Reakcja Hornera-Wadswortha-Emmonsa

Hornera-Wadswortha-Emmonsa reakcji lub reakcja HWE , jest reakcja chemiczna , która tworzy alken ze związkiem karbonylowym i alkilofosfoniany. Powstały produkt jest na ogół E- alkenem .

Reakcja Hornera-Wadswortha-Emmonsa.

Już w 1958 roku Leopold Horner opisał modyfikację reakcji Wittiga, w której wykorzystuje się tlenek alkiloarylofosfiny w celu uzyskania stabilizowanego α-karboanionu fosforu. W 1961 roku William Wadsworth i William D. Emmons opisali reakcję, która nosi ich imiona.

Mechanizm

Mechanizm reakcji nie jest określony. Jednakże mechanizm jest ogólnie akceptowany przez podobieństwo do mechanizmu reakcji Wittiga.

Pierwszym krokiem w tym mechanizmie jest deprotonowanie fosforu α w celu utworzenia karboanionu. Obecność grupy odciągającej elektrony umożliwia stabilizację tego karboanionu, a tym samym ułatwia deprotonację. W ten sposób można stosować stosunkowo słabe zasady, takie jak wodorotlenek sodu lub określone aminy, w obecności środka aktywującego.

Drugim etapem jest atak karboanionu na węgiel grupy karbonylowej , po którym następuje utworzenie cyklicznego związku pośredniego. To właśnie podczas tworzenia tego 4-atomowego pierścienia zachodzi stereoselektywność reakcji. W rzeczywistości przeszkoda przestrzenna spowalnia tworzenie produktu cis w stosunku do produktu trans .

„Horner-Wadsworth-Emmons-Mechanism“ V1.svg

Ostatnim etapem jest otwarcie pierścienia z utworzeniem alkenu i produktu ubocznego reakcji, fosforanu.


Stereoselektywność

Używa

Reakcja Hornera-Wadswortha-Emmonsa jest używana do tworzenia alkenów, konkurując z reakcją Wittiga . Karboaniony użyte w reakcji HWE są jednak bardziej nukleofilowe niż ylidy fosforowe. Zastosowanie reakcji Hornera-Wadswortha-Emmonsa sprzyja również łatwemu usuwaniu produktu ubocznego reakcji, rozpuszczalnego w wodzie oraz stosunkowo łatwemu przygotowaniu odczynników, otrzymywanych w reakcji Arbusowa . Główną zaletą tej reakcji jest to, że może reagować z ketonami z zawadą przestrzenną.

Warianty

Modyfikacja Still-Genari

Zmodyfikowany przez Corey-Kwiatkowski

Uwagi i odniesienia

  1. Kürti i Czakó 2005 , s.  212
  2. Drouin , str.  619

Bibliografia