SEGUIDILLA lub SEGUIDILLA lub séquidille (hiszpański SEGUIDILLA ) to hiszpański taniec pochodzenia andaluzyjskiego pojawił się w XVII -tego wieku . Do dziś jest tańczony, zwłaszcza w Andaluzji .
Kroki tego tańca są bardzo zróżnicowane. Pożyczają w szczególności te z fandango i jota aragońskiego , głównie te, w których tancerze wyginają majestatycznie ciało i ramiona, zbliżając się i oddalając na przemian. Zdarza się, że bailadores nagle uderzają w piętę bardzo głośno, jak perkusja uzupełniająca stukanie kastanietów : to jest zapateado .
Już w XVII th i XVIII -go stulecia , to muzyczna ekspresja jest częściowo wymienione w kilku pracach, zwłaszcza teatralnych, ponieważ często podawane jako interludium do teatru.
Taniec sewilski wywodzi się z różnorodności seguidilli.
W 1803 roku ukazał się tekst, w którym po raz pierwszy opisano choreografię seguidillas manchegas i bulerias. Podobieństwa istniejące między obecnymi sevillanami a rodową seguidillą wyjaśnia Antonio Carion w swojej pracy „Główne zasady tańca” , w której kojarzy bolerko z formą, którą nazywa „ seguidilla ”.
Hiszpański kompozytor Manuel de Falla napisał motywu muzycznego o nazwie Seguidille , opartą na słowach Théophile Gautier :
Halka obcisła na biodrach, Ogromny grzebień w jej bułce, Nerwowa noga i śliczna stopa, Bladoskórne ogniste oko i białe zęby, Alza! Ola! Tutaj! Prawdziwa manola! Śmiałe gesty, wolność słowa, Sól i chilli w pełnej dłoni, Idealne zapomnienie o następnym dniu, Kapryśna miłość i szalona łaska, Alza! Ola! Tutaj! Prawdziwa manola! Śpiewaj, tańcz z kastanietami, A w wyścigach byków Osądzaj ciosy torreadorów, Podczas palenia papierosów Alza! Ola! Tutaj! Prawdziwa manola!