![]() (zniesiony w 1854 roku) ![]() ![]() ![]() ![]() | ||
![]() Mapa ulica Angiviller i okoliczne drogi w późnym XVIII -tego wieku, w superpozycji, układ obecnych ulic. | ||
Sytuacja | ||
---|---|---|
Miasto | Stary 4 th | |
Dzielnica | Czcigodny święty | |
Początek | Rue des Poulies i Place de l'Oratoire | |
Koniec | Oratory Street | |
Morfologia | ||
Długość | 80 m | |
Szerokość | 10 m | |
Historyczny | ||
kreacja | 1780 | |
Zanik | Około 1854 roku | |
Określenie | rue d'Angiviller, Angivillers, Angevilliers, Angervilliers | |
Geolokalizacja na mapie: Paryż
| ||
Ulica Angiviller jest starożytny ulica z byłego 4. dzielnica Paryża , stał się 1 st dzielnica . Ta ulica została otwarta w 1780 roku i zniknęła, gdy otwarto rue de Rivoli w 1854 roku.
Położona w starej czwartej dzielnicy Paryża , w dzielnicy Saint-Honoré, ta droga rozpoczęła się w 1817 roku na rogu place de l'Oratoire i 1 rue des Poulies, a kończyła się przy 4-6 rue de l'Oratoire . Jej perspektywę nadano tuż przed zabytkowymi bocznymi drzwiami wejściowymi do protestanckiej świątyni Oratorium Luwru , w osi transeptu. Ostatnia liczba parzysta, na północ od ulicy, był n o 18. Miała numery nie dziwne, strony południowej z widokiem na Angiviller zdjęcie. Jego długość wynosiła 80 metrów.
Ulica wzięła swoją nazwę od Hôtel d'Angiviller , znajdującego się przy rue de l'Oratoire 4, którego otoczone murem ogrody biegły wzdłuż ulicy na południe, aż do rogu Place de l'Oratoire. Charles Claude Flahaut de La Billarderie , hrabia Angiviller, był dyrektorem generalnym budynków króla Ludwika XVI w latach 1774-1791.
Ulica została otwarta w 1780 roku, między rue des Poulies i rue de l'Oratoire jako część spekulacji nieruchomości prowadzonej przez Étienne Navault, odbiornik domen w ogólności z Lyonu . Przechodzi przez starą rezydencję Évreux, Étampe, Clermont i Crequy.
Architekt Nicolas Lenoir zbudował na północnej wysepce zespół stu przęseł o siedmiu poziomach pod mocnym doryckim gzymsem, który zachwyca surowością i monumentalnością. Na południu znajduje się Hôtel d'Angiviller i jego ogrody, w miejscu dawnego Hôtel de Cipierre, d'Argenson i Conti. Decyzja ministerialna z 17 roku Brumaire XI (1802), podpisana Chaptal , ustala szerokość ulicy na 10 metrów.
W 1802 roku piosenkarka Sophie Arnould mieszkała w Hôtel d'Angivillier i tam zmarła. Od 1850 do 1854 roku Hôtel d'Angiviller służył jako ratusz dawnej 4. dzielnicy Paryża .
W 1854 roku ulica zniknęła wraz z budową rue de Rivoli . W n ° 4 ulicy Oratorium jest zbudowany na miejscu ulicy Kapłańskiego Angiviller dom dla Oratorium świątyni Luwru przez architekta Wiktor Baltard , sam protestanckich. Jest to siedziba Konsystorza z Kościoła Reformowanego Paryża (utworzony w 1802 roku z reżimem konkordatu , konsystorzu znika w 1905 roku i staje nazwę nieformalnego ugrupowania parafiach), z General diakonatu i Rady kapłańskiej Paryża (utworzony w 1852 r., podzielony na parafie w 1882 r.).