Narodziny |
14 kwietnia 1933 Abadan |
---|---|
Śmierć |
18 kwietnia 2020(w wieku 87 lat) Hereford |
Narodowość | brytyjski |
Zajęcia | Artysta , kurator muzeum |
Okres aktywności | Od 1966 |
Małżonka | John RT Davies ( w ) (od1954) |
Różnica | Członek Zakonu Imperium Brytyjskiego |
---|
Susan Elizabeth Davies (z domu Adey ;14 kwietnia 1933 - 18 kwietnia 2020) jest brytyjską właścicielką galerii, założycielką w 1971 roku The Photographers 'Gallery , pierwszej niezależnej brytyjskiej galerii fotograficznej, którą prowadziła do 1991 roku.
Davies urodził się dnia 14 kwietnia 1933w Abadanie w Iranie, gdzie jego ojciec Stanworth Adey pracował jako inżynier w Anglo-Iranian Oil Company , a następnie rodzina przeniosła się do Nowego Jorku. Jej matka miała na imię Joan (z domu Charlesworth). Wrócili do Wielkiej Brytanii, gdy miała 14 lat i poszła do szkoły w Kent i Londynie, zanim została sekretarką. W 1954 roku, w wieku 21 lat, wyszła za mąż za Johna RT Daviesa (en) (1927-2004), muzyka jazzowego i konserwatora starych płyt jazzowych. Para miała troje dzieci, Joannę, Jessicę i Stephanie (najmłodsza Stephanie zmarła na raka w 1988 roku).
Davies pracował dla News Journal i pracował w niepełnym wymiarze godzin w Artist Placement Group (w) w Londynie, zanim został zatrudniony w 1968 roku w Institute of Contemporary Arts (ICA) jako sekretarz wystawy Roland Penrose , współzałożyciel ICA. Jego zainteresowanie fotografią wzbudziła obecność Billa Jaya (w) , który wykorzystywał to miejsce na swoje seminaria Photo Study Centre. Zgodnie z sugestią Julie Lawson, osobistej asystentki Penrose'a, Davis zainstalował wystawę Spectrum (3 kwietnia-11 maja 1969), duża wystawa zbiorowa magazynu Stern na temat „Kobieta”. Na równoległej wystawie udział wzięli brytyjscy artyści Dorothy Bohm (we) , Tony Ray-Jones i Don McCullin oraz włoski Enzo Ragazzini; Brytyjscy fotografowie byli wśród tych, którzy zaproponowali Daviesowi otwarcie galerii poświęconej fotografii.
Jeden z pięciu pracowników Instytutu Sztuki Współczesnej przy Dover Street (w środku ) , a następnie jeden z 36 pracowników po przeprowadzce do The Mall , Davies miał swój anarchiczny okres zarządzania i mieścił się w budżecie. Postanowiła zająć się brakiem stałej przestrzeni galeryjnej dla fotografii, zachęcona sukcesem „ Do Not Bend Gallery ” otwartej przez Billa Jaya (w) w 1970 roku, choć nie tylko powinna to przedstawiać fotografię. Plik14 stycznia 1971Położyła drugi kredyt hipoteczny na jego dom, otworzyła swoją galerię w byłej herbaciarni J. Lyons and Co. (as), którą odwiedzała po sesjach jazzowych. Odmawiając nazwy „ Galeria Fotografii ” w duchu demokratycznym, nazwała ją Galerią Fotografów . Została umieszczona na 8 Great Newport Street Covent Garden , obok Arts Theatre (we) i niedaleko Leicester Square , ale w złym stanie. Jego prośba o wsparcie finansowe ze strony Arts Council (nie) wywołała odpowiedź: „Dlaczego nie można sfinansować galerii ze sprzedaży druków? Rada Sztuki udzieliła Galerii wsparcia w ciągu dwóch lat.
Davies zarejestrował swoją firmę jako organizację charytatywną i znalazł patronów i sympatyków wśród fotografów agencji Magnum, takich jak David Hurn oraz redaktorów gazet Tom Hopkinson i David Astor (w) : z Royem Strongiem (zachęconym sukcesem w 1968 r. Jej wystawy Cecila Beatona w National Portrait Gallery ), pomogli jej zarządzać wydatki w pierwszym roku, 12.000 ₤ zapłacona przez opłaty za wstęp 20.000 odwiedzających oraz dodatkowego finansowania Rady Arts obejmujących deficyt w wysokości około 7000 ₤. Plik7 listopada 1971, artykuł w The Observer opisał jego wysiłki w następujący sposób:
„Pracowała jak demon. Znalazła to miejsce i zapewniła pieniądze, chociaż była daleka od zamożności, i przekonała wybitnych ludzi, takich jak Roy Strong z National Portrait Gallery, aby dołączyli do jej rady powierniczej, w której służyła jako prezes Tom Hopkinson, redaktor legendarny Picture Post . W efekcie jest całkiem możliwe, że sama stworzyła coś, co mogłoby stać się fotograficznym odpowiednikiem Galerii Narodowej .
W Ameryce fotografie są już „sztuką”. Są tam licytowane klasyczne wiktoriańskie fotografie. (W grudniu odbędzie się duża wyprzedaż w Sotheby's) ”.
Wokół Galerii Fotografów Davies utworzył społeczność fotograficzną, rywalizującą z istniejącą już w Nowym Jorku. Galeria przeznaczyła 325 m 2 na wystawy i powitanie publiczności. Międzynarodowe postacie, takie jak Arthur Tress i Jacques Henri Lartigue wystawiały się tam, prowadziły wykłady i warsztaty, a także przebywały w małym mieszkaniu Daviesa na szczycie 5 Great Newport Street, aby zachęcić ich do interakcji z klientami i publicznością. stały się legendarne.
Przedmiotem wystawy było zróżnicowane: pierwsza była zainteresowana Fotograf , zorganizowanej przez Cornell Capa , a drugi wystawę Polaroidy przez Andy'ego Warhola , został następnie przemysł wystawy, modne, do góry i do młodych fotografów. Jednak wszyscy wystawcy nie otrzymali aprobaty krytyków, zwłaszcza wystawy Davida Hamiltona organizowane przez Daviesa - trzy w ciągu ostatnich lat - zostały potępione przez Euan Duff (in) za „banałową symbolikę obrazkową, wykorzystującą delikatną ostrość, pastelowe kolory, wiejskie krajobrazy i stare domy, staroświeckie ubrania, a nawet białe gołębie, aby dać fałszywe wrażenie zdrowej żywności i przyrody; są rodzajem pełnoziarnistej pornografii ”wystawianej„ bo galeria potrzebuje pieniędzy ”.
Wsparcie dla brytyjskiej fotografii został huknął z powołaniem Barry Lane jako pierwszy szef fotografii w Arts Council (In) w 1973 roku, co zwiększyło wsparcia finansowego dla inicjatyw fotograficznych, a założenie galerii Photographers' został szybko po tych Half Moon Studio (później Camerawork (en) ) w Londynie w 1972 r., Impressions Gallery (en) w Yorku (również w 1972 r.) i Ffotogallery w Cardiff w 1978 r. w tym czasie Galerię Fotografów odwiedzało 20 000 osób miesięcznie i miał sześciu pracowników, w tym Australijczyka Grahama Howe (in) ; fotograf Dorothy Bohm (w środku ) po raz pierwszy była wsparciem, a jej mąż zasiadał w radzie dyrektorów.
Kuratorka India Dhargalkar rozpoczęła swoją karierę w Galerii Fotografów , a Francis Hodgson, dyrektor Zwemmer Fine Photographs od 1994 roku, pracował w pracowni graficznej, kiedy galeria powiększyła się w 1980 roku do Great Newport Street 5 i kupiła jej budynek, podobnie jak Zelda Cheatle od 1983, zanim założyła galerię w jej imieniu w roku 1989. Pozostali pracownicy to: od 1975 roku w pracowni grafiki, Helena Srakocic-Kovac, współwłaściciel w 1980 roku z kontrastów galerii , a następnie współtwórcą z Dorothy Bohm (w) od galeria Focus (1998-2004); od 1976 do 1986 Claire de Rouen (ok. 1930-2012), przyszła założycielka księgarni artystycznej w Soho .
Pod kierunkiem Daviesa w galerii zaprezentowano 150 dużych wystaw i wiele mniejszych. Zaproponowała zdjęcia Walkera Evansa , W. Eugene'a Smitha , Florence Henri , Williama Kleina , Imogen Cunningham , Helen Levitt i setki innych. Jego wystawy tematyczne to Concerned Photographers 1 (1971), The Press Show (1973), European Color (1978) i Modern British Photography (1981). W galerii odbyła się pierwsza duża wystawa w Wielkiej Brytanii Irvinga Penna , Jacquesa Henri Lartigue'a , Andre Kertesza , Williama Kleina, Berta Hardy'ego (we) i George'a Rodgera ; Niepokojące obrazy apartheidu w Afryce Południowej Davida Goldblatta zostały zaprezentowane przez Daviesa w 1974 roku na jego pierwszej indywidualnej wystawie. Wiele wystaw odbyło się w Anglii pod auspicjami Arts Council of Great Britain (w) . W latach 1981-1982 Margaret Harker (w) wygłosiła w galerii cykl wykładów na temat rozwoju fotografii w Wielkiej Brytanii.
Obecny dyrektor Galerii Fotografów , Brett Rogers (w) , powiedział w 2020 roku:
„Wizja Sue dotycząca galerii miała swoje korzenie w duchu współpracy. Od samego początku gromadziła grupę podobnie myślących ludzi, aby pracować z nią, aby TPG było przede wszystkim miejscem, w którym fotografowie mogą wystawiać, udostępniać, spotykać się i sprzedawać swoje prace. Chciała również zapewnić środowisko, które inspiruje, edukuje i informuje opinię publiczną o kluczowej - i wyjątkowej - roli, jaką fotografia odgrywa w naszym życiu i naszych społecznościach. "
W 1991 roku Davies opuściła Galerię Fotografów, kiedy odkryła, że jej czas został przywłaszczony przez zbieranie funduszy, spowodowane zmianami w systemie podatkowym London Boroughs. Kiedy wyjeżdżał, galeria zajmowała dwa pokoje, zatrudniała 23 osoby, prezentowała rocznie 21 wystaw w trzech galeriach, mieściła dochodową księgarnię i sprzedawała druki ze swojej kolekcji. Davies został zastąpiony przez Sue Grayson Ford, wcześniej dyrektora Serpentine Gallery , i nadal być zaangażowany w fotografii jako wizytujący wykładowca i kurator, a jako koordynator rzeźby na Międzynarodowym Festiwalu Garden (en) z Liverpoolu w 1984 roku było pierwszy koordynator wystaw w Manchesterze Cornerhouse i dyrektor Wakefield Centenary Festival .
Davies zmarł w Hereford dnia18 kwietnia 2020Cztery dni po jego 87 th urodziny, na rok przed 50 th rocznica galerii Photographers' .