Regencji z Gonghe to okres w starożytnej historii Chin, który trwa od około 841 do 828 pne. AD w okresie zachodniego Zhou . Zgodnie z tradycyjną historiografią, król Zhou Liwang , mierny i tyrański, został wypędzony z władzy i zesłany do Zhi (dzisiejsze Shanxi ) w wyniku buntu na dworze, którego wodzowie zapewnili regencję. W każdym razie wydaje się, że regencja ta następuje po okresie militarnych klęsk Zhou przeciwko ludom zewnętrznym (Huaiyi i Xianyun).
Tożsamość osób odpowiedzialnych za regencję nie jest jasna. Według historycznych Pamiętników z Sima Qian , byłoby Książąt Zhou i Shao, który następnie odgrywać rolę opatrznościowe mężczyzn jak ich poprzednicy zrobili na początku dynastii pomagając króla Cheng wobec buntowników.. Według Annals of Bamboo władcą jest On z linii Gong (Gong He lub Gongbo He). Inskrypcje na wazach z brązu z okresu panowania Li i Gonghe mają tendencję do potwierdzania tej drugiej wersji.
Tradycyjna chińska historiografia sytuuje to wydarzenie w kontekście utraty cnót królów Zhou, które następnie muszą zostać zastąpione przez cnotliwą szlachtę, zanim przywróci władzę prawowitemu następcy Li, królowi Zhou Xuanwangowi . Badania współczesnych historyków sytuują to wydarzenie w kontekście stopniowego osłabienia królów Zhou w obliczu wielkich rodów królestwa, których niektórzy członkowie stopniowo stają się prawdziwymi panami królestwa. Po regencji Gongbo He nastąpiło jednak przywrócenie władzy królewskiej przez Xuan, która nie była jednak na tyle trwała, aby powstrzymać upadek Zhou na Zachodzie, który został poświęcony w 771 rpne. AD, kiedy muszą uciec ze swojej stolicy po jej zdobyciu przez Xianyun i ostatecznie poddać się życzeniom wielkich książąt królestwa.