Teoria sterowania

W matematyce i inżynierii celem teorii sterowania jest badanie zachowania sparametryzowanych układów dynamicznych w funkcji trajektorii ich parametrów.

Ramy formalne

Umieszczamy się w zbiorze, przestrzeni stanów, w której definiujemy dynamikę . Przebieg czasu jest modelowany przez liczbę całkowitą . Dynamika stanu układu zależy jedynie od stanu układu w stanie poprzednim oraz od wartości parametru egzogenicznego (parametr sterujący ) zanotowanego i pobierającego jego wartości ze zbioru .

Dynamika systemu jest wtedy całkowicie określona przez funkcję i punkt wyjścia  ; To jest napisane:

Głównym pytaniem teorii sterowania jest: jakie jest zachowanie w stosunku do zachowania ? Np. Czy możemy wybrać sekwencję kontroli , aby była warta docelowej wartości wybranej w inny sposób? .

System (D1), który jest dyskretny (czas przyjmuje tylko wartości całkowite) ma ciągły odpowiednik (czas płynie w sposób ciągły), który możemy zapisać:

W tym kontekście jest pochodną czasową w chwili , dlatego konieczne jest zapewnienie struktury dającej dostęp do wyprowadzenia (np. Struktura znormalizowanej przestrzeni wektorowej ).

Kilka przykładów

Te przykłady pokazują, że cel kontroli jest jakościowo całkiem naturalny. Na przykład w przypadku samochodu chodzi o pozostanie na drodze lub wygranie wyścigu, o tenis, aby wysłać piłkę z powrotem na boisko, a torpedę o zatopienie poruszającego się statku.

Zobacz też

Powiązane artykuły

<img src="https://fr.wikipedia.org/wiki/Special:CentralAutoLogin/start?type=1x1" alt="" title="" width="1" height="1" style="border: none; position: absolute;">