Praca emocjonalna to energia i czas spędzony na radzeniu sobie z uczuciami (siebie lub innych) w celu zachowania przyzwoitości , zachowania pozoru normalności i zapewnienia ciągłości służby. Ta praca ma na celu spełnienie oczekiwań społecznych . Można to wdrożyć w pracy, np. Podczas radzenia sobie z niepokojami kolegów czy frustracji klientów, czy też w sferze prywatnej , np. Gdy członek pary zajmuje się prawie wyłącznie grafikami dzieci, robieniem zakupów, sprzątaniem, a ogólniej zarządzanie domem , dla wygody partnera, który nie musi się o to martwić.
Praca emocjonalna polega na analizowaniu i decydowaniu o przejawianych uczuciach, czy są one spójne z odczuwanymi uczuciami, czy nie, w celu osiągnięcia określonego rezultatu (np. Większa współpraca z kolegą, uspokojenie klienta lub satysfakcja partnera intymnego ). Ta ciągła regulacja uczuć może prowadzić do systematycznego tłumienia emocji i niekorzystnie wpływać na jakość życia osób, których to dotyczy.
Praca emocjonalna była najpierw badana w kontekście zawodowym, w pracy. Role, które zostały zidentyfikowane jako wymagające pracy emocjonalnej, obejmują te związane z administracją publiczną, szpiegostwem, prawem, opieką nad dziećmi, opieką medyczną, pracą społeczną; większość ról w recepcji i obsłudze cateringowej; i praca w mediach. Jak ewoluuje gospodarki z pomocą gospodarki produkcyjnej do usługi gospodarki , rosnącej liczby pracowników w różnych dziedzinach zawodowych, są wezwani, aby zarządzać swoimi emocjami zgodnie z wymaganiami pracodawców.
Określenie to zostało wówczas zastosowane w odniesieniu do nieodpłatnej pracy, której oczekuje się na poziomie interpersonalnym, np. Kobiety zajmującej się organizacją imprez wakacyjnych czy osoby pomagającej przyjacielowi w rozwiązywaniu jego problemów. Gdy pojęcie to dotyczy zarządzania gospodarstwem domowym, pojęcie to obejmuje również obciążenie psychiczne , które częściej (ale nie wyłącznie) ponosi kobiety i które jest źródłem nierówności. Dokładniej w przypadku grup uciskanych, mówimy o pracy emocjonalnej, kiedy osoba musi, aby zintegrować się z grupą lub pracować w społeczeństwie, nieustannie zmieniać sposób wyrażania swoich emocji (tłumić swój gniew, poczucie niesprawiedliwości. .).