Zreformowany system Boehma

Od końca lat czterdziestych XX wieku klarnety wywodzące się z systemu Boehm były początkowo i poufnie produkowane przez twórcę Fritza Wurlitzera, ojca Herberta Wurlitzera , z siedzibą w Erlbach (Vogtland / Saksonia), z węższym otworem wewnętrznym (niski stożek w kierunku pawilonu), zmodyfikowany klucz i niemiecka miseczka z dziobem, są bardzo zbliżone do idealnego niemieckiego brzmienia i są sprzedawane pod nazwą klarnet zreformowany system Boehm (w języku niemieckim  : Reform Böhm-system ).

Chociaż zachowuje system palcowania Boehma, jego ton w dużej mierze pasuje do historycznego klarnetu Iwana Müllera i klarnetu Oehlera, zgodnie z jego promotorami.

posługiwać się

W 1949 roku klarnecista z Royal Concertgebouw Orchestra w Amsterdamie użył pierwszego modelu tego nowego klarnetu.

Ten system jest używany głównie w Niemczech i Holandii. Podobnie jak system Oehler nie jest rozpowszechniany we Francji.

Jego złożoność (20 kluczy, 7 pierścieni) w porównaniu ze zwykłym systemem Boehm z 17 kluczami i 6 pierścieniami podnosi jego cenę.

Producent Yamaha oferował go do swojego katalogu przez kilka lat.

Opis

W zależności od marki i modelu istnieją teraz następujące różnice w stosunku do klasycznego systemu Boehm:

• 1. Dodano dodatkowy pierścień (na dziurce od klucza C rejestru chalumeau) na górnej części korpusu, co oznacza, że wysokie B na szczycie rejestru trąbki można również odtwarzać w widelcu. Ten pierścień można również znaleźć na niektórych klarnetach systemu Boehm zwanych „Full Boehm”
• 2. Przedłużenie klucza dla wysokiego G, aby można go było obsługiwać również palcem wskazującym prawej ręki.
• 3. Dwa górne klawisze małego palca prawej ręki (dla C i E w dolnej części rejestru trąbki) mają wewnętrzne zwoje (jak w klarnetach Oehlera).
• 4. Klucz do rejestru ma zasadniczo taki sam kształt jak w klarnetach niemieckich, tj. Odpowiadający mu otwór harmonii nie znajduje się na spodzie klarnetu, ale po lewej stronie, co wymaga klawisza wznoszącego zamiast klucza prostego; można to połączyć z dodatkowym klawiszem samootwierającym i zamykającym, aby poprawić ton B (tak wyraźny) grany klawiszem rejestru i ogólnie intonację nut na górnej artykulacji.
• 5. Opcjonalnie: dodanie otworu w celu poprawienia niskich dźwięków E i F.

Uwagi i odniesienia

1. (w) Colin Lawson, The Cambridge Companion to the Clarinet , Cambridge University Press,1995, 260  str. ( ISBN  978-0521476683 ) , str.  29

Bibliografia

• (de) Günther Dullat, Klarinetten: Grundzüge ihrer Entwicklung. System. Model. Patent. Verwandte Instrumente. Biographische Skizzen ausgewählter Klarinettenbauer. , E. Bochinsky,2001, 288  str. ( ISBN  978-3923639441 ).

Zobacz też

Powiązane artykuły

• System Boehma , najczęściej
• System Alberta , blisko systemu Oehlera
• System Oehlera

Linki zewnętrzne

(en) [video] Clarineat, The Wurlitzer Reform Boehm Clarinet na YouTube ,31 marca 2017 r(skonsultowano się z 28 marca 2021 r) .