Seigneury na wyspie Montreal

Seigneury na wyspie Montreal Opis obrazu CarteIsleMontreal1700.jpg.

Administracja
Kraj Kanada
Region / Prowincja Quebec
Podziały Montreal
Status Panowanie
Data założenia 1636
Data zaginięcia 1859
Kupiec Marc Antoine Jacques Arm-de-fer z Châteaufort
Geografia
Informacje kontaktowe 45 ° 30 ′ 00 ″ N, 73 ° 40 ′ 00 ″ W.
Powierzchnia 483

Seigneury od Ile-de Montrealu był seigneury w Kanadzie od 1636 do 1859, zawierający cały wyspy .

Historia

W 1636 r. Jean de Lauson otrzymał status Seigneury na całą wyspę Montreal . W 1640 roku seigneury zostało przejęte przez Société de Notre-Dame de Montréal (lub Compagnie des Associés pour la Conversion des Sauvages ), pobożne stowarzyszenie utworzone w celu założenia tam osady i ewangelizacji rdzennych Amerykanów. Plik9 marca 1663, seigneury zostaje przekazane Seminarium Duchownemu w Saint-Sulpice w Paryżu .

Aby zapewnić zasiedlenie terytorium, Sulpicjanie podzielili wyspę na „  wybrzeża  ”, czyli zbiór ziem obejmujący szereg ustępstw. Pierwsze wybrzeża pojawiają się na skraju rzeki św. Wawrzyńca, poniżej i powyżej Ville-Marie. Termin „wybrzeże” będzie nadal używany, gdy około 1700 r. Przyznano ziemię we wnętrzu wyspy.

Po cesji Nowej Francji do Wielkiej Brytanii w 1763 roku, gdy Sulpicians z SEMINAIRE de Saint-Sulpice de Montréal pozostał swoich właścicieli, a więc pozostały panów Montrealu aż do zniesienia seigneury w 1859 roku.

Od 1763 do 1840 roku seigneury na wyspie Montreal znajdowało się w centrum zaciekłej debaty, ponieważ znaczna część brytyjskich kupców nalegała na rząd brytyjski wywłaszczenia sulpicjuszy z seigneury. Jednak władze brytyjskie znalazły się w tej kwestii w delikatnej sytuacji między żądaniami kupców i Sulpicjuszy, głoszących lojalność Imperium Brytyjskiemu mieszkańcom kolonii. Skutkowało to długim okresem niepewności prawnej co do statutu sejmiku, w czasie którego władze, nie decydując co do meritum sprawy, pozostawiły sulpicjuszy w posiadaniu sejmika. Te wydarzenia 1837-1838 wyrzucenia władz na rzecz Sulpicians, bo pokazał szczególną gorliwością w ich współpracy z rządem kolonialnym przeciwdziałać demokratyczny ruch Patriotów.

W tym samym czasie mechanizmy reżimu seigneurial przestały pasować do coraz bardziej zurbanizowanego terytorium wyspy Montreal, w szczególności prawo do lóż i sprzedaży, na mocy którego sulpicjanie, jako panowie, pobierali tantiemy za każdą sprzedaż ziemi, która odbywa się w seigneury. Negocjacje między rządem a sulpicjanami doprowadziły do ​​porozumienia, na mocy którego z jednej strony zostałyby oficjalnie uznane prawa sejmowe sulpicjuszy, z drugiej zaś uruchomiono by mechanizm dobrowolnego zniesienia tych praw w zamian za pewną odszkodowanie.

W 1840 r.rozporządzenie władz kolonialnych potwierdza prawa sulpicjuszy do sejmiku i ustanawia mechanizm zmiany reżimu własności ziemi, zgodnie z którym dzierżawcy, którzy by tego zażądali, mogli uzyskać zniesienie reżimu seigneurial na swoich gruntach w zamian za - wpłacenie sulpicjuszy opłaty komutacyjnej. Biorąc pod uwagę istnienie tego szczególnego reżimu komutacyjnego obowiązującego dla seigneury na wyspie Montreal, ogólna ustawa z 1854 r. O przymusowym zniesieniu reżimu seigneurial w Kanadzie nie ma zastosowania do tego seigneury. Jednak późniejsze prawo z 1859 r. Sprawiło, że jego podstawowe zasady miały również zastosowanie do seigneury na wyspie Montreal.

Tylne lenna

Panowie wyspy Montreal przyznali kilka lenn tylnych o stosunkowo niewielkich rozmiarach. To było :

Tylne lenna nie były celem mechanizmów rozporządzenia z 1840 r. Dotyczącego komutacji ziem sejmu na wyspie Montreal, te mechanizmy były skierowane jedynie do bezpośrednich dzierżawców sulpicjuszy, a nie do dzierżawców panów z tylnych lenn. Specjalne ustawy ustanowiły zasady ogólnego prawa z 1854 r. O zniesieniu reżimu seigneurial mającego zastosowanie do tylnych lenn.

Uwagi i odniesienia

  1. Wybrzeże jest odpowiednikiem rangi .
  2. erudit.org

Powiązane artykuły

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne