| Sędzia |
|---|
| Narodziny |
22 października 1860 r Calais |
|---|---|
| Śmierć | 7 stycznia 1934 (w wieku 73 lat) |
| Imię i nazwisko | Charles Sébastien Henri Leconte |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Poeta , dramaturg , sędzia |
| Członkiem |
Towarzystwo Poetów Francuskich Towarzystwo Literackie |
|---|---|
| Ruch | Parnas |
| Nagrody |
Sébastien-Charles Leconte , urodzony w Arras w 1860 i zmarły w 1934 , był poetą francuskim . Został pochowany na Saint-Malo (cmentarz Paramé ), gdzie została otwarta aleja nosząca jego imię.3 września 1934.
W grupie „Ostatnich Parnasów” to z pewnością ten, który sprawia największe wrażenie wielkości i siły: mocą swojej poezji przywołuje swojego słynnego imiennika. Podobnie jak on, z pełnym mistrzostwem podchodził do wielkich starożytnych motywów i północnych legend. Jego poezja, cała przesiąknięta filozofią i nauką, jest ponadto bardzo oryginalna. Jeśli przez artystyczną formę i wersyfikację Sébastien-Charles Leconte jest uczniem autora starożytnych wierszy ( Leconte de Lisle ), to przez swoje poetyckie koncepcje jest w istocie sobą. Zarówno myśliciel, jak i artysta, umie wydobyć z tematu całą poetycką świetność, która się z nim wiąże. Jego uskrzydlone strofy mają piękny lot: sprawiają wrażenie wspaniałych Zwycięstw z greckiego marmuru ( Pteoniosa lub Samotraki ), które z nieodpartym impulsem wznoszą się ku niebu.
Mianowany prezesem Sądu Apelacyjnego w Noumea , Nowa Kaledonia , udał się stamtąd do Polinezji , Indii i Australii , aby lepiej poznać cywilizacje pozaeuropejskie. Zaprzyjaźnił się w szczególności z australijskim poetą Christopherem Brennanem . Po powrocie do Paryża opublikował w 1897 swoje pierwsze dwa tomy wierszy, Le Bouclier d'Arès i L'Esprit qui passe . W 1901 powrócił na stałe do Paryża , kontynuując swoją podwójną karierę literacką i prawniczą.
Choć oceniany przychylnie przez ówczesnych krytyków, dziś jest zupełnie zapomniany.