| Trzęsienie ziemi w 1999 roku w Izmit | |
|
Lokalizacja epicentrum trzęsienia ziemi | |
| Przestarzały | 17 sierpnia 1999 |
|---|---|
| Wielkość | 7,2 do 7,6 |
| Epicentrum | 40 ° 42 ′ 07 ″ północ, 29 ° 59 ′ 13 ″ wschód |
| Maksymalna wysokość tsunami | 3 m |
| Dotknięte regiony | Region Marmara , Turcja |
| Ofiary | około. 17.118-17.127 zabitych |
1999 Izmit trzęsienie (w łaźnia : 17 depremi Agustos 1999 lub 1999 Gölcük Depremi lub İzmit Depremi lub Marmara Depremi ) o wielkości Mw = od 7,2 do 7,6, w zależności od instytutów UDERZENIA17 sierpnia 1999o 3:02, przez 45 sekund, na północny zachód od Turcji . Hipocentrum , szacuje się na 17 km na południowy głęboko, był położony w pobliżu Izmit , w miejscowości Gölcük . To bardzo niszczycielskie trzęsienie ziemi było odczuwalne nawet w miastach Ankara i Izmir . Pomimo faktu, że ruchy pęknięcie głównie boczne (ze względu na obecność błędu przeciągnięcia), osuwiska i slumpings następnie pośrednio spowodował tsunami w Izmit Bay.
Wstrząsy uszkodziły i zniszczyły tysiące domów i infrastruktury. Oficjalna liczba ofiar to 17 480 zabitych i 23 781 rannych; zaginęło około 10 000 osób, a setki tysięcy pozostało bez dachu nad głową.
Wydarzenie to podkreśla słabość niektórych konstrukcji w Turcji w czasie trzęsienia ziemi: beton użyty do budowy budynków został zmieszany z piaskiem morskim, który wcześniej nie został poddany odsalaniu, tworząc w ten sposób kruchy beton poprzez wczesną korozję zbrojenia stalowego.
Trzęsienie ziemi jest spowodowane ruchem wzdłuż uskoku północnego Anatolii , którego historia pokazuje niepokojący postęp pękania różnych segmentów, zwykle ze wschodu na zachód. Jest to segment położony najbardziej na zachód z różnych segmentów, ryzyko dużego trzęsienia ziemi w pobliżu Stambułu (ponad 14 milionów mieszkańców w 2016 r.) Nie byłoby zatem bez znaczenia.
Trzęsienie ziemi w Izmit było szczególnie dobrze udokumentowane i udokumentowane. Liczne nagrania, pochodzące ze stałych instrumentów lub instalowane tymczasowo w kolejnych kampaniach kilku różnych światowych sieci, były w stanie pomóc naukowcom w zrozumieniu tego zjawiska: nagrania silnych ruchów, telsejsmika, zapisy geodezyjne, takie jak interferogramy InSAR (radary) czy GPS , makiety itp
Podobnie jak ogólna charakterystyka uskoku północnoanatolijskiego, którego odcinek zerwał się z tym trzęsieniem ziemi, mechanizm w ognisku źródła fal sejsmicznych jest tutaj prawie czystego typu przeciągnięcia prawostronnego, z głębokością hipocentrum około 16 km . Charakterystyczne kąty pękniętej płaszczyzny uskoku to azymut 268 °, spadek 84 ° i kierunek ruchu lub pochylenia 180 ° (obliczenia tensora środka ciężkości momentu sejsmicznego, CMT, Harvard).
Nagrania ujawniły prawie nieprzerwaną fazę wibracji gruntu, niewykrywalną przez ludność, przez 44 minuty przed trzęsieniem ziemi. Faza ta charakteryzuje się powolnym zrywaniem uskoku przed zwichnięciem i dawała nadzieję, że będzie, jeśli zostanie wykryta przy każdym zdarzeniu, interesującym elementem predykcji.
O trzęsieniu ziemi wspomina powieść This Strange Thing in Me (2014) Orhana Pamuka , laureata literackiej nagrody Nobla w 2006 roku. Książka koncentruje się na Stambule , gdzie trzęsienie ziemi również było odczuwalne, i opisuje sposób, w jaki ludzie woleli spać w na ulicach iw parkach przez kilka dni w obawie przed wstrząsami wtórnymi .