| Produkcja | Carlos lechuga |
|---|---|
| Główni aktorzy |
Lola Amores |
| Ojczyźnie | Kuba |
| Trwanie | 105 minut |
| Wyjście | 2016 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Santa and Andres (hiszpański: Santa y Andrés) to film dramatyczny, wyprodukowany w 2016 roku, napisany i wyreżyserowany przez Carlosa Lechugę. Akcja filmu rozgrywa się w 1983 roku i przywołuje na myśl spotkanie wieśniaczki należącej do Komitetów Obrony Rewolucji jej Wydziału Produkcyjnego z homoseksualnym pisarzem wykluczonym ze społeczeństwa i szukającym schronienia w chatce poza wsią ze względu na swoją tożsamość. .
W 1983 roku w małej wiosce na wschodzie Kuby . Pisarz Andres (Eduardo Martínez) Andrés, który odsiedział osiem lat w więzieniu, wygląda pewnego ranka przez okno i widzi młodą kobietę zbliżającą się do jej kabiny z krzesłem w ręku. Jest odpowiedzialna za pilnowanie go przez następne trzy dni. Rzeczywiście, rewolucyjny rząd odizolował Andresa i zabrania mu pisania o jego „problemach ideologicznych” i homoseksualizmie. Musi być uważnie obserwowany podczas zbliżającego się wydarzenia politycznego, aby nie wygłaszał swoich zdań odrębnych przed prasą międzynarodową i delegatami obecnymi na tym spotkaniu.
Film jest inspirowany życiem kubańskiego poety Delfina Pratsa i innych gejowskich intelektualistów, takich jak Virgilio Piñera, którzy w latach 70. byli obiektem represji reżimu Castro. Podczas Międzynarodowego Festiwalu Nowego Kina Latynoamerykańskiego w Hawanie w 2016 roku Santa i Andres zostali wykluczeni z konkursu przez Roberta Smitha, dyrektora Kubańskiego Instytutu Sztuki i Przemysłu Filmowego . Te ostatnie stwierdza: „Te prezenty filmowe wizerunek rewolucji, która zmniejsza jej wyrazem nietolerancji i przemocy wobec kultury (i) sprawia, że nieodpowiedzialne korzystanie z naszych patriotycznych symboli i odniesień do niedopuszczalnych towarzysza Fidela . ”
Dyrektor Carlos Lechuga mówi: „Pamiętam o wszystkim, co straciliśmy. Cała literatura, książki i dzieła, które mogli napisać ludzie tacy jak René Ariza, że nikt nie pozwolił pracować. Kubańczycy ugasili wiele kultury ” .