| Tytuł oryginalny |
תהילים |
|---|---|
| Produkcja | Raphael Nadjari |
| Scenariusz |
Raphaël Nadjari Vincent Poymiro |
| Główni aktorzy |
Michael Moshonov (w) |
| Firmy produkcyjne |
BVNG Productions Transfax Film Productions Shilo Films |
| Ojczyźnie |
Francja Izrael Stany Zjednoczone |
| Uprzejmy | Dramat |
| Trwanie | 96 minut |
| Wyjście | 2007 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Tehilim to francusko - izraelsko - amerykański dramat filmowy wydany w 2007 roku . To piąty film fabularny Raphaëla Nadjari . Jest prezentowany na różnych festiwalach. Po amerykańskiej trylogii ( The Shade , I Am Josh Polonski's Brother , Apartment # 5C ) i po Avanim , reżyser kontynuuje pracę nad tym filmem w Izraelu, aw 2009 roku z A History of Israeli Cinema .
Hebrajski tytuł oznacza „Psalmy”.
Akcja rozgrywa się w Jerozolimie , w rodzinie aszkenazyjskiej . Éli Frankel wozi swoich synów Menachema i Davida do szkoły. Po drodze są ofiarami wypadku, sprowokowani lub nie: faktem jest, że samochód wskakuje na chodnik bez żadnego innego zaangażowania z zewnątrz, a szybkość zdarzenia sprawia, że nie rozumiemy zbyt dobrze konsekwencji. Podczas gdy Menachem szuka pomocy, jego ojciec zniknął. Nie da się znaleźć. Odtąd zaczyna się nowe życie dla rodziny, rozdartej między tradycją a jej obrzędami żałobnymi, potrzebami życiowymi, które mają być kontynuowane, kontami bankowymi do odblokowania i zdezorientowanymi aspiracjami dwojga dzieci i ich matki Almy, aby ponownie znaleźć, jakoś ich ojciec, zastąp go, przeżyj inne życie.
Ten nakręcony, podobnie jak Avanim , w wysokiej rozdzielczości cyfrowo , film ten również stawia prywatną metaforę w służbie refleksji nad współczesnym społeczeństwem izraelskim, uwikłanym w sprzeczności między zwolennikami zamrożonej, zrytualizowanej, pobożnej, a mimo to ludzkiej tradycji. lub w każdym razie obecni w gehennie i ci, którzy chcą żyć inaczej, zrzucają jarzma religijnych klanów, rodziców, a nawet grup przyjaciół, synów Menachema i Dawida, którzy każdy na swój sposób chcą znalazły punkty odniesienia dla innej przyszłości, kobiet aspirujących do innego stanu.
Zniknięcie ojca jest również jak zniknięcie Boga, powracający problem w dzisiejszym Izraelu, rozdarty między religią a sekularyzmem. Bóg odszedł, co pozostaje, aby założyć więź rodzinną i społeczną? Może bardziej uniwersalnie, inna metafora: co pozostaje z wiary, gdy nadejdzie katastrofa? Czy wystarczy recytować psalmy, aby ojciec powrócił? Film jednak nigdy nie krytykuje religii, obserwuje, pokazuje i mierzy każdą ze społecznych składowych sytuacji.
Trochę jak Avanim , film został odtworzony na planie, ale z bardzo napisanego scenariusza.