Pojawiały cukierki składa się z małych części w kilku cukrów zawierających małe ilości dwutlenku węgla i kwasu (wiele). Gaz wywołuje efekt „musowania”, gdy cukier rozpływa się w ustach, stąd jego nazwa.
W 1956 roku William A. Mitchell (z boku ) , chemik z General Foods , próbował przygotować napój w proszku. Zamiast tego wynaleziono cukier musujący, a patent został złożony w 1961 r. Jednak dopiero w 1975 r. General Foods zaczął wykorzystywać ten proces , tworząc Pop Rocks , wyroby cukiernicze wykonane z cukru musującego o różnych zapachach.
Do produkcji cukru musującego używa się mieszaniny cukrów ( sacharozy , glukozy i laktozy ) oraz dwutlenku węgla (określanego również jako dodatek E290 na liście składników). Mieszanina cukrów jest najpierw podgrzewana, aż osiągnie postać płynną. Następnie jest poddawany działaniu ciśnienia w obecności gazu, a następnie schładzany: jest to proces, który pozwala cukrom wchłonąć gaz.
Cukier musujący kojarzony jest z kuchnią molekularną, która wykorzystuje go jako składnik ze względu na jego właściwości chemiczne zbliżone do musowania. Jednak jest również stosowany jako składnik poza gastronomią molekularną i obecnie znajduje się we Francji w supermarketach .
Ponieważ cukier jest rozpuszczalny w wodzie, ale nie w tłuszczu (maśle lub oleju), cukier musujący może być używany jako dekoracja kulinarna, ale także jako samodzielny składnik w przepisach wykorzystujących niewielką ilość wody (wyroby cukiernicze, czekoladki itp.).