W tzaousios (w języku greckim : τζαούσιος) jest postacią wojskowy z końcem Cesarstwa Bizantyjskiego , którego dokładny funkcje nie są dobrze znane.
Termin pochodzi od tureckiego Çavuş czyli „mail” lub „wiadomości” i mogą być stosowane w Bizancjum na koniec XI -tego wieku . W XIII TH i XV th stulecia, ma ono zastosowanie do funkcjonariuszy pełniących służbę w prowincji. A tzaousios może służyć jako dowódca garnizonu lub Kastron (ufortyfikowane centrum administracyjnego czele képhale ). Może łączyć funkcje cywilne i wojskowe. Większość wspomnianych w źródłach tzaousioi pochodzi z despotatu Morei , bizantyjskiej prowincji Peloponezu . Tam odgrywają ważną rolę w prowincjonalnej administracji. Wręcz przeciwnie, w Macedonii i Tracji wydają się odgrywać czysto militarną rolę w ramach megala allagia ( prowincjonalna allagia ).
Tytuł sądu megas tzaousios (po grecku: μέγας τζαούσιος, „wielki tzaousios”) zostaje po raz pierwszy poświadczony za Jana III Doukasa Vatatzèsa . Jego funkcje są słabo poznane. Francuski Byzantinist Rodolphe Guilland sugeruje, że prowadzi podrzędną tzaousioi . Ten ostatni działający jako następcy starego grona posłańców imperialnych, mandatores . W Księdze Urzędy pseudo-Kodinos XIV th wieku , opisany jako odpowiedzialny za utrzymanie porządku w apartamencie cesarskim. Jest wysoce prawdopodobne, że pierwszy megas tzaousios , Constantin Margaritès, jest szefem gabinetu Vatatzesa. Jednak później wydaje się, że jego posiadacz nie ma określonej funkcji.