Symfonia n o 6 moll Opus 54 | |
Dmitrij Szostakowicz w 1958 r. | |
Uprzejmy | Symfonia |
---|---|
Uwaga. ruchów | 3 |
Muzyka | Dmitrij Szostakowicz |
Przybliżony czas trwania | 30 minut |
Daty kompozycji | 1939 |
kreacja |
21 listopada 1939 Leningrad |
Tłumacze ustni |
Orkiestra Filharmonii Leningradzkiej Jewgienij Mravinsky dyrygent |
Symphony N O 6 w moll ( op. 54) Dymitr Shostakovicha składała się w 1939 roku , dwa lata po piątej Symphony . Jest krótsza niż ta druga, ale przede wszystkim wydaje się bardziej niezrównoważona, z długą pierwszą częścią, po której następują dwie inne krótkie:
Powstała dwa lata po piątej symfonii , w międzyczasie komponując muzykę filmową, suitę na orkiestrę jazzową nr 2 i rozpoczynając cykl kwartetów smyczkowych. Szostakowicz zaczął pisać to wkwiecień 1939 zakończyć go w październiku.
Po sukcesie Fifth nowa symfonia została ogłoszona jako ogromnej Lenina -Symphony , z udziałem solistów i chórów do tekstu poematu Włodzimierz Iljicz Lenin przez Władimira Majakowskiego . Podobnie jak później z IX Symfonią oczekiwanie monumentalizmu zawiodło.
Premiera tej symfonii odbyła się w dniu5 listopada 1939przez Orkiestrę Filharmonii Leningradzkiej pod dyrekcją Jewgienija Mrawińskiego , a pierwszego nagrania dokonał Leopold Stokowski z Orkiestrą Filadelfijską w 1940 roku .
Mimo wielkiego premierowego sukcesu, zarzucano kompozytorowi potężny kontrast nastrojów, ale został on już niejako zapowiedziany finałem V i tym coraz silniejszym powinowactwem Szostakowicza. pismo Mahlera .
Według ResMusica , komentując interpretację Wasilija Petrenko : „ Przerażająca VI Symfonia to także wielki sukces. Dyrygentowi udaje się dokonać syntezy między tajemniczym i zdekantowanym tonem pierwszej części a sarkastyczną i kwaśną surowością dwóch ostatnich! Wymagający początkowy "Largo" zdaje się unosić w nieważkości już naładowanej czarnymi chmurami zwiastującymi nadchodzące dramaty historyczne, zaś finałowe "Allegro" i "Presto" wirują w balecie muzycznych iskier i kwaśnej ironii. "
Początkowy Largo jest jak ciemna i tragicznej kontemplacji. Jego długie, rozciągnięte zdania zdają się ewokować wyludniony pejzaż lub przerażającą pustkę syderyczną, która niemal nadaje mu charakter „muzyki sfer”. Pozostałe dwie części, znacznie krótsze, są charakterystyczne dla kompozytora iw duchu Prokofiewa .
L ' Allegro jest pełne radości i humoru, ale ostatecznie zamienia się w karykaturę.
Wykończenie podejmuje tę pozorną wesołość, która pozwala wyobrazić sobie, za fasadą, jak makabryczna runda.
Kierunek | Orkiestra | Rok | Etykieta | Uwaga |
---|---|---|---|---|
Jewgienij Mrawiński | Orkiestra Filharmonii Leningradzkiej | 1965 | Melodia | |
Kirill Kondrachin | Orkiestra Filharmonii Moskiewskiej | 1967
1968 |
Melodia | |
Bernard Haitinka | Królewska Orkiestra Concertgebouw | 1983 | Decca | |
Leonard Bernstein | Filharmonicy Wiedeńscy | 1986 | Deutsche Grammophon | |
Kurt Sanderling | Berliner Sinfonie-Orchester | 1983 | Klasyka berlińska |