Specjalne Siły Zwiadu Powietrznodesantowego Aliantów . WLuty 1945ponieważ klęska Niemiec wydaje się nieuchronna, Naczelnemu Dowództwu Sojuszniczych Sił Ekspedycyjnych (SHAEF) nakazano wysłanie żołnierzy, których misją jest zapewnienie bezpieczeństwa alianckim jeńcom wojennym i zorganizowanie ich szybkiej repatriacji.
Zgodnie z tym rozkazem w r. Utworzono Special Allied Airborne Reconnaissance Force (SAARF)Marzec 1945.
Pole golfowe i jego wyposażenie w Wentworth , który niegdyś służył jako 21 st siedzibie Army Group, służy zarówno jako siedziby i szkoleniowym obozie SAARF. Office of Strategic Services (OSS) i Special Operations wykonawczy (SOE) szkolić oddziały specjalne. SAARF pozostaje pod kontrolą SHAEF.
Brygadier JS Nichols (in) , brytyjski oficer, został wybrany na dowódcę, a pułkownik Julian E. Raymond (in) , Amerykanin, został mianowany zastępcą dowódcy.
Wojska składają się z kilku narodowości: 120 Francuzów, 96 Brytyjczyków, 96 Amerykanów, 30 Belgów i 18 Polaków, w sumie 360 osób. Wielu członków brytyjskich i francuskich pochodzi z jednostek specjalnych, takich jak BCRA .
Większość z 96 Amerykanów z OSS i 82. oraz 101 th Airborne dywizji. Mała grupa, mniej niż pół tuzina mężczyzn, pochodzi z 13 th Airborne Division. Operator radiowy jest z Marynarki Wojennej USA. Wśród personelu było kilka kobiet, które służyły z wyróżnieniem jako agentki SOE w okupowanej Europie.
Typową jednostką operacyjną SAARF był trzyosobowy zespół, który poza nielicznymi wyjątkami składał się z dwóch oficerów i radiooperatora. Cały personel musiał być wykwalifikowanymi spadochroniarzami; a ci, którzy nie zostali wysłani do szkoły spadochronowej nr 1 RAF w Ringway .
Ze względu na brak czasu na trening, członkowie każdej drużyny byli zazwyczaj tej samej narodowości. Od początku zdecydowano, że personel płci żeńskiej nie zostanie zrzucony na spadochronach.
W Marzec 1945alianci przekroczyli Ren, a upadek Niemiec nadchodzi szybciej niż oczekiwano. Plik21 kwietniaw odpowiedzi na wniosek rządu belgijskiego osiem z dziesięciu zespołów belgijskich zostało wysłanych do Brukseli w celu zatrudnienia w terenie przez różne grupy wojskowe w celu uzyskania informacji dotyczących warunków panujących w niektórych obozach jenieckich.
Kilka dni później SAARF został zrestrukturyzowany: 60 zespołów, które ukończyły szkolenie, zostało wybranych do zrzucenia na spadochronach, podczas gdy pozostałe zespoły zostały wyznaczone jako przewoźne w powietrzu i musiały infiltrować lądem, zwykle jeepami, aby wykonywać swoje misje.
Warunki w obozach jenieckich uznano za trudne i istniała wielka niepewność co do planów Hitlera wobec nich. Scenariuszy było wiele, co Niemcy mogliby zrobić z jeńcami wojennymi. Co więcej, jeśli Niemcy opuścili obozy przed przybyciem wojsk alianckich, więźniowie grozili głodem i chorobami, a być może na łasce przemocy ze strony ludności lub wojska.
Zaplanowano, że drużyny SAARF zostaną zrzucone na spadochronach w pobliżu obozów jenieckich, rozpoznają sytuację i wyślą raport o warunkach w obozie. Chociaż uznano za mało prawdopodobne, aby zespoły mogły bezpośrednio wpływać na przemieszczanie się więźniów, mogły próbować dostarczać obozom żywność i środki medyczne, jeśli pozwoliły to na to warunki.
SAARF został rozwiązany w dniu 1 st lipca 1945. Była to jednostka krótkotrwała, naznaczona tajemnicą, większość zahartowanych weteranów pochodziła ze spadochroniarzy i jednostek specjalnych.