SAE J1939 to protokół komunikacyjny z wysokim poziomem używane na magistrali CAN . Wykorzystuje głównie standard CAN 2.0 B zawierający identyfikatory wiadomości zakodowane na 29 bitach.
Protokół ten określa użycie CAN na różnych warstwach modelu OSI (3 do 7). Jego zastosowania są różnorodne, ale głównie w samochodach ciężarowych oraz na rynkach pojazdów ciężkich i specjalnych.
J1939 jest również protokołem bazowym używanym w protokołach ISO11783 / ISOBUS (rolnictwo) i NMEA2000 (morski), które dokładniej definiują warstwę aplikacji.
Ramki danych krążące w sieci CAN J1939 są identyfikowane przez ich PGN (numer grupy parametrów). Grupa parametrów grupuje informacje, które są podobne (przykłady: płyny silnikowe, temperatury silnika itp.)
Żądana informacja będzie zatem znajdowała się w konkretnym PGN, wówczas konieczne będzie wyodrębnienie z niego żądanego parametru.
Szczególna rama wielopakietowa PGN: DM1
→ trame de remontée de défaut : la zone de données peut excéder les 8 octets habituels si plusieurs défauts sont activés.Identyfikator CAN w kolejności
Jeśli pole formatu PDU jest mniejsze niż 240, wówczas komunikacja jest typu „Point to Point”. W tym przypadku określone pole PDU zawiera adres docelowy.
Jeżeli pole formatu PDU jest większe lub równe 240, wówczas komunikacja jest typu „rozgłoszeniowego”. W tym przypadku określone pole PDU dodane do pola formatu PDU tworzy numer grupy parametrów (PGN).
Dokumenty SAE: