Wielbiciel (święty)

Wielbiciel Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 283
Lucciana
Śmierć 304
Mariana
Czas Dolne Cesarstwo Rzymskie
Inne informacje
Etap kanonizacji Święty
Przyjęcie 27 stycznia

Sainte poświęcać jest patronem od Monako i Korsyka .

Biografia

Prawdopodobne fakty

Dziewczynka Poświęcić (Divota), urodzony w Korsyce pod koniec III th  century żarliwej chrześcijańskiej. W czasach chronionych przez rzymskiego znanego członka rodziny senatorskiej Eutycius, została aresztowana, a następnie stracona w Aléria lub Mariana .


To gubernator Sardynii i Korsyki, Gabinius Barbarus Pompeianus , lokalnie zarządza Prześladowaniami Dioklecjana . Skorzystał z okazji, aby dyskretnie pozbyć się Eutyciusa i torturował Devote. Fakty mają miejsce między 303 a 312 rne.

Legenda

Sainte Poświęcić by, według legendy opowiadane w średniowiecznym manuskrypcie z XI -tego  wieku ( Passio Devotae „  Pasja św Poświęcić”, Paryż, BNF łacińskie ms 5248), urodzony w Korsyce , gdzie został zamęczony pod Dioklecjana . Inne relacje hagiograficzne podają, że urodziła się w 283 roku w Quercio, miejscowości położonej w mieście Lucciana na Korsyce i mogłaby zginąć śmiercią męczeńską na wyspie w roku 312 . Według relacji z rękopisu ms latin5248 łódź, która miała przewieźć jego ciało do Afryki , wpadła w sztorm. Prowadzony przez gołębia w kierunku europejskiego wybrzeża, wylądowałby w La Turbie, gdzie w czasach rzymskich istniał port zawinięcia.

Również według innej legendy stworzonej od podstaw w XVII th  wieku przez historyka Venasque Ferriol księcia Honoré II , bylibyśmy skradzione relikwie świętego w średniowieczu w 1075 (choć Monaco jeszcze nie istnieje!) Wtedy te relikwie będzie zostały zabrane łodzią przez przestępców, do których ostatecznie dołączyli i których łódź została spalona (legendarna historia Antynopy i hrabiego Hughesa Grimaldiego ...). Intencją oficjalnego historyka Honoré II było prześledzić genezę książąt w początkach XI -tego  wieku. Współczesna historia rozpoczyna się w Monako XI th  wieku, kiedy Genueńczycy dopisać ich twierdzy w 1215 roku przez budowę twierdzy blokadę może zablokować komunikację między Prowansji i Genui. Grimaldi osiądzie wiecznie jak panów Monako (książąt z roku 1612) w XVI p  wieku.

Ten epizod Antynopy byłby początkiem ceremonii obchodzonej 26 stycznia każdego roku w księstwie Monako, którego patronką jest święty Devote, i podczas której w porcie, niedaleko kościoła wotywnego, zostaje spalona łódź. położony w dolinie Gaumates i dzielnicy La Condamine . Następnego dnia, 27 stycznia (święto św. Devote), odbywa się imponująca procesja. Jest to ustawowo wolne od pracy i płatne święto w Księstwie.

Święta jest również obchodzona na Korsyce w Luccianie, miejscu jej urodzenia według niektórych źródeł. Według innych źródeł urodziłaby się w innym rzymskim mieście na Korsyce, w Aléria . Sainte Dévote został również ogłoszony patronem Korsyki (wraz ze św. Julią) dekretem Świętej Kongregacji Obrzędów z 1820 roku . Jest obchodzona również 27 stycznia w PIETRANERA (w miejscowości SAN MARTINO DI LOTA w HAUTE CORSE), której jest patronką.

Podczas jarmarku La Canonica, katedry Sainte-Marie-de-l'Assomption w Luccianie , 9 czerwca 2003 r. Książę Monako Rainier III uczestniczył w uroczystości Pięćdziesiątnicy w obecności biskupów Korsyki i Monako, upamiętniających rokiem XVII th stulecie świętego. Chciał zaoferować dwie kopie figury świętego, średnią redukcję rzeźby Cyrila de La Patellière'a . To była ostatnia oficjalna podróż księcia Rainiera, który zginął w r.Kwiecień 2005.

Płótno przedstawiające świętego wielbiciela z palmą męczeństwa znajduje się w kaplicy Saint-Jean-Baptiste w Monako i na ołtarzu zwanym Saint Dévote (około 1580 r.) Oraz na ołtarzu św. Mikołaja w katedrze w Monako. The Holy Devote opublikowany w prawym dolnym rogu, jest autorstwa włoskiego malarza klasycznego Giuseppe Frascaroli. Na portrecie artysta Frascaroli przedstawił Świętego w środkowej strzałce, na metafizycznym tle z głową zwróconą lekko w lewo, wzrok skierowany w górę w mistycznej kontemplacji w kierunku gołębicy Ducha Świętego, który tradycyjnie prowadził łódź z święty męczennik Korsyki w dolinie Gaumates, która jest obecnie częścią Księstwa Monako, w dystrykcie Condamina. Księstwo symbolizuje herb, który umieściłem w lewym górnym rogu. Santa Devota prawą ręką trzyma dłoń męczeństwa, a lewą krzyż ukrzyżowania Chrystusa, kamień milowy w historii ludzkości i historii zbawienia, dokonując w nim odkupienia ludzi przez Boga. Malarz zastosował w malarstwie redukcję gwałtownych pozostałości chromatycznych i słabo zaakcentowany kontrast jasno-ciemny, aby nadać powierzchni wcielonego i szatowi świętego całkowitą pełnię materii.

Hagiograficzny dublet Julie de Corse

La Passion de sainte Dévote ( Passio dei votae lub Passion de Dévote , jego nazwa nie pojawia się we wspomnianym rękopisie, ale nadany jej epitet dei vota ) to hagiograficzny dublet relacji La Passio de Julie de Carthage ( Passio Sanctae Iuliae ), również legendarna postać, której relikwie zostały przywiezione z Kartaginy przez biskupów, którzy pozostali katolikami, podczas inwazji ariańskich Wandali w Afryce Północnej. Najpierw przetransportowali go na Korsykę, gdzie zostali wygnani, a stamtąd do Isola Gallinaria w pobliżu rafy zwanej Afryka ( scoglio d'Africa Africa) na mapach morskich (stąd legendarny transport do Afryki kontynentalnej od średniowiecznego autora) . Niewątpliwie na Korsyce dei vota stało się dewotą we wspólnocie chrześcijańskiej. Stamtąd relikwie pozostawiono do Livorno na najbliższym włoskim wybrzeżu, a stamtąd kult rozprzestrzenił się w kręgach benedyktynów do Nicei i La Turbie przez mnichów z opactwa benedyktynów Saint-Pons w Nicei .

Relikwie tego, który został Wielbicielem, benedyktyni Saint-Pons, właściciel tego miejsca, złożyli w starszej kaplicy pod wezwaniem św. Jerzego , co w konsekwencji zmieniło jej tytuł. Kult oddania jest poświadczony dopiero dzisiaj w Monako pod nazwą Devote. Będzie później na Korsyce. W Livorno Devote jest uhonorowana jej prawdziwym imieniem Santa Giulia (Saint Julie). Ikonografia obu świętych jest identyczna, jak pokazał Claude Passet w niedawnej pracy . Korsykanie mieli już szczególny kult dla Santa Giullia in Nonza . W XVII th  wieku, mała książka o św poświęcić opublikowany w Nicei przez Romero (legendarna historia jego narodzin na Korsyce) i chronologia Sanctorum & aliorum Virorum Illustrium na abbatum Sacrae Insula Lerinensis Dom Vincenta Barralis Salerno (Monk do Opactwo Lérins , urodzony w Lucéram w drugiej połowie XVI th  wieku), dowiedzieli się o istnieniu (i rzekomo pochodzenia Korsyki) oraz w 1639 roku zapytał książę Honoriusz II wysłać swoje relikwie. Co zostało zrobione i takie jest pochodzenie kultu świętego wielbiciela na Korsyce. Dlatego Korsykanie dwukrotnie obchodzą świętą, 27 stycznia pod imieniem Wielbiciela, a 27 lipca pod jej prawdziwym imieniem Saint Julie lub Santa Giulia. Dopiero w 1820 roku Dévote został ogłoszony patronem Korsyki.

Jeśli chodzi o pożar łodzi w Monako wieczorem 26 stycznia każdego roku, jest pewne, że do lat 1850-1860 na Place du Palais sur le Rocher rozpalano proste ogniska . Gdy tylko turyści zaczęli napływać do księstwa, trzeba było im zaoferować piękny widok: łódź spaloną przed kościołem Sainte-Dévote , z białymi gołębiami, które latają ze statku , aby pozostać w legendzie. w ogniu… Podnoszenie gwoździ spalonej łodzi w wciąż dymiących popiołach staje się atrakcją, a gwoździe są przez niektórych uważane za talizmany.

Kult św poświęcić trochę czasu zostało obchodził XVI th  wieku do Dolceacqua ( Liguria ) od momentu Grimaldi dama była żoną Pana. Zleciła również wykonanie wspaniałego ołtarza (ołtarz św. Wielbiciela w parafii). Kiedy zmarła, mieszkańcy, którzy nie zgodzili się na wtargnięcie tego obcego świętego w ich lokalne zwyczaje, zakryli jej portret podobizną ich miejscowego świętego, świętego Marcina. Przywrócenie od tego czasu zmiotło Martina i sprawiło, że Devote pojawił się ponownie. Posąg Wielbiciela, ofiarowany podczas partnerstwa Ostendy z Monako, położony nad morzem, nie wprowadził kultu tego ostatniego w mieście, a wielu Belgów nie zdaje sobie sprawy z pochodzenia jego obecności.

Płótno przedstawiające świętego wielbiciela z palmą męczeństwa znajduje się w kaplicy Palatynatu Saint-Jean-Baptiste oraz na ołtarzu zwanym Saint Dévote (około 1580 roku) w katedrze w Monako.

Pomnik z brązu i marmuru został zamówiony przez rzeźbiarza Cyrila de La Patellière przez księcia Rainiera III Monako w 1996 roku . Postawiony przed kościołem Sainte-Dévote pomnik ten został zainaugurowany w obecności całej rodziny książęcej i rzeźbiarza 26 stycznia 1997 roku . W każdym kościele Księstwa można znaleźć siedem redukcji. Dwie inne przeciętne obniżki są na Korsyce, ofiarowane przez księcia 9 czerwca 2003 r. Po swoim przystąpieniu, 6 kwietnia 2005 r., Książę Albert II z Monako ofiarował ósmą kopię redukcji tego pomnika papieżowi Benedyktowi XVI .

W kulturze popularnej

„Sainte Dévote” to nazwa słynnego pierwszego zakrętu toru Monako , na którym od 1950 roku odbywa się Monaco Motor Grand Prix w ramach mistrzostw świata Formuły 1 . Kościół znajduje się na końcu brukowanego dziedzińca, służącego jako droga ucieczki z obwodu.

Na podstawie popularnej pieśni Święty Devota Prega za nui , Canon Louis-Lazare Perruchot , mistrz kaplica w katedrze w Monako skomponowany w 1914 oratoryjnej na cztery głosy i narządu, Devota, Martyre , ze słowami J. Guillermin.

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Claude Passet, Les Sources de la Passio Devotae: niepublikowany rękopis , Paryż, BN, łac. 5248 ( XII p  wieku), Monaco, Annals 1977, tom 1, s. 79-98
  2. „  Saint Devote | Provence 7  ” , na www.provence7.com (dostęp 25 stycznia 2017 )
  3. Na tej stronie, niewątpliwie rzymskiej, jaskinia wciąż nosi jego imię.
  4. Georges Reymond, Jean Édouard Dugand, Starożytne Monako. Esej o starożytnej historii Monako od początków Ligurii do około roku 1000 , Les Belles Lettres,1970, s.  202.
  5. Francis de Bernardy, Historia książąt Monako: od Rainier I st do Rainier III , Plon,1960, s.  300.
  6. Georges Reymond, Jean Édouard Dugand, Starożytne Monako. Esej o starożytnej historii Monako od początków Ligurii do około roku 1000 , Les Belles Lettres,1970, s.  207.
  7. Jean-Louis Gazzaniga, La Chronologie de Lérins autorstwa Vincenta Barralisa , str.  282-291, historyczne Nicea, rok 2006, n o  421 Tekst
  8. Partition Devota, męczennik, oratorium , skomponowane przez M gr Louisa Lazare Perruchot 1914 House of the Good Press (Paryż), 1914.

Linki zewnętrzne