Koniec czasu

W niektórych sportów , głównie zespół sportu , time-out odnosi się do tymczasowej przerwy w grze w zakresie od 30 sekund do kilku minut. Ten okres jest używany przez zawodników do „regeneracji”, a przez trenerów do wydawania instrukcji taktycznych i ewentualnie wprowadzania zmian w drużynie .

• W koszykówce trener jednej z drużyn może poprosić trenera jednej z drużyn o przerwę na żądanie podczas przerwy w grze, ale w NBA szczególna reguła pozwala również graczowi, który ma piłkę, przerwać grę, aby rzucić.

• W piłce ręcznej istnieją dwa rodzaje przerw na żądanie, przerwy na żądanie (według uznania sędziów ) i przerwy dla drużyny. Każdy trener ma trzy przerwy na żądanie na mecz, które można wykorzystać maksymalnie do dwóch na przerwę, o które może poprosić tylko wtedy, gdy jego drużyna jest w posiadaniu piłki.

• W futbolu amerykańskim trenerzy mogą prosić o przerwę między dwiema fazami gry, mają one realne znaczenie taktyczne, ponieważ blokują zegar (który nadal działa w normalnych czasach), co pozwala drużynie z tyłu przy wyniku oszczędzania czasu.

• W tenisie stołowym każdy gracz (lub każda para w meczu deblowym lub kapitan w meczu drużynowym) ma możliwość skorzystania z jednej minuty przerwy na żądanie, raz na mecz. Ten czas służy do regeneracji fizycznej i psychicznej oraz do przekazania instrukcji taktycznych.

• W hokeju na lodzie każdy trener może poprosić o 30-sekundową przerwę na mecz. Można tego zażądać tylko podczas przerwy w grze. Ukarani zawodnicy nie mogą dołączyć do swojej drużyny i muszą pozostać na ławce kar .

• W siatkówce każdy trener może zażądać dwóch nie następujących po sobie przerw po 30 sekund. Gdy drużyna osiągnie 8 lub 16 th  punkt, czas techniczne niezbędne, na okres 60 sekund.

Uwagi i odniesienia

1. Paragraf 3.4 regulaminu sportowego FFTT
2. Oficjalne przepisy siatkówki, patrz 15.4