Rodzaj traktatu | Traktat pokojowy |
---|---|
Podpis | 30 stycznia 1648 |
Miejsce podpisania | Münster ( Niemcy ) |
Wejście w życie | 15 maja 1648 |
Części | Zjednoczone Prowincje , Imperium Hiszpańskie |
Traktat z Münster , znany również jako Peace Münster , to traktat pokojowy zawarta w dniu30 stycznia 1648w Münster między królem Hiszpanii a lordami stanów generalnych Zjednoczonych Prowincji . Formalizuje podział hiszpańskiej Holandii na dwie jednostki i przyznaje Zjednoczonym Prowincjom niezależność od ich władcy, Króla Hiszpanii. Traktat jest częścią pokoju westfalskiego kończącego wojnę trzydziestoletnią i wojnę osiemdziesięcioletnią .
W Zjednoczone Prowincje Niderlandów z Holandii znalazły się pod hiszpańskim suwerenności ponieważ cesarz Karol V przekazał je swojemu synowi, Philippe II.
Bunt żebraków, czyli wojna osiemdziesięcioletnia (1566-1648), to bunt siedmiu Zjednoczonych Prowincji Niderlandów przeciwko ich hiszpańskiemu władcy Habsburgów .
Hiszpanii początkowo udało się zlikwidować bunt. Jednak w 1572 roku rebelianci podbili Brielle , wznawiając bunt. Podczas buntu północne Niderlandy stały się de facto niezależne i doświadczyły silnego wzrostu, aż do stania się potęgą światową dzięki dużej flocie handlowej. Ten okres wzrostu gospodarczego ma również wymiar naukowy i kulturowy. Jednak południowa Holandia pozostaje pod hiszpańską dominacją. Mimo wielu prób Holendrom nie udało się wypędzić Hiszpanów. W ostatnich latach wojny Francuzi sprzymierzyli się z Holendrami i zajęli Hiszpanów od tyłu.
Od 1648 r. Duże części południowych Niderlandów zostały utracone na rzecz Francji i pomimo militarnych sukcesów Andriesa Bickera (in) , Cornelisa de Graeffa i innych, kompromis wydaje się najlepszym sposobem zakończenia konfliktu między hiszpańską koroną a zbuntowane prowincje.
Negocjacje między stronami wojującymi rozpoczęły się w 1641 r. W miastach Münster i Osnabrück .
Pomimo faktu, że nie są one oficjalnie uznawane za niepodległe państwo, Stany Generalne Zjednoczonych Prowincji są upoważnione do udziału w negocjacjach pokojowych. WStyczeń 1646ośmiu przedstawicieli Zjednoczonych Prowincji (w tym dwóch z Holandii i po jednym z każdej z pozostałych sześciu prowincji) przybywa do Münster, aby rozpocząć negocjacje. Przedstawiciele Hiszpanii otrzymali ważne uprawnienia od hiszpańskiego króla Filipa IV, który od lat pragnął pokoju. Plik30 stycznia 1648strony doszły do porozumienia, a tekst został przesłany do Hagi i Madrytu do podpisu. Plik15 majapokój został ustanowiony, a Zjednoczone Prowincje zostały uznane za niepodległe państwo.
Oryginał traktatu znajduje się w Rijksarchief (Holenderskie Archiwa Narodowe) w Hadze .
Podczas traktatu z Münster z 1648 roku, król Hiszpanii i Stany Generalne Zjednoczonych Prowincji doszli do porozumienia w sprawie utworzenia wysokiego międzynarodowego trybunału sprawiedliwości, składającego się z połowy izby. Pomimo bezowocnych dyskusji i negocjacji pokojowych w latach 1632–1633, dopiero w 1648 r. Izba Półpartyjna zaczęła działać. Ta ostatnia działała do 1657 r. W 1675 r. Izba półpartyjna nie była już wymieniana w uchwałach wyborców. Nie ogłoszono formalnej decyzji o usunięciu.
Nazwa Chambre mi-partie nie jest nowa. Rzeczywiście, okazało się we Francji w XVI -tego wieku. W jej skład wchodzili sędziowie wyznania protestanckiego i rzymskokatolickiego. Sędziowie musieli orzekać w sprawach, w których sprzeciwiali się ludzie obu wyznań.
Ponieważ dwaj władcy mogli stawić się przed Izbą, ta ostatnia postawiła na równi ze swoimi członkami. Jednak w takich warunkach Izba została uznana za sąd polubowny. W zależności od wagi różnych orzeczeń kolegium było kompletne lub nie. Na przykład, jeśli chodzi o sprawy państwowe (najważniejsze), uczelnia musiała być pełna. Z drugiej strony, gdy chodziło o sprawy skromniejsze, sędziowie nie byli kompletni, ale trzeba było to zrobić za obopólną zgodą obu stron. Prezydent był zawsze przedstawicielem króla. Sędziowie zostali wybrani spośród radnych Wielkiej Rady Holandii w Mechelen, a rady prowincji zostały wybrane z różnych rad: dwóch z Rady Flandrii, jednego z Rady Geldrii, dwóch z Wielkiej Rady i wreszcie z Rada Brabancji. Liczba ośmiu członków została osiągnięta wraz z mieszkańcem Antwerpii. Z drugiej strony, w Prowincjach Zjednoczonych i Stanach Generalnych są delegaci ze Stanów Prowincjalnych. Wybrano tylko dwa „ beroepjuristen ”, z Sądu Holandii i Zeeland oraz Rady Najwyższej Holandii i Zelandii.
Wreszcie w tej instytucji byli obecni ksiądz i proboszcz.
Kompetencje izby półpartyjnej wynikają bezpośrednio z traktatu pokojowego. W rezultacie Izba była innowacją z międzynarodowego punktu widzenia, ponieważ była niezależną i trwałą instytucją.
Celem Izby Midpartyjnej było zbliżenie obu stron poprzez transakcję. W przypadku braku porozumienia należało wszcząć procedurę, która musiała być jak najkrótsza. Aby uniemożliwić obu stronom korzystanie z tych procedur, nałożono grzywny.
Głosowanie ogłosiło wyrok. Jeśli doszło do rozłamu, zastępcami byli trzej sędziowie, którzy zostali wyznaczeni po jednej stronie po drugiej i odbyło się nowe głosowanie. Jednak izba półpartyjna nie wykonała wyroków, to „zwykły” sąd zajął się nimi.
Pełnomocnikami króla Hiszpanii są dwaj ministrowie:
Pełnomocnymi ministrami Stanów Generalnych Zjednoczonych Prowincji są