Delmas, stworzyła konkurencję między dwoma niezależnymi jednostkami informacyjnymi. Na czele każdego stoi menedżer, który ma taką samą rangę w hierarchii jak kierownik łańcucha. Zarządzanie informacjami w każdym z kanałów nie zależy już od zarządzania programem. Pierre Desgraupes zostaje dyrektorem ds. Wiadomości pierwszego kanału wWrzesień 1969i Informacja premiera odbyła się z Tele-Soir na3 listopada 1969.
Prezenterzy
- Léon Zitrone zWrzesień 1965 w listopad 1969
- Maurice Séveno zWrzesień 1965 w Czerwiec 1968
- Robert Chapatte zWrzesień 1965 w Czerwiec 1968
- Georges de Caunes od września 1965 do 1966
- Bernard Volker od sierpnia 1968 dolistopad 1969
Redaktor naczelny: Jean-Louis Guillaud
Dekoracje
Wystrój Télé-Soir jest zdecydowanie nowoczesny, integrując biurko prezentacyjne na podłodze studia z krzesłem prezentera zintegrowanym ze strukturą prezentacji. Pulpit prezentacyjny, na którym wyświetlana jest data i godzina, może pomieścić tylko prezentera. Miejsce poświęcone obrazowi jest ważne w scenerii z 1967 r. Ze ścianą ekranową umieszczoną po prawej stronie i nad prezenterem i obecnością eidoforu po jego lewej stronie, umożliwiającą uzyskanie wielkoformatowego obrazu za prezenterem. Tył studia zamyka granitowa ściana, przed którą obraca się aluminiowa mapa świata znajdująca się tuż za prezenterem.
Ogólny
Znak wywoławczy Télé-Soir składa się z prostego tytułu zapisanego białą literą na czarnym tle, któremu towarzyszy armata złożona z trąbek i bębnów.
Uwagi i odniesienia
- Szwajcarska technologia teleprojekcji wysokiego poziomu do uzyskiwania obrazów telewizyjnych w dużym formacie.
- Wywiad z Edouardem Sablierem, który przedstawia nowy format wiadomości telewizyjnych Télé-Soir , Micros i kamery z 14.10.1967, pierwszy kanał ORTF - INA
- Télé-Soir z 31.05.1968 r. Przedstawiony przez Édouarda Sabliera, Pierwszy kanał ORTF - INA
- Jean-Louis Guillaud ogłasza wznowienie pracy po weekendzie Zielonych Świąt, Télé-Soir 03/06/1968, Pierwszy kanał ORTF - INA
- Płaskowyż gazety „Télé-Soir” 17.10.1967 - Zdjęcie Aimé Dartus / INA
- Generic Tele-Soir , pierwszy łańcuch ORTF - INA