Sekcja Tuileries była, w czasie rewolucji francuskiej , paryską sekcją rewolucyjną .
W Komunie Paryskiej reprezentowali ją:
Ta sekcja jest najbogatsza w Paryżu. Nie zmienił nazwy podczas rewolucji.
Pałac Tuileries i Ogród Tuileries .
Rue Saint-Honore , w prawo od Rue Royale do ulicy Froidmanteau : Froidmanteau ulicy, tuż przy Rue Saint-Honoré w rzece : brzeg rzeki do Pont Ludwika XVI (prąd Pont de la Concorde ) : prawa strona Place Louis XV (obecny Place de la Concorde ): rue Royale, po prawej stronie, aż do rue Saint-Honoré.
Rue Saint-Florentin , Tuileries The Place du Carrousel , że ulice Dauphin , Skali , St. Louis , Carrousel , Saint-Nicaise , pokrzyw , dekanatu , St. Thomas du Louvre , części Place du Palais-Royal , po prawej stronie, do rue de Chartres , od rogu rue Saint-Honoré do Château-d'eau, na rogu rue Froidmanteau : ulice Chartres, de Rohan , itp. ; i ogólnie wszystkie ulice, ślepe zaułki i zamknięte place w ramach tego limitu.
Sekcja Tuileries spotkała się w kościele klasztoru Feuillants .
15 150 mieszkańców, w tym 650 pracowników i 508 osób słabych ekonomicznie.
Podczas upadku Robespierre'a , sekcja Tuileries wspierał Konwent Narodowy w nocy z 9 na 10 Thermidor Rok II (28 lipca 1794), który był świadkiem upadku Maximiliena de Robespierre'a . Żaden z jej przedstawicieli nie złożył przysięgi w Komunie Paryskiej.
Po przegrupowaniu przez cztery sekcje rewolucyjne na mocy prawa z 19 Vendémiaire Roku IV (11 października 1795), który tworzy 12 okręgów , sekcja ta jest utrzymywana jako jednostka administracyjna, a następnie staje się dekretem prefektury z dnia10 maja 1811W Tuileries rejonowe ( 1 st dzielnica Paryża ).