| Ptak morski | |
| Tata | Dan Kupidyn |
|---|---|
| Matka | Sicalade |
| Matka ojciec | Sykamber |
| Seks | Standard |
| Narodziny | 1962 |
| Ojczyźnie | Francja |
| Kraj szkolenia | Francja |
| Hodowca | Jean Ternynck |
| Właściciel | Jean Ternynck |
| Trener | Etienne Pollet |
| Oszukać | Pat glenno |
| Ocena | Przebieg czasu 145 |
| Liczba wyścigów | 8 |
| Liczba zwycięstw | 7 |
| Zyski w wyścigach | 646 906 zł |
| Różnica | Koń roku we Francji i Anglii (1965) |
| Główne zwycięstwa |
Prix de l'Arc de Triomphe Derby d'Epsom Prix Łubin Grand Prix de Saint-Cloud |
Sea-Ptak II ( +1.962 - +1.973 ), powiedział Sea Bird , jest jednym z wyścigów konnych jest najsłynniejszym XX th century w płaskiej wyścigów . Wygrał Prix de l'Arc de Triomphe i Epsom Derby w 1965 roku i jest uważany za jednego z najlepszych koni w historii wyścigów.
Sea Bird został powierzony opiece wielkiego trenera Étienne Pollet w Chantilly . Spalony kasztan, dużego modelu, zwycięsko zadebiutował we wrześniu w Chantilly, potem wygrał w Critérium de Maisons Laffitte na dystansie 1400 metrów, wyprzedzając klaczkę Blabla, również zaliczaną do najlepszych elementów swojego pokolenia. Pokonując 1600 metrów Grand Critérium , Sea Bird miał poznać jedyną porażkę w swojej karierze: kończąc jak zwykle bardzo szybko, przegrał z Gray Dawn, innym uczniem Étienne Pollet, którego wybrał jego dżokej. Glennona.
Uważany za jednego z najlepszych źrebiąt swojego pokolenia, ale niekoniecznie za cudowne dziecko, Sea Bird powrócił na wiosnę 1965 roku, zdobywając Nagrodę Greffuhle . Idzie się do Prix Lupina , który leci przez 6 długościach przed diatomitu, niedawnego zwycięzcę Noailles Prix . Zamiast stanąć w kolejce na starcie Prix du Jockey-Club , poszedł zmierzyć się z Anglikami w Epsom Derby , gdzie na oczach 250 000 widzów zrobił prawdziwy pokaz, wygrywając dwa długości, będąc mocno spowolnionym by Glennon, przed znakomitym Meadow Court. Ogierek zmienił status, jego niezwykły talent został doceniony. Ma coś więcej, szaloną klasę, niszczycielski styl. Latem z łatwością wygrał Grand Prix de Saint-Cloud , ostatni etap przed jego bramką na koniec roku, Prix de l'Arc de Triomphe .
Aby stać się legendą, Sea Bird musiał mieć wartościowych przeciwników. Nie brakowało ich w tej edycji Prix de l'Arc de Triomphe z 1965 roku , jednej z najbardziej udanych w historii. Oprócz Sea Birda na starcie zaprezentowali się dwaj inni zwycięzcy derbów: Meadow Court, który po porażce w Epsom zdobył własne Irish Derby oraz King George and Reliance, zdobywca nagrody Jockey-Club na jednym poziomie wyjątkowy i który byłby wielkim mistrzem, gdyby nie urodził się w tym samym roku co Sea Bird. Rzadko podróżował Amerykanin i Rosjanin. Tom Rolfe, syn Ribota , zgarnął Preakness Stakes i zajął drugie miejsce w Belmont Stakes i trzecie w Kentucky Derby . Jeśli chodzi o rosyjskiego Anilina, to w swoim kraju był uważany za fenomen, który w szczególności zgarnął rosyjskie Derby (był zupełnie nieznany w Europie, ale jego obecność w środku zimnej wojny budziła wielkie zainteresowanie). Aby dopełnić obraz, zauważyliśmy obecność dawnych przeciwników Sea Bird, takich jak Diatome, genialny delfin Jockey Club, czy Blabla, ukoronowany w Prix de Diane .
Wyścig jest absolutnie jasny. Od samego początku tempo jest szybkie. W miarę trwania wyścigu Sea Bird wydaje się być coraz lepszy. Jego dżokej, Pat Glennon, jak zwykle trzyma go na krótkich wodzach, powstrzymując jego zapał, a źrebak odchyla się do tyłu z wysoko uniesioną głową, błagając o przyspieszenie. Wchodząc na prostą Tom Rolfe i Meadow Court złożyli już broń. Z reszty peletonu tylko Reliance i w mniejszym stopniu Diatom wydawały się być w stanie nadążyć za Sea Birdem, na którym Glennon lekko rozchylił palce, pozwalając źrebakowi na zmianę biegów. Kilka kroków dalej cudowne dziecko rusza i poszerza lukę, nalewając się całkowicie po swojej lewej stronie. Spowolniony przez swojego partnera, który boi się wyraźnej ucieczki, wciąż ma przed sobą sześć długości, gdy mija słupek. Ostatnie 300 metrów wyścigu jest olśniewające, bo gdyby ogierek galopował prosto, wygrałby z co najmniej dziesięcioma długościami do przodu. Napisano jednak, że Ptak Morski nie miał wejść do legendy najkrótszą możliwą drogą. Z tyłu Reliance jest jedynym, który zachowuje trochę spokoju, zajmując drugie miejsce - byłby bardzo miłym zwycięzcą. Potem jest hekatomba: peleton eksplodował, a zawodnicy finiszowali w rozproszeniu. Diatome jest trzeci, wyprzedzając Free Ride (zdobywcę wiosennego Prix Ganay ) i Anilina.
Pożegnanie to także triumf Sea Birda, po 7 zwycięstwach w 8 wyścigach. Timeform daje mu ocenę 145, najwyższą kiedykolwiek przyznaną aż do pojawienia się Frankela milera , prawie 50 lat później. Uzasadnia to na swój sposób, że źrebię jest często uważane za konia stulecia.
Przed Prix de l’Arc de Triomphe amerykański hodowca John W. Galbreath zapłacił Jeanowi Ternynckowi, właścicielowi konia, rekordową sumę 1,5 mln dolarów za wydzierżawienie kariery ogiera Sea Bird na pięć sezonów jazdy na farmie Darby Dan Farm, Kentucky , gdzie urzędował inny gigant, Ribot . Już w wieczór wyścigu ogłoszenie było oficjalne: Sea Bird poleciał do Stanów Zjednoczonych i wrócił do Francji dopiero w 1972 roku. Niestety w następnym roku zmarł na atak kolki.
Sea Bird zmarł przedwcześnie, ale nadal był w stanie wyhodować Allez France ( Prix de l'Arc de Triomphe 1974), a także Little Current ( Preakness Stakes i Belmont Stakes ), Gyr (drugi w Epsom Derby of the Niżyński fenomen ) , dobra rybitwa popielata (jego główny następca w stadninie), pęknięcie na przeszkodach Sea Pigeon, czy matka czempiona King's Swan.
Sea Bird urodził się w stadninie swojego hodowcy i właściciela Jeana Ternyncka, przemysłowca tekstylnego z Roubaix. Jego matka, Sicalade, pojawiła się tylko dwa razy na torze wyścigowym w wieku 2 lat. Wykazywała niewielką skłonność do rywalizacji, jednak jej pochodzenie czyniło ją obiecującą klaczą hodowlaną. Pochodzi ona bowiem z czempiona Sicambre ( Prix du Jockey Club , Grand Prix de Paris ), czołowego ogiera, oraz od Marmelade (po Maurepas), siostry cennych klaczek: Camargue II (Prix de Malleret), a zwłaszcza klasyczny Camarée, zwycięzca 1000 Gwinei . Sicalade otrzymał równie dobrze urodzony ogier amerykańskiego pochodzenia, Dan Cupid, syn wspaniałego Native Dancer i córka przyrodniego brata głowy rasy Hyperion .
Jean Ternynck był świadkiem zwycięstwa Maurepasa i urzeczony chodem i modelem tego konia, przysiągł zdobyć produkt, gdy był ogierem. Niestety musiał być rozczarowany, bo Maurepas okazał się kiepskim hodowcą, zdołał obsadzić tylko 2-3 klacze rocznie. Jean Ternynck był prawie zrezygnowany, gdy jeden z jego przyjaciół zadzwonił do niego z wielką wiadomością: „Widziałem małą siwą klacz, jest mała, jest okropna, pokonywała przeszkody, nigdy nic nie wygrywając, ale jest pełna Maurepas”. To właśnie Couleur był pełen Maurepas 3 lata z rzędu, kolejno dając Camargue II, Camarée i Marmelade, babkę Sea Bird.
| Pochodzenie ptaków morskich Sea | |||
|---|---|---|---|
|
Ojciec Dan Kupidyn |
rodzima tancerka | polinezyjski | Niezniszczalny |
| Czarna Polly | |||
| Gejsza | Odkrycie | ||
| Miyako | |||
| Vixenette | Sierp | Falaris | |
| Selene | |||
| Lady Reynard | dzielny lis | ||
| Nerwa | |||
|
Matka Sicalade |
Sykamber | Książę Bio | Książę Róża |
| Biologia | |||
| Sif | Rialto | ||
| Suavita | |||
| Marmolada | Maurepas | Aethelstan | |
| Broceliande | |||
| Kolor | Biribi | ||
| Pasek kolorów | |||