Trinquet , jest plac zabaw przeznaczony na praktyki Pelota Walencji . Występuje we Wspólnocie Walencji, gdzie jest używany w obu odmianach tej gry: Escala i corda i Raspall .
Trójkąty to zamknięte place zabaw, których szerokość waha się od 8,5 do 11 metrów, a długość od 45 do 60 metrów. Ściany tylne nazywane są „ frontonami ”, a ściany boczne, których wysokość waha się od 4 do 6 metrów, „ muralles ”. Piłka może odbijać się tam tyle razy, ile chcesz. Nad frontonami znajdują się generalnie miejsca dla widzów zwane „ galeriami ”. Czasami można je również znaleźć nad ścianami .
Wzdłuż niektórych ścian można ustawić wybielacze („ przystanki ” w Walencji ) . Widzowie mogą wtedy usiąść na nim na własne ryzyko. Piłka może zostać wysłana na wszystkie rogi, a nawet może odbijać się od widzów. To czasami powoduje szybkie i nieoczekiwane odbicia.
Tor gry jest podzielony na dwie części: „dau” i „resztę”.
W rogach „dau” frontonu i stopni na ziemi znajduje się oznaczenie zwane dau („kostka” w Walencji). Tu zaczyna się piętnastka .
W rogach „Dau”, to fronton i Muralla widzów śmiałe może siedzieć w llotgeta ( „mały balkon” w Walencji).
Kiedy rozpoczyna się gra w Escala i corda , lina („ corda ” w Walencji) jest rozciągana jako siatka wyznaczająca środek pola. Oznacza to miejsce, w którym specjalny gracz, „ feridor ”, odbija piłkę przed wysłaniem jej do dau, aby rozpocząć piętnastą .
Widzowie mogą siedzieć w różnych miejscach na korcie. Najłatwiej i najrozsądniej jest wejść na krużganki, które znajdują się na szczycie murów, bo tam nie są wysyłane piłki (regulamin ligi Escala i corda Valencienne).
Jednak wiele osób woli siedzieć na trybunach. W Escala i corda możesz postawić się tylko w środku „odpoczynku”. Nie jest to zbyt ryzykowne, o ile dobrze obserwujesz piłkę. Gracz nadal może wysłać go w kierunku widzów, aby wywołać nieprzewidziany efekt specjalny lub odbić. W Raspall trybun nie może pełnić funkcji boiska, co gwarantuje widzom trochę większe bezpieczeństwo.
W prowincji Walencja każde miasto i każda wioska ma swój własny trinquet, z których niektóre mają kilka stuleci. Że z Walencji jest najstarszy pochodzi z XV -go wieku.
Szczególnie znane są dwa trykkiety: