Stalking i stalking (z angielskiego z łodygi „ogonki”) jest formą molestowania nerwicowych, który odnosi się do obsesyjno uwagi i niepożądany przyznanego osobie lub grupy osób.
Stalking to zachowanie podobne do nękania i zastraszania, i mogą obejmować fakt śledzenia lub monitorować ofiar.
Słowo stalking jest używane w różnych znaczeniach w dziedzinie psychologii i psychiatrii, a także w niektórych jurysdykcjach jako przestępstwo. Według raportu Amerykańskiego Narodowego Centrum Ofiar Przestępstw (w) z 2002 r. ( National Center for Victims of Crime ) „praktycznie każdy niepożądany kontakt między dwojgiem ludzi, grożący bezpośrednio lub pośrednio lub przerażający ofiarę, można uznać za nękanie ” , Jednak w praktyce norma prawna jest surowsza.
Ktokolwiek dokonuje tego nękania, jest prześladowcą . Z chorą uwagą śledzi poczynania człowieka, często w najbliższym kręgu (obecny lub były towarzysz, kolega z pracy, sąsiad itp.) Pierwotnie zjawisko to było opisywane głównie w przypadku nękanych celebrytów , ale dotyczy to każdego.
W niektórych stanach USA istnieją przepisy przeciwdziałające prześladowaniu , takie jak Kalifornia od 1990 roku .
Zgodnie z definicją amerykańskiego klinicysty Johna Reida Meloya trzy elementy pozwalają zdefiniować prześladowanie :
Kalifornijski kodeks karny definiuje prześladowanie : „ Każda osoba, która umyślnie, złośliwie i wielokrotnie podąża za inną osobą lub umyślnie i złośliwie nęka inną osobę i która stanowi wiarygodną groźbę z zamiarem postawienia tej osoby w uzasadnionej obawie o swoje lub bezpieczeństwo jego najbliższej rodziny jest winny przestępstwa prześladowania ” .
Termin ten został po raz pierwszy użyty przez media do XX th century zdefiniowanie osoby nękać innych, najpierw do konkretnego odniesienia do znanych osób, osiągając cel nieznany „obsesją”. Wydaje się, że to użycie tego słowa jest szeroko stosowane przez prasę i tabloidy w Stanach Zjednoczonych. Pathé i Mullen opisują prześladowanie jako „zbiór zachowań, które powodują niechciany indywidualny kontakt z innymi” . Stalking można zdefiniować jako dobrowolny, a następnie powtarzano. Podobnie prześladowanie jest nielegalne w większości regionów świata, ale szczególnie w Kanadzie. Niektóre działania, które mogą przyczynić się do prześladowania, mogą być zgodne z prawem, takie jak zbieranie informacji, dzwonienie do kogoś, wysyłanie prezentów, wysyłanie e-maili lub pozostawianie wiadomości w komunikatorze. Stają się nielegalne, jeśli spełniają prawną definicję molestowania. Na przykład czynność, taka jak wysłanie wiadomości, zazwyczaj nie jest nielegalna, ale jest nielegalna, gdy czynność ta jest często powtarzana niechętnemu odbiorcy. W Wielkiej Brytanii prawo przewiduje, że działanie musi nastąpić tylko dwa razy, aby zachowanie prześladowcy było niedopuszczalne, na przykład dwa telefony do nieznajomego, dwa prezenty wysłane do ofiary itp.
Ludziom określanym jako prześladowcy można zarzucić przekonanie, że ktoś ich lubi ( erotomania ). Stalking może czasami składają się z nagromadzenia szeregu działań, które same w sobie są legalne, takie jak telefon, wysyłanie prezentów lub e-maile. W Wielkiej Brytanii rządowe badania pokazują, że pomimo doniesień medialnych i badań zainteresowań, ustawa o ochronie przed prześladowaniem z 1997 r. „Jest rzadko stosowana do prześladowania , tylko w niewielkiej mniejszości przypadków . W stalkerów można używać gróźb i przemocy nastraszyć swoje ofiary. Mogą również uciekać się do aktów wandalizmu i szkód materialnych lub ataków fizycznych, które mają głównie na celu zastraszenie. Napaści na tle seksualnym są jednak rzadsze.
Na przykład w Wielkiej Brytanii większość prześladowców to byli partnerzy i istnieją dowody na to, że rodzaj tak zwanego prześladowcy, który jest chorym psychicznie, o którym informują media, pojawia się tylko w mniejszości przypadków nękania. W badaniu brytyjskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych dotyczącym stosowania ustawy o ochronie przed prześladowaniem stwierdzono: „Ustawa o ochronie przed prześladowaniem jest stosowana w odniesieniu do różnych zachowań, takich jak konflikty domowe i sąsiedzkie. Rzadko jest używany do prześladowania, jak przedstawiają go media, tylko w nielicznych przypadkach ” .
Zakłócenia w życiu codziennym niezbędne do ucieczki przed prześladowcą , w tym zmiana pracy, miejsca zamieszkania i numeru telefonu, mogą wpływać na ofiarę i prowadzić do poczucia niepokoju i izolacji.
Według badań kobiety często kierują reklamy do innych kobiet, podczas gdy mężczyźni na ogół kierują się tylko do kobiet. Jednak raport autorstwastyczeń 2009, ustanowiony przez Departament Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych, podaje, że „43% mężczyzn będących ofiarami nękania powiedziało, że sprawcą była kobieta, podczas gdy 41% ofiar płci męskiej stwierdziło, że sprawcą był inny mężczyzna. Kobiety będące ofiarami stalkingu były znacznie bardziej narażone na nękanie przez mężczyzn (67%) niż przez kobiety (24%) ” . Ten raport zawiera ważne dane dotyczące zarówno prześladowania, jak i nękania, z podziałem na płeć i pochodzenie etniczne . Dane zawarte w tym raporcie uzyskano w wyniku ankiety przeprowadzonej w 2006 r. Przez US Bureau of the Census (amerykański odpowiednik INSEE) dla Departamentu Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych.
Psychologowie często dzielą osoby, które prześladują na dwie kategorie: psychotyków i niepsychotyków. Stalker może mieć wcześniej istniejących zaburzenie psychotyczne takie jak zaburzenie urojeniowe, zaburzenie schizoafektywne, albo schizofrenia . Większość prześladowców nie jest psychotyczna i może wykazywać zaburzenia lub nerwice, takie jak duża depresja, zaburzenia adaptacyjne lub uzależnienie od substancji, a także różnorodne zaburzenia osobowości (takie jak zaburzenia osobowości), antyspołeczne, z pogranicza , zależne, narcystyczne lub paranoiczne). Niektóre z tych objawów „obsesji” u danej osoby są częścią zaburzeń osobowości obsesyjno-kompulsywnych. Na pogoń za niepsychotycznymi prześladowcami mogą wpływać różne czynniki psychologiczne, takie jak gniew, wrogość, wina, obsesja, uzależnienie, minimalizacja, zaprzeczanie i zazdrość. I odwrotnie, jak to często bywa, stalker nie odczuwa nieprzyjemnych uczuć do ofiary, ale po prostu pragnienie, którego nie może zaspokoić z powodu niedociągnięć, czy to w osobowości, czy w standardach społeczeństwa.
W książce A study of Stalkers wyróżnia się pięć gatunków stalkerów :
W 2002 roku Akademia Krajowego Stowarzyszenia Ofiar zidentyfikowała inny rodzaj prześladowców , prześladowców „terrorystów” lub „politycznych” i prześladowców „mścicieli”. Te dwa typy prześladowców nie dążą, jak w pozostałych kategoriach, do intymnych relacji z ofiarami, ale raczej starają się zmusić je do zainteresowania się nimi. Zemsta poszukiwania Stalker jest motywowana poczuciem rozliczania wyników dla szkodliwego wierzy ofiara go zrobić. Z kolei terrorysta lub prześladowca polityczny wykorzystuje groźby i zastraszanie, aby manipulować swoją ofiarą i działać wbrew jej woli. Niektórzy stalkerzy mogą mieć problemy z paranoją i zaburzeniami osobowości. W śledzą odrzucony przez akt narcyzmu, ponieważ są zazdrośni i uważają, że mają prawo do uzyskania, co chcą. Z drugiej strony prześladowca, który działa z goryczy, czuje się prześladowany i czasami może mieć paranoję, a nawet schizofrenię. Teraz termin stalking odnosi się do określonych zachowań uznanych za obraźliwe i nielegalne, które mają kilka motywacji. Ponadto cechy osobowości, które inicjują akcję prześladowania, mogą również powodować zachowanie, które nie jest prześladowaniem jako takim . Niektóre badania wykazały, że istnieje szereg zachowań, które można sklasyfikować jako `` zaburzenia obsesyjne '', na przykład ludzie, którzy przez lata narzekają na coś szczególnego, gdy nikt nie rozumie ich niesprawiedliwości lub gdy ludzie nie chcą puścić jeśli chodzi o konkretny podmiot, nie są uważani za stalkerów jako takich .
Według specjalnego raportu Departamentu Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych, znaczna liczba osób, które potępiały przypadki prześladowania, twierdzi, że była śledzona przez więcej niż jedną osobę. Według brytyjskiego badania przeprowadzonego przez Sheridan and Boon Institute, w 5% przypadków odnotowano, że było więcej niż jeden prześladowca , a 40% ofiar stwierdziło, że byli również zaangażowani przyjaciele lub rodzina ich prześladowców . W 15% przypadków ofiara nie była świadoma możliwych przyczyn tego molestowania. Ponad jedna czwarta wszystkich ofiar prześladowania i nękania w ogóle nie zna swoich prześladowców . Około jedna na 10 osób nie znała tożsamości swoich prześladowców, a 11% ofiar stwierdziło, że były prześladowane przez pięć lat lub dłużej.
Rozwój portali społecznościowych w Internecie, związany z poczuciem bezkarności, jakie daje anonimowość adresu IP , skłania stalkerów do klikania w profile internautów, aby dowiedzieć się o swoich ofiarach, co może posunąć się nawet do nasycenia box. napisz do osoby, wyślij jej wirusy.