Artysta | Sandro Botticelli i Filippino Lippi |
---|---|
Przestarzały | ok. 1475 |
Rodzaj | Para cassoni |
Techniczny | Tempera na drewnie |
Wymiary (wys. × dł. × szer.) | 48 × 132 × 44 cm |
Ruch | Włoski renesans |
Lokalizacja | National Gallery of Canada , Condé Museum , Horne Foundation and Palazzo Pallavicini Rospigliosi , Luwr |
W Sceny z historii Estery to zestaw sześciu paneli poświęconych historii Estery , która była niegdyś dekoracji ścian przednich i bocznych parą Cassoni , skrzyń weselnych, namalowane w 1470 we Florencji . Panele te przypisuje się Sandro Botticelli i Filippino Lippi . Obecnie są rozproszone w pięciu muzeach w Europie i Kanadzie.
Te panele były przednią i boczną ścianą dwóch cassoni , to znaczy skrzyń zwykle ofiarowanych z okazji ślubu przez męża jego żonie, aby mogła tam przechowywać swój posag w komnacie dla nowożeńców. Kilka hipotez na temat ich pochodzenia wysunięto bez żadnej jednomyślności. Jeden z nich zobaczył zamówienie od florenckiej rodziny żydowskiej. Jeśli jednak ta historia pochodzi z Targum , historia Estery jest również bardzo dobrze znana w kręgach chrześcijańskich, na przykład z książek Flawiusza Józefa . Inne cassoni z tego okresu również przedstawiają tę historię. Inna hipoteza widzi polecenia na wesele w rodzinie Torrigiani, być może pomiędzy Antonio Torrigiani i Dianora di Nicolo Tucci, którego potomkowie sprzedawane panele do XIX -tego wieku . Ale rodzina nie osiągnął bardzo wysoką pozycję w XV -go wieku we Florencji. Z drugiej strony bardzo ważne funkcje w mieście przejęła w tym czasie rodzina sprzymierzona Del Nero, a zwłaszcza Bernardo del Nero, znany jako sponsor zachowanych do dziś dzieł.
Zestaw sześciu paneli jest generalnie przypisywany Filippino Lippiemu , w okresie, gdy pracował w warsztacie Sandro Botticellego , od 1472 r. Są one generalnie datowane na około 1475 r. Jednak od czasów Herberta Horne'a historycy sztuki długo wahali się, czy wiedzieć, czy mistrz brał udział w realizacji tych prac iw jakiej proporcji. Dla niektórych to on jest źródłem powstania kompozycji, a Lippi dopracował szczegóły. W innych przypadkach obaj mężczyźni mniej lub bardziej pracowali nad cassoni w zależności od paneli.
Naukowa analiza paneli pozwoliła określić te atrybucje. Obserwacja radiografii i reflektografii w podczerwieni może zidentyfikować podstawowy wzór. W ten sposób co najmniej dwie różne wskazówki wyróżniają się na dużych środkowych panelach i być może jedna trzecia. Na małych panelach bocznych widzimy tylko jedną rękę, ale za każdym razem jest ona inna. Wydaje się, że dwa panele przedstawiające Mardocheusza pochodzą z tej samej ręki. To może należeć do Botticellego. Panel reprezentujący przybycie Estery może być jedyną ręką Filippino Lippiego. Panel przedstawiający odrzucony Waszti może pochodzić z trzeciej ręki, anonimowego asystenta. Mimo to, zgodnie z tą analizą, Botticelli jest źródłem kompozycji, a główne cechy przednich paneli i jego asystenci uzupełniliby szczegóły, poprawione przez mistrza.
Data odłączenia paneli obu skrzyń jest nieznana. Ich ślady można znaleźć w XIX th century: obecnie zachowane w Rzymie jest pierwszym panelu, aby być oddzielone od pozostałych pięciu: został sprzedany w 1816 roku przez rodzinę nazwie Amigoni lub Amigoli rodzina Roman Rospigliosi. Następnie przypisano go Masaccio i dopiero w 1930 roku porównano go z pozostałymi pięcioma. Wciąż jest przechowywany w tej kolekcji w ich rzymskim pałacu . Pozostali nadal są przechowywane w Palazzo Torrigiani Del Nero (it) we Florencji w połowie XIX -go wieku. Jacob Burckhardt przywołuje je w swojej pracy Le Cicône , opublikowanej w 1855 r. Panel Chantilly został zakupiony w 1877 r. Od markiza Pietro Guadagni-Torregiani przez Georgesa Leclanché, który przywiózł go do Francji. Ten ostatni sceduje go na księcia Aumale wMaj 1892. Kolekcja tego ostatniego została przekazana Institut de France, który w 1897 roku otworzył muzeum Condé w swoim Château de Chantilly . Obraz jest przechowywany w sali Santuario muzeum. W 1896 roku ten sam markiz sprzedał dwa panele, które obecnie znajdują się w Ottawie . Panel Louvre został sprzedany w nieznanym terminie Léopoldowi Goldschmidtowi (1830-1904). Następnie przeszedł w posiadanie jego zięcia Ange André Pastré (1856-1926), a następnie jego córki Diane Pastré, hrabiny Vogüé (1888-1971). Został nabyty przez państwo w wyniku darowizny w 1972 roku. Ostatni panel został sprzedany przez brata Pietro, Filippo, brytyjskiemu kolekcjonerowi sztuki Herbertowi Horne'owi . Zbiory tego ostatniego są nadal przechowywane w jego rezydencji, która stała się muzeum .
Zestaw ten dawniej tworzył dwie pary drewnianych skrzyń, które zdobiły zachowane panele z przodu i po bokach.
Przybycie Estery przed Susą
Estera wybrana przez Aswerusa
Odrzucony vashti
La Derelitta
Lamentujący Mardocheusz ; Omdlenie Estery w obecności Aswerusa ; Aman na próżno błaga o litość
Triumf Mardocheusza
Dwa źródła są przyczyną tego ikonograficznego cyklu: Księga Estery , a także grać w the XV th century , rappresentazione della Regina Ester . Ale te dwa źródła są modyfikowane, aby dostosować się do ram pracy. Pierwszy Cassone wykazuje wielką symetrię: centralny panel przedstawia pochód najpiękniejszych młodych dziewcząt z Suzu , wybranych przez eunucha Hege na jego króla Aswerusa (utożsamianego z Kserksesem I ). W tym samym czasie król wybiera pośrodku panelu młodą Żydówkę Esterę, adoptowaną córkę Mardocheusza . W tle przedstawione są dwa bankiety: po lewej Ahaswerus je z książętami Medii i Persji . Po prawej Waszti , pierwsza żona Aswerusa, odmawia przyłączenia się do męża na wezwanie wysłanników i organizuje własny bankiet. Następnie zostaje odrzucona, a jej korona zostaje odebrana przez jednego z emisariuszy. Boczne panele powracają do tej samej symetrii z przybyciem Estery do pałacu lub miasta Susa po lewej stronie, a po prawej stronie z odejściem Waszti. Paralelizm obu świąt jest powtórzeniem biblijnej historii, a anegdota o koronie została zapożyczona z tekstu dramatycznego. I odwrotnie, podczas gdy w Biblii Ahaswerus spędza noc z każdym rywalem, tutaj historia jest transponowana na prostą paradę młodych kobiet przed królem. Wszystko jest całkowicie uporządkowane przez architekturę: każda scena jest podzielona łukami i filarami, a układ postaci jest zorganizowany zgodnie z chodnikiem.
Te same wizualne transpozycje biblijnej historii pojawiają się w drugiej kasonie. Na środkowym panelu Luwru, w jego lewej części, Esther podróżuje z pokojówkami, aby odwiedzić męża i powiedzieć mu o jego prawdziwej tożsamości, podczas gdy w tekście biblijnym ogłoszenie jest dokonywane przez posłańca. Przed nią siedzi mopem jej ojciec, Mardocheusz , oparty o filar. W środku król wybacza Esterze, gdy ta mdleje. Po prawej sceny następują po sobie szybko, zawsze w mocnych ramach architektonicznych, z szybkością wywoływaną przez ich wąskie ramy. Na pierwszym planie klęczący wezyr Haman prosi Esther o przebaczenie w swoim pokoju. W tym samym czasie w pokoju pojawia się Aswerus, który źle go rozumie i skazuje go na powieszenie, co jest przedstawione w tle. Panele boczne ponownie reagują na siebie, między powrotem sceny mopowania Mardocheusza po lewej, a jego triumfem po prawej. Ta seria szybkich ujęć w małych tymczasowych przestrzeniach, zorganizowanych w ramach globalnej architektury, przypomina inscenizację współczesnego teatru religijnego panelu.
Panele doskonale sprawdzają się w ich podstawowej roli: dekoracji skrzyni przeznaczonej dla młodej panny młodej. Ich kompozycję i perspektywę oblicza się z niskiego kąta, co jest najczęstszym widokiem tych obiektów umieszczonych w komorze. Przywołane tematy są zarówno ostrzeżeniem przed pychą kobiet (los Waszti), jak i gloryfikacją rodziny i wierności małżeńskiej, na drugim kasonie. Ubrania postaci są szczególnie szczegółowe, a skrzynie mają zawierać te tkaniny.