| Rodzaj | Shōnen |
|---|---|
| Uprzejmy |
Sci-Fi Survival |
| Autor | Takao Saitō |
|---|---|
| Redaktor | (ja) Shōgakukan |
| (fr) Mediolan | |
| Wstępna publikacja | Weekly Shōnen Sunday |
| Pierwsze wydanie | 1976 - 1978 |
| Wolumeny | 22 |
Survivor (サ バ イ バ ル, Sabaibaru ) Tomanga shōnen autorstwa Takao Saitō , wstępnie opublikowana w Japonii w Weekly Shōnen Sunday między 1976 a 1978, a następnie skompilowana w 22 oprawionych tomach autorstwa Shōgakukana . W 2001 roku seria została wznowiona przez Leedshę w formacie bunko w 10 tomach, a następnie dodatkowy tom zatytułowany Another Story . Wersja francuska, oparta na edycji Bunko, została opublikowana przez Mediolan pod szyldem Kankô w 10 tomach wydanych w okresie pomiędzyListopad 2006 i czerwiec 2008.
Historia opowiada o młodym chłopcu imieniem Satoru, który próbuje przetrwać po gigantycznym kataklizmie, który spowodował zanurzenie Japonii. Będzie musiał walczyć z naturalnymi trudnościami, otaczającymi go zwierzętami, ale także z innymi ocalałymi, którzy okażą się znacznie bardziej nieprzewidywalni niż sama natura.
14-letni Satoru Suzuki wyrusza z przyjaciółmi na zwiedzanie jaskini w pobliżu Tokio. Ale kiedy są we wnęce, gigantyczne trzęsienie ziemi uderza w ten obszar i Satoru budzi się samotnie w bardzo niestabilnej i zapadającej się jaskini. Udaje mu się wyjść, ale nie znajduje już przyjaciół ani nawet żywej duszy. Zagubiony postanawia wspiąć się na szczyt góry, którą widzi i ze zdziwieniem odkrywa, że znajduje się teraz na małej wyspie. Głodny i wyczerpany rozpoczął długą praktykę przetrwania. Stopniowo udaje mu się łowić ryby, a zwłaszcza rozpalać ogień, używając osłony aparatu jako szkła powiększającego, a następnie ukrywa się w małej jaskini.
Pewnego dnia, mając nadzieję na złapanie muszli podczas nurkowania w morzu, odkrywa las na dnie wody i zdaje sobie sprawę, że Japonia jest teraz zanurzona. Stopniowo Satoru zaczyna zdobywać solidne doświadczenie w przetrwaniu, wytwarzając wędkę, łuk, pułapki i dowiadując się więcej o przechowywaniu żywności. Jednak był bliski śmierci po spożyciu trujących grzybów. Pewnego dnia odkrywa, że obok jego własnej znajduje się inna wyspa, i ma nadzieję, że są tam inni ocalali.
Samotny na swojej wyspie Satoru zaczyna borykać się z poważnymi trudnościami: nadejściem zimy i obfitymi opadami śniegu, które sprawiają, że brakuje pożywienia, obecnością ogromnego i szczególnie agresywnego niedźwiedzia, a zwłaszcza jego najgorszych wrogów, szczurów. Te małe gryzonie, które rozmnażają się z niewiarygodną prędkością, okazują się bardzo szkodliwe, atakując co noc schronienie Satoru, aby pożreć jego pożywienie, które uniemożliwia mu spanie. Pomimo wszystkich jego prób walki z nimi, zwierzęta te dostosowują się bardzo szybko, a ugryzienie szczura powoduje, że łapie gorączkę, która prawie go zabiła. Stają się nawet coraz bardziej agresywni, próbując go pożreć. Zdesperowany Satoru przenosi się do nowego schronienia, które buduje od podstaw. Pewnego dnia nad jego wyspą przelatuje wielki samolot, który pociesza go myślą, że cała cywilizacja nie zniknęła.
Zainstalowany w swoim nowym „domu” i opanowujący bez problemu poszukiwanie pożywienia, Satoru bierze to sobie do głowy, aby zbudować łódź, aby dotrzeć do sąsiedniej wyspy, którą zobaczył, i znaleźć innych ocalałych. W trakcie refleksji na ten temat ku jego wielkiej radości na horyzoncie ze słynnej wyspy pojawia się łódź. Na pokładzie jest młoda dziewczyna imieniem Akiko, która jest pierwszym człowiekiem, jakiego spotkał od bardzo dawna. Mówi mu, że na drugiej wyspie jest wielu ocalałych, ale sytuacja zmieniła się w piekło i tam rządzi prawo najsilniejszego, więc wyjechała, aby uratować swoje życie. Uczy go również, że kataklizm dotknął nie tylko Japonię, ale także cały świat i że większość dużych miast wszystkich krajów znajduje się teraz pod wodą.
Rozpoczyna wspólne życie, które okazuje się trudne. Trzeba przyznać, że dwoje młodych ludzi stara się uzupełniać codzienne zadania, ale Akiko nigdy nie dostosuje się w pełni do tego życia. Ponadto codziennie popełnia poważny błąd, resztki posiłków rzuca pod ich schronienie zamiast zakopać je lub wrzucić do morza, co skutkuje stopniowym przyciąganiem szczurów w te okolice. Satoru postanawia udać się na drugą wyspę, aby przywieźć sprzęt i żywność, ale ryzykując życiem, odkrywa, że w ramieniu morza między dwiema wyspami znajduje się duży wir, który sprawia, że przeprawa jest prawie niemożliwa, Akiko odniosła ekstremalny sukces.
Jednak Akiko desperacko pragnie nigdy nie opuszczać tej wyspy i traci rozum. Bierze Satoru za Toshio, swojego chłopaka i zaczyna szukać skrzynek pocztowych. Odmawiając karmienia, staje się bardzo słaba. W międzyczasie Satoru z przerażeniem odkrywa, że liczba szczurów na wyspie wzrosła spektakularnie, mnożąc się, aby pożerać wszelkie formy pożywienia. Pomimo wszelkich starań Satoru nie poprawia stanu zdrowia Akiko, która mimo krótkotrwałego powrotu do zdrowia umiera. Upadł, Satoru zakopuje go i przez chwilę myśli o zabiciu się, ale odkrywa, że po kolejnym straszliwym trzęsieniu ziemi sąsiednia wyspa zniknęła. Ale zauważa również, że na horyzoncie pojawiła się znacznie większa nowa ziemia. Nie mając nic, co mogłoby go powstrzymać na swojej wyspie, buduje tratwę i kieruje się w jej stronę, nie oglądając się za siebie.
Po roku przeżycia na pustyni wylądował na tej nowej ziemi. Następnie odkrywa zrujnowane miasta i zdaje sobie sprawę, że jest w Japonii, a jego kraj wynurzył się z wody po zanurzeniu przez rok. Odkrywając ze zdumieniem, że góra Fuji dosłownie eksplodowała, zaczyna uczyć się rolnictwa i rozpoczyna długą i trudną wyprawę, aby znaleźć swoją rodzinę, której nadzieja na przetrwanie utrzymuje go przy życiu.