Sieć Pomocy Specjalistycznej dla studentów w trudnej sytuacji ( RASED ) jest struktura edukacyjna powstała w Francji w 1990 roku . Sieci te powstały w celu przełamania ograniczeń, jakie stwarzają grupy pomocy psychoedukacyjnej (GAPP) i zajęcia adaptacyjne. Polegają one na interwencji wyspecjalizowanych nauczycieli i psychologów szkolnych w celu wzmocnienia zespołów dydaktycznych w celu zapobiegania, ale przede wszystkim łagodzenia niepowodzeń akademickich w szkołach podstawowych . Świadczy pomoc dzieciom znajdującym się w trudnej sytuacji w szkołach podstawowych (przedszkola i podstawówki).
Cele RASED są teraz zgodne z celami wyznaczonymi przez teksty 18 sierpnia 2014, który dogłębnie zmodyfikował główne cechy pomocy specjalistycznych określonych wcześniej w okólniku z 2009 r. RASED uczestniczy w jednoczesnym dostosowaniu środowiska szkolnego do dziecka i dziecka do środowiska szkolnego. Pomaga zapobiegać i zmniejszać trudności w nauce lub w relacjach, które dzieci napotykają w szkole. W rezultacie rzuca specyficzne światło na nauczycieli i rodziców. Zapewnia w szkole specjalistyczną pomoc uczniom z trudnościami akademickimi i/lub osobistymi. Głównym celem jest zatem zapobieganie i rozwiązywanie uporczywych trudności w nauce, które albo opierają się pomocy zapewnianej przez głównych nauczycieli, albo utrudniają postępy w szkolnym programie nauczania i/lub integracji społecznej, albo w końcu prowadzą do dobrej woli lub niedopasowania.
Udzielona pomoc nie zastępuje jednak działania wychowawcy klasy, towarzyszą mu, uzupełniają je, a nawet rozszerzają w celu wzbudzenia lub przywrócenia chęci do nauki. W tym celu należy nawiązać ścisłą współpracę między nauczycielami przedmiotu a nauczycielami. Głównym celem jest naprawdę jak najszybsze zajęcie się problemem, aby znaleźć odpowiednie rozwiązanie. Pomoc udzielana przez sieć może być spersonalizowana w zależności od przypadku.
Po badaniu i ocenie trudności dziecka, projekt interwencyjny zostaje zaproponowany nie tylko uczniowi, nauczycielowi, ale także rodzicom. Rzeczywiście, pomocy ze strony RASED nie można ustanowić bez uprzedniej zgody rodziców. Bardzo regularnie student jest oceniany, a projekt ponownie dostosowywany zgodnie z uzyskanymi wynikami w celu lepszego monitorowania, które stale dąży do poprawy.
Sieć składa się z zespołu trzech członków: nauczyciela E, nauczyciela G i psychologa szkolnego. Każdy ma określoną misję i jest powołany zgodnie ze wskazanymi trudnościami. Nauczyciel E zajmuje się problemami specyficznymi dla nauki szkolnej, nauczyciel G problemami związanymi z relacjami ucznia ze szkołą, bardziej opartymi na „zawodzie ucznia”, wreszcie psycholog szkolny bierze pod uwagę. do monitorowania psychologicznego uczniów, niezależnie od tego, czy korzystali z pomocy szkolnej sensu stricto, czy nie.
Profesjonaliści ci zapewniają taką samą liczbę godzin jak nauczyciele szkolni, w tym tygodniowe podsumowanie trzech godzin; niezbędny czas na konsultacje, opracowanie projektów pomocowych, analizę sytuacji i wymianę informacji z partnerami (strukturami opiekuńczymi lub innymi).
Pomoc edukacyjna jest rozważana, gdy uczeń napotyka trudności w nauce szkolnej. Studenci są dobierani według stopnia trudności. RASED ma zapobiegać zgłaszanym trudnościom i analizować je, aby na czas wdrożyć system naprawczy.
Wdrożone środki zaradcze różnią się w zależności od problemu, dlatego mówimy o pomocy „specjalistycznej”. Często interwencje odbywają się w formie ćwiczeń indywidualnych lub w małych grupach, określonych przez projekt krótko- lub średnioterminowy. Ten projekt jest znany uczniowi i rodzicom. Powyżej wymieniono trudności napotykane przez różnych uczniów, konkretne cele dla każdego z nich, stosowane wsparcie i strategie, wstępnie zdefiniowane czasy oceniania i wreszcie metody oceniania. Często projekt jest dostosowywany podczas realizacji. Głównymi trudnościami do pokonania są te z czytaniem i pisaniem, podstawową nauką w szkole podstawowej, której nie można zaniedbać, jeśli nie są odpowiednio przyswajane.
Czasy interwencji RASED są różne. Uczniowie otrzymują wsparcie na czas trwania projektu, czyli kilka godzin tygodniowo, w tak zwanym normalnym czasie zajęć.
Wreszcie pomoc udzielana przez nauczyciela E musi pomóc uczniom uświadomić sobie i opanować postawy i metody pracy, które prowadzą do sukcesu i postępu w przyswajaniu wiedzy i umiejętności.
Jeśli chodzi o szkolenie Master E, od roku 2017 Certyfikat predyspozycji zawodowych do praktyki edukacji włączającej oraz specjalistycznego kształcenia zawodowego (CAPA-SH) dla nauczycieli szkół podstawowych został zastąpiony przez nowy system szkolenia. Przygotowanie do Certificate of Professional zdolności do Praktyki w zakresie edukacji włączającej i specjalistyczne szkolenia zawodowe (CAPPEI).
Pomoc reedukacyjna realizuje konkretne interwencje z uczniami mającymi trudności w ich „zawodzie ucznia”. Jest to szczególnie wskazane, gdy konieczna jest zmiana stosunku dziecka do wymagań edukacyjnych, przywrócenie inwestycji edukacyjnych lub pomoc w jej tworzeniu.
Rzeczywiście, jeśli sukces akademicki zakłada sprawność procesów poznawczych, to wymaga również prawidłowego funkcjonowania interakcji z nauczycielem i innymi uczniami, a także umiejętności reagowania na stałe, a czasem naglące wymagania instytucji edukacyjnej.
Wobec tego niektóre dzieci, ze względu na warunki społeczne i kulturowe swojego życia lub ze względu na swoją szczególną historię, nie czują się „upoważnione” do spełnienia wymagań szkolnych, nie wierzą, że są do tego zdolne lub nie mogą się zmobilizować. aby sprostać oczekiwaniom (nauczyciela, rodziny itp .). Celem specjalistycznej pomocy rehabilitacyjnej jest pomoc dzieciom w przezwyciężeniu tych przeszkód, w szczególności poprzez pomoc w nawiązywaniu więzi między ich „osobistym światem” a wymaganymi przez szkołę kodami kulturowymi, poprzez tworzenie swoistych mediacji. Z tego powodu specjalistyczne pomoce są wykonywane za zgodą rodziców i, w miarę możliwości, przy ich pomocy.
W relacji z wychowawcą klasy, który również musi postawić ten cel, interwencje o charakterze reedukacyjnym muszą promować aktywne zaangażowanie dziecka w różnych sytuacjach, budowanie lub przywracanie jego uczniom umiejętności. (Ponowne) podbicie chęci uczenia się i poczucia własnej wartości, dostosowanie zachowań emocjonalnych, cielesnych i intelektualnych powinno pozwolić na lepszą efektywność zajęć oferowanych na zajęciach i w nauce. . To jest ostateczność, której nie można stracić z oczu.
Jeśli chodzi o szkolenie mistrza G, musi on również przestrzegać systemu szkolenia przygotowującego do certyfikatu umiejętności zawodowych w integracyjnych praktykach szkolnych (CAPPEI).
Pomoc psychologiczna przyczynia się do analizy i identyfikacji „sytuacji problemowych”, trudności lub trudności w uczeniu się, które pojawiają się w trakcie nauki dziecka w szkole podstawowej. Jej specyfika polega na tym, że może być prowadzona na prośbę nauczycieli, rodziców lub samych uczniów.
Psycholog pomaga wszystkim nawiązać kontakt i zrozumieć, czego doświadcza dziecko w trudnościach, na jakie napotyka dziecko w szkole: ten profesjonalista pełni zatem funkcję mediacyjną między rodziną, instytucją edukacyjną i ewentualnie strukturami opieki.
Pomoc psychologiczna zorganizowana jest głównie wokół realizacji obserwacji, wywiadów klinicznych (z dziećmi i ich rodzinami), badań i wizyt kontrolnych psychologicznych. Czynności te są wykonywane przez psychologa RASED zgodnie z kodeksem etyki obowiązującym w jego zawodzie: de facto wymagają zgody rodziców dziecka.
Gdy wydaje się to pożądane, psycholog może doradzić rodzinie skonsultowanie się z usługą lub specjalistą poza szkołą: logopedą , Centrum Referencyjne ds. Zaburzeń Języka i Uczenia się (CRTLA), Centrum Medyczno-psycho-medyczne, edukacyjnym (CMPP).
Aby zostać psychologiem szkolnym, można uzyskać tytuł magistra psychologii lub dyplom państwowy po co najmniej trzyletnim stażu pracy nauczyciela szkolnego.
Oto tabela przedstawiająca ewolucję siły roboczej RASED na początku XXI wieku:
| Rok | Opcja E | Opcja G | Psychologowie | Sumy |
| 2006 | 7433 | 3796 | 3660 | 14889 |
| 2007 | 7665 | 3652 | 3712 | 15029 |
| 2008 | 7620 | 3497 | 3727 | 14844 |
| 2009 | 6020 | 2719 | 3683 | 12422 |
| 2010 | 6140 | 2715 | 3729 | 12584 |
| 2011 | 5733 | 2399 | 3733 | 11865 |
| 2012 | 4505 | 1779 | 3704 | 9988 |
| 2013 | 4557 | 1744 | 3709 | 10010 |
W szczególności w okresie prezydentury Sarkozy'ego (2007-2012) wycięto 5 000 etatów. Obecnie liczba RASED nieznacznie wzrosła od okólnika z 2014 r., ale liczba postów pozostaje zdecydowanie zbyt niska w obliczu rosnącej liczby studentów dzwoniących do sieci.
W celu wprowadzenia tych specjalistycznych pomocy organizowane są konsultacje między dyrektorem szkoły , członkami sieci i nauczycielem odpowiedzialnym za ucznia w trudnej sytuacji. To pierwsze spotkanie umożliwia określenie warunków i rodzaju pomocy, którą należy wprowadzić.
Jednak to nauczyciel przedmiotu (nauczyciel E lub G w zależności od potrzeb) decyduje o najbardziej odpowiednim projekcie. Wcześniej stara się, aby rodzina dziecka aktywnie współpracowała. Studenci mają również aktywną rolę w ocenie swoich postępów i poziomu. Na każdym ważnym etapie wsparcia, zazwyczaj na początku, w środku i na końcu procesu, wzywa się rodziców. Powodzenie specjalistycznej pomocy w szkole zależy zatem od ścisłej współpracy między podmiotami, które łączy projekt: dziećmi, rodzicami, nauczycielami i partnerami, jeśli tacy są. Mówimy więc o współinterwencji.
Interwenienci oceniają swoje własne działania, różne etapy projektu przygotowane w zależności od postępów ucznia. Następnie sami są oceniani przez inspektorów ds. edukacji narodowej (IEN), którzy zapewniają adekwatność i skuteczność ich interwencji.
Nowy okólnik z 2014 r. wprowadza ważną nowość: RASED jest częścią „powiatowego bieguna zasobów pomocy dla uczniów i nauczycieli”. To okręgowy inspektor oświaty „określa, po wspólnej refleksji z członkami bieguna, strategiczne osie realizacji pomocy uczniom i nauczycielom”. Celem kadry tego bieguna jest „zapobieganie i naprawianie trudności pojawiających się w szkołach w celu poprawy wyników w nauce wszystkich uczniów”. W skład tego klastra wchodzą: doradcy edukacyjni, mistrzowie-trenerzy, nauczyciele odniesienia w zastosowaniach cyfrowych, nauczyciele odniesienia do kształcenia uczniów niepełnosprawnych, psychologowie szkolni i nauczyciele przedmiotu, nauczyciele wędrowni z określoną misją itp. „Można zaangażować personel socjalny i zdrowotny z krajowego systemu edukacji…”. W terenie o sposobie działania Rased decyduje Inspektor Edukacji Narodowej w porozumieniu z kadrą specjalistyczną oraz radą (radami) nauczycieli zainteresowanych szkół.
Wyniki badań RASED są dość pozytywne i nadal cieszą się aprobatą zarówno rodziców, jak i nauczycieli. Możemy jednak wskazać granicę, z którą musi się zmierzyć.
Jak pokazuje powyższa tabela, liczba pozycji otwieranych każdego roku w RASED od samego początku gwałtownie spadła. Mimo niewielkiego wzrostu w porównaniu z poprzednimi latami liczba etatów pozostaje zdecydowanie zbyt niska w obliczu rosnącego popytu ze strony uczniów w trudnej sytuacji. Powstaje zatem pierwsze pytanie dotyczące priorytetów politycznych. Okólnik z 2014 r. ma tendencję do przewartościowania misji RASED, ale czy przyznane środki są naprawdę wystarczające?
Ze względu na ograniczoną liczbę pracowników RASED czasy dostępności są ograniczone, a opieka ma konsekwencje. Czas przyznany każdej szkole jest czasem zbyt krótki, aby móc ukończyć projekt lub dogłębnie przezwyciężyć napotkane trudności.
Zawsze w związku z brakiem personelu, czasami zauważamy dość długi czas między momentem prośby o wsparcie a faktyczną interwencją. Może to działać przeciwko uczniowi, który może zakotwiczyć się w niepowodzeniach akademickich i tym samym nagromadzić trudności w kilku obszarach.