Istnieją różne źródła do studiowania historii kostiumów w zależności od czasu, miejsca i poszukiwanych informacji. W zależności od charakteru mają zalety, ale i wady, a ich porównanie pozwala uzupełnić niedociągnięcia każdego z nich.
Zachowane elementy kostiumów zależą od warunków ich użytkowania i konserwacji od czasu ich powstania. Tak więc były używane aż do ich zniszczenia w warstwach ludowych, a nawet do kostiumów francuskiej rodziny królewskiej , zostały zniszczone podczas rewolucji francuskiej .
Odwrotnie, kaftany z sułtanów Ottoman zapłacił skarb do śmierci ich właścicieli od XVI -tego wieku i były zatem zachowana.
Większość z nich to ostatnie, tym większą mamy kopii: w Europie , zachowany garnitury są głównie z XVIII -tego wieku; XX th century, twórcy domów skonfigurować zachowanie swoich zbiorów, jak dom Yves Saint Laurent , w Pierre Bergé - Yves Saint Laurent .
We wcześniejszych okresach archeologia umożliwiła znalezienie elementów podczas wykopalisk grobów, dołów, a nawet domów. Ich badania dotyczą metod produkcji, użytych materiałów, rozmiarów i mody .
Pozwalają na umieszczenie przechowywanych obiektów w sytuacji lub zrekompensowanie ich braku w przypadku braku konserwacji. Pokazują w ruchu używany przedmiot. Te elementy ikonograficzne są zdecydowanie najliczniejsze i dotyczą wszystkich epok i kultur. Mogą być bezpośrednie lub pośrednie źródła informacji: rękopisy oświetlone są źródła pośrednie, w tym sensie, że ilustracja nie jest przeznaczony przede wszystkim do reprezentowania garnitur, w przeciwieństwie do płyt mody, które rodzą się w XVI th wieku w trosce o ciekawości, a zwłaszcza opracowania XVIII th century jako takiej i fotografii mody .
Te elementy ikonograficzne mogą być w dwóch wymiarach ( malarstwo , rycina , rysunek , fotografia ) lub w trzech wymiarach ( rzeźba ), a nawet w ruchu (kino).
Ich badanie pozwala zrozumieć gesty wokół kostiumu, sposoby jego noszenia, różne mody w zależności od czasu, miejsca, kultury i kategorii społecznych, ponieważ osoba nosząca jest ogólnie reprezentowana, a warunki tworzenia ikonografii są mniej więcej znany.
Archiwum , publiczne lub prywatne, pisane lub drukowane, są źródła, które dostarczają bezpośrednich informacji o historii stroju (produkcja metod, rzemieślników, przedmioty szafa) i pośrednich (zwyczaje, modę w życie). Mogą być przechowywane w archiwach, bibliotekach lub muzeach.
Przykładowe źródła archiwalne i informacje, które można tam znaleźć:
Archiwa podlegają tym samym kaprysom konserwatorskim, co same obiekty, a ponadto podlegają nierównemu dostępowi do pisma (umiejętność pisania, możliwość sfinansowania powstania aktu).
Świadectwa pisemne i ustne pozwalają na etnograficzne podejście do historii kostiumów. Kostium jest tam prezentowany w swoim społecznym zastosowaniu i postrzeganiu przez jednostki, rzadziej jako izolowana rzeczywistość, która miałaby charakter obiektywny.
Dowody doustny są przechowywane w archiwach antropologów i dotyczą więcej ludzi z XIX th century, czy to europejskich lub pozaeuropejskich. Mogą odnosić się konkretnie do kostiumu, ale także ogólnie do życia codziennego.
Wśród memorialists można znaleźć opisy kostiumów z okazji uroczystości lub gdy kostium i jego użycie są niecodzienne. W kontekście powieści opisy kostiumów są niekiedy przejawem odwagi, jak czapka Charlesa Bovary'ego otwierająca powieść Flauberta Madame Bovary .
Istnieją również prace satyryczne bezpośrednio odnoszące się do kostiumu lub jednego z jego elementów: La Mode qui cours au temps present. Wraz z dodatkiem , opublikowanym anonimowo w 1604 r. , I równie anonimowym Satyrique de la Cour , wydanym w 1624 r. , Poddano pod uwagę niezliczone i szybkie zmiany mody , czasem śmieszne w oczach autorów, które rujnują francuskie gospodarstwa domowe; La Révolte des passemens , satyryczna broszura opublikowana anonimowo w Paryżu w 1661 r. W odpowiedzi na wspaniałe edykty z 1660 r., Mówi o różnych typach pasaży, z których każda została opisana, i prowadzi ich do wojny z władzą królewską.