W Kabylian plemion reprezentować Kabylophone Kabyles plemion zlokalizowanych w północnej części dzisiejszej Algierii . Według różnych badań region ten rozciągał się od dzisiejszego Algieru u wybrzeży Annaby , odróżniając Kabylie od Djurjura na zachodzie i Kabylie od Babors na wschodzie.
Każde plemię miało względną autonomię pod względem reguł, praw i obyczajów. Wspólna organizacja polityczna z zawsze wiejskim komitetem, który regulował życie w społeczności. Plemiona te jednoczyły się głównie w konfliktach lub wojnach, zwłaszcza przeciwko najeźdźcom, takim jak Rzymianie, Bizantyjczycy, Arabowie, Turcy i Francuzi.
Organizacja społeczna kabyla ma charakter patriarchalny i patrylinearny , a filiację tworzy linia męska. Zgodnie z tradycją, wielopokoleniowe rodziny gromadzą się wokół przodków, żon, dzieci, wujków, ciotek i innych kuzynów. Grupa rodzin o wspólnym przodku łączy się we frakcję ( taxarubt ). Dzielnica jest zwykle zamieszkiwało tylko jednej frakcji , wraz z gruntem i własnym cmentarzem . Frakcja, a nawet okręg, zwykle nosi imię lub przydomek przodka założyciela.
Przegrupowanie kilku frakcji tworzy wioskę ( taddart , l.mn. Tuddar ). Zespół wiosek o wspólnym pochodzeniu tworzy plemię ( εarc ).
Kiedy kilka plemion dogaduje się ze sobą, tworzą konfederację ( taqbilt ). Zjawisko to, najczęściej napędzane wojnami, ma charakter raczej efemeryczny . Konfederacje powstają, ale rozpadają się tak szybko, jak powstały, gdy powrócił spokój.
Skład wielkiej Kabylii w konfederacjach przyniósł jej miano tamawya taqbaylit ( federacja kabylska ). Powszechnie używanym wyrażeniem pozostaje tamurt n Leqbayel , „kraj Kabylesów”.
. Rzeczywiście, mówi się, że pierwszym mieszkańcem Djurdjury był olbrzym. Ten miałby pięciu synów, którzy, gdy dorosną, stworzą pięć rodzin. Zgodnie z zasadą rozwoju rodziny przytoczoną we wstępie, z tych pięciu rodzin powstało pięć plemion, które zjednoczone w konfederacji walczyłyby przeciwko rzymskiej dominacji. Popularny wśród historyków termin Quinquégentiens byłby więc zapożyczeniem z legendy Kabyla.
Historia przekazała tylko nazwy dwóch z tych plemion:
Z relacji kilku historyków Firmusa i Gildona , dwóch braci, którzy dowodzili armiami Quinquégentiens, wiemy, że było więcej niż dwa plemiona, jednak poza tymi relacjami nie ma żadnych historycznych dowodów.
Wyciąg z artykułu opublikowanego przez Francuskie Ateneum w 1852 r.:
„Wśród plemion, z którymi hrabia Teodozjusz musiał walczyć od 373 do 375 roku i które cytuje Ammien Marcellin, możemy odnieść się do konfederacji Quinquégentiens:
Jeśli chodzi o nazwy pięciu wielkich starożytnych plemion ( ludzi po łacinie), z których tylko dwie nazwy formalnie przeszły do nas dzisiaj (Faraxen dla Feraoucen i Iflensès dla Iflissen), możemy również zauważyć obecność Azusa , patronimicznego i toponimicznego w w tym samym czasie bardzo rozpowszechnione w Kabylii i na wszystkich jej obrzeżach.
Rzeczywiście, fenicki licznik ugruntował się na starym zakładzie berberyjskim (5000 lat), który stał się wielkim rzymskim miastem Rusazus, dzisiaj jest niczym innym jak Azeffoun (kolonialne Port-Gueydon). Wokół Azeffoun aż do Akfadou mamy do dziś: las Yazzuzen, górę Yazzuzen, miejscowości Yazzouzen lub Azzouz. To pokazuje związek między terminem Azus a jego liczbą mnogą Tamazight (stąd plemię) Yazzuzen.
Terminy Azus / Azuz / Auzu / Auzua ... aż do Auzia (Aumale 'kolonialne i obecne Sour el Ghozlene) są być może aby połączyć. Azouaou (lub Azwaw znany również pod Zwawas , Gwawa ...) są prawdopodobnie tą samą formą nazwy tego bardzo starego berberyjskiego plemienia Kabylii, które do dziś jest znane pod niezmienioną nazwą Azzouz / Yazzouzen: Azzouza (Larbaa n'At Iraten lub Aït Iraten ) i Taguemount Azzouz, duże wioski w Kabylii.
Z Yazzouzen narodziło się obecne plemię Aït Iraten , które od wczesnego średniowiecza wraz z Aït Fraoussen tworzy dwie duże grupy dominujące w Kabylii starożytnej Djurdjura.
Trzecia osoba wciąż obecna i żyjąca na Djurdjura: Azzuz (Azzouz / Azus), obok Aït Fraoussen (Feraoucne / Faraxen) i Iflissen (Flissas / Iflensès).
W XIV th century, Sidi Ahmed el Kadhi lub , następnie gubernator prowincji Annaba królestwa Hafsid , wraca do domu, aby przyłączyć się do kabyle przeciwko Hiszpanom. Pochodzący z Achallam , wioski Aït Ghobri , został powitany triumfalnie po powrocie, przyciągając również sympatię sąsiednich plemion. Sidi Ahmed lub el Kadhi osiedla się na szczycie Koukou, silnie wspierani przez Aït Khellili , Aït Bou Chaïeb (At Bu Cɛayeb), Itsourar (At Yettsuragh), Aït Yahia , Aït Idjer i Aït Ghobri . Oznacza to narodziny Lordów Koukou .
Korzystając z morskiego ataku braci Barberousse, Aroudja i Kheireddin , uwolnił Béjaïę spod hiszpańskiej okupacji. Następnie zada ciężką klęskę szejkowi Ajt Abbas , książętom Guela z królestwa Ajt Abbas , jako karę za pomoc Hiszpanom w walce z Kabylami . W końcu, zdradzony przez Turków, wypędzi Kheireddin z Algieru, gdzie będzie rządził od 1520 do 1527 roku. Jego panowanie zakończy się pewnego wieczoru, kiedy zostanie tchórzliwie zamordowany przez najemnika kabylskiego na żołd Kheireddin . Kiedy ich przywódca umrze, rozgromione Kabyles opuszczą Algier, aby schronić się wraz z nimi. Sidi el Haoussin lub el Kadhi , brat Sidi Ahmeda lub el Kadhi , zostanie uznany za króla lordów Koukou w 1529 roku i wznowi dowództwo armii kabylskiej w celu zorganizowania obrony przed Turkami.
Z biegiem lat panowanie lordów Koukou przybierze despotyczny obrót, w którym ludzie z sześciu wspomnianych powyżej plemion będą zmuszeni służyć w armii lordów Koukou , poddając plemiona położone dalej na północ różnym podatkom, haraczy i innym. niesprawiedliwości. Niektórzy historycy donoszą nawet, że stada lordów Koukou miały paść się po drugiej stronie Wadi Sebaou , na terytorium Aït Fraoussen i Aït Iraten , bez protestów tej ważnej konfederacji z obawy przed wybuchem wojny.
Kabyles, nie wspierając tyrana sprawowania władzy przez Bel Kadhi, został poszukiwania przez kilka lat możliwość kresu reżimowi feudalny-type Królestwa koukou .
W XVII -tego wieku, Sidi Mansour jest charakter napędową powstania w kabyle . Uświadamiając Aït Djennad ich siłę i liczebność , stanowi potężną jednostkę. Sąsiednie konfederacje Aït Ouaguenoun i Iflissen lebhar szybko łączą się z Aït Djennad, tworząc potężną „rozszerzoną konfederację”, która niestrudzenie walczy z lordami Koukou, dowodzonymi przez Amara lub el Kadhi .
W 1618 roku, Amar el Kadhi lub umiera, ale nie aż do końca XVII -tego wieku do podpisania nadejście Władców koukou tym całkowitej wolności i odnaleziony w Ait Djennad , Ait Ghobri i Ait Idjer .
W Wielkiej Kabyli jest 14 konfederacji i 98 plemion. 78 z tych plemion przyłącza się do jednej z 14 konfederacji.
IFLISSEN UMELLIL
|
MAATKA
|
AÏT AÏSSI
|
AT IRATEN
|
MICHELET (THizi n Tlatha)
Ajt Jahia (Ath Yahya) Ajt Menguellat (w Mengellat)
|
W PRZYSZŁOŚCI
|
AÏT SEDKA
|
IGOUCHDAL (Guechtoula)
|
IFLISSEN LEBHAR
|
AÏT OUAGUENOUN
|
AÏT DJENNAD
|
AÏT IDJER
|
W CZASIE
|
ZEKRI
|
|
|
Na południowym stoku Djurjura (Departament Grande Kabylie):
Łuki: