Narodziny |
10 kwietnia 1926 Ottawa |
---|---|
Śmierć |
23 grudnia 2009(w 83) Ottawie |
Narodowość | kanadyjski |
Zajęcia | Poeta , artysta wizualny , pisarz , malarz |
Małżonka | Marcel Barbeau (od1948 w 1974) |
Dziecko | Manon Barbeau |
Członkiem | Automatyści |
---|
Suzanne Meloche lub Suzanne Barbeau (Ottawa,10 kwietnia 1926 - Ottawa, 23 grudnia 2009), to poeta i artysta wizualny z Quebecu , członek ruchu Quebec Automatist .
Suzanne Meloche, znany również jako Suzanne Barbeau po poślubieniu malarz Marcel Barbeau na7 czerwca 1948, pojawia się na marginesie ruchu automatystów, choć w pełni w nim uczestniczyła. „To Claude Gauvreau przedstawił Marcelowi Barbeau Suzanne Meloche (…) pod koniec zimy 1948 roku, w gorączce ostatnich przygotowań manifestu Refus Global”. Suzanne Meloche jest jedną z pierwszych kobiet, które zajmują się pisaniem automatów w Quebecu. Według historyka sztuki François-Marca Gagnona, „najważniejszym wkładem Suzanne Meloche w automatyzm Quebecu był jej zbiór piorunujących wierszy z Aurores ” napisany w 1942 roku i opublikowany po raz pierwszy w 1949 roku przez Mithra-Mythe. Suzanne, malarka i poetka, uczestniczy w Salonie du Printemps, którego sekcja „nowoczesna” została zorganizowana przez CAS / SAC, a jury w składzie: Paul-Émile Borduas, Fritz Brandtner i Marian Scott. Wystawiono także dzieła Mousseau i Riopelle. Od 1944 do 1947 roku utrzymywała korespondencję z poetą Claude Gauvreau. Jej brak wśród sygnatariuszy Refus global , emblematycznego manifestu ruchu, pomaga wyjaśnić jego zepchnięcie na tło historii sztuki i literatury w Quebecu: `` podpisać Refus global, aby zostać uznanymi za automatyków, a co za tym idzie, tworzyć historię ". Od 1947 do 1948 pracowała jako redaktor w Serge Brosseau.
Latem 1952 roku Meloche zerwała z mężem: „Nie mogła już znieść ani jego zazdrości, ani jego wyłącznej miłości, ani zniewolenia rodzinnego obowiązku. (…) Pragnęła wolności, marzyła o przygodach i nowych miłościach ”. Jego córka Manon (ur. 1949 r.) Została powierzona rodzinie Barbeau, a François (ur. 1951 r.) - rodzinie Meloche, która oddała go do adopcji. Marcel Barbeau wyjechał z Montrealu do Rouyn-Noranda , gdzie został zatrudniony w School of Arts and Crafts, aby uczyć rysunku w ramach tymczasowego zastępstwa na kilka miesięcy. Rozwód zostaje ogłoszony pod jego nieobecność, po kilku latach bezowocnych badań Claude-Armanda Shepparda, prawnika Marcela Barbeau, na sądzie wyższym w Montrealu. the3 czerwca 1974.
François Hébert, wydawca, który opublikował wznowienie kolekcji Aurores Fulminante w 1980 roku, wspomina, że „Suzanne Meloche zamieszkała w Nowym Jorku w 1956 roku, aby uprawiać action painting”. W latach 1957 i 1958 Meloche wyjechał do Europy i pracował w ambasadzie kanadyjskiej w Londynie, a następnie wyjechał do Paryża.
Na początku lat 60. będzie mieszkać w Brookline Village, małym miasteczku na przedmieściach Bostonu, w towarzystwie mężczyzny imieniem John. Świadczą o tym cztery listy wysłane w tym czasie do Michela Lortiego, a także sprzedaż obrazu do muzeum w Montrealu. W 1961 roku wystawiła swoje płótno METRONOME na Montreal Spring Show.
Według badań historyka sztuki Rose-Marie Arbor, Meloche „zniknął całkowicie ze sceny artystycznej Quebecu i Kanady od 1964 roku, pozostawiając kilka rozproszonych dzieł wśród kolekcjonerów, w tym tylko jedną w Musée d'art contemporain de Montreal ”.
Suzanne Meloche wyrwała się z zapomnienia publikacją La Femme qui fuit , powieści, w której jest główną bohaterką. Książka, napisana przez jego wnuczkę, Anaïs Barbeau-Lavalette , została wydana przez Éditions du Marchand de feuilles w 2015 roku i od tego czasu spotkała się z przychylnym przyjęciem krytyków, oprócz tego, że odniosła popularny sukces. Inspiracją do powstania powieści są listy, notatki i rękopisy pozostawione przez Suzanne Meloche jako dziedzictwo po jej śmierci rodzinie Barbeau, świadectwa kilku krewnych poety oraz rozmowy z Marcelem Barbeau i jego siostrami. Zatrudniona przez autora dziennikarka i badaczka Louise-Marie Lacombe opracowała dokument badawczy liczący ponad 200 stron, który dotyczy powiązań między Suzanne Meloche a członkami ruchu Automatist. Powieść jest uważana za powieść z Quebecu, która była „wydarzeniem literackim, które zapoczątkowało rok 2015”.
Suzanne Meloche, Aurores fulminantes, oryginalne wydanie powielane zilustrowane przez Marcela Barbeau, Éditions Mithra-Mythe, 1949, 42 str.