Zastępca ( d ) | |
---|---|
10 grudnia 1890 -27 września 1892 |
Narodziny |
3 stycznia 1837 Genua |
---|---|
Śmierć |
14 stycznia 1909 Genua |
Pogrzeb | Panteon na cmentarzu w Staglieno ( d ) (od25 stycznia 1909) |
Narodowość | Włoski |
Zajęcia | Oficer , polityk |
Tata | Michele Canzio ( w ) |
Małżonka | Teresa Garibaldi ( d ) |
Dzieci |
Mameli Canzio ( d ) Giuseppe Canzio ( d ) Giuseppe Canzio ( d ) Foscolo Canzio ( d ) Rosa Carlotta Canzio ( d ) Francesca Carlotta Canzio ( d ) Annita Canzio ( d ) Giuseppe Garibaldi Canzio ( d ) Cairoli Canzio ( d ) Leo Canzio ( d ) Anzani Canzio ( d ) Decio Canzio ( d ) Lincoln Canzio ( d ) Brązowy Canzio ( d ) Annita Canzio ( d ) Garibalda Canzio ( d ) |
Stopień wojskowy | Generał |
---|---|
Konflikty |
Wojna francusko-niemiecka 1870 r. Trzecia włoska wojna o niepodległość Kampania włoska Wyprawa Tysiąca |
Różnica | Złoty Medal Walecznych Wojskowych |
Stefano Canzio (urodzony w Genui dnia3 stycznia 1837, zmarł w tym samym mieście dnia 14 stycznia 1909) to włoski patriota i żołnierz.
Ojciec Stefano Canzio jest Michele Canzio , malarz i scenograf od teatru Carlo Felice oraz członkiem Accademia di Belle Arti ligustica .
Wiosną 1859 roku Stefano Canzio zakończył studia klasyczne i dołączył do grupy ochotników, którzy zaoferowali swoje usługi rządowi w wojnie, która wydawała się nieuchronna. Wraz z Carabinieri genovesi jest jednym z myśliwych alpejskich . Wrócił z wojny entuzjastyczny i wyszkolony przez Giuseppe Garibaldiego, od którego zawsze zyskiwał szacunek i zaufanie. Pracował przy przygotowaniach do wyprawy Tysiąca i wyruszył z Carabinieri genovesi do Marsali . Plik27 maja 1860, został kontuzjowany na moście Ammiraglio przy wjeździe do Palermo .
Leczył się w Genui i szybko wrócił na pole działań, gdzie brał udział w wojnie aż do jej zakończenia. Uzyskuje stopień majora.
W listopadzie towarzyszy Garibaldiemu w drodze do Caprery, gdzie poślubia swoją ledwie szesnastoletnią córkę Teresitę Garibaldi . Następnie brał udział we wszystkich operacjach Garibaldiego w Sarnico , Aspromonte , w Trentino .
Podczas bitwy pod Bezzeccą , gdy walka była na korzyść Austriaków, wykazał się odwagą, która przyniosła mu złoty medal za waleczność.
W 1867 roku spotkał Garibaldiego w Caprera po jego aresztowaniu w Sinalunga . Wyruszają na wybrzeże Toskanii. Canzio podąża za Garibaldim do bram Rzymu, a Garibaldi jest mu winien życie podczas bitew pod Mentaną .
W 1870 r. Udał się za nim do Francji. Najpierw otrzymuje dowództwo sztabu, a następnie, po dowodzonym przez siebie szarży Renois , dowództwo piątej brygady. W Dijon zachowuje się jak bohater, szczególnie podczas walk w Pouilly . Po śmierci Josefa Bossaka-Hauké objął dowództwo pierwszej i ostatniej zjednoczonej brygady.
Wrócił z Francji w randze pułkownika brygady, a Garibaldi awansował go do stopnia generała armii ochotniczej, armii, która już nie istniała.
W ostatnich latach swojego życia był prezesem Autonomicznego Konsorcjum Portu w Genui i wywierał wielki wpływ na klasę robotniczą.
![]() |