Charles-Auray Street | |
Rue Charles-Auray, dawniej rue de Montreuil. | |
Sytuacja | |
---|---|
Kraj | Francja |
Region | Ile-de-France |
Miasto | Marionetka |
Początek | Avenue Jean-Lolive |
Koniec | Rue des Pommiers |
Morfologia | |
Rodzaj | Ulica |
Historia | |
Stare nazwy | Rue de Montreuil |
Charles Street Auray jest ważnym kanałem komunikacji wspólnej Pantin .
Ulica jest obsługiwana przez stację metra Église de Pantin na linii 5 paryskiego metra .
Na swojej trasie z północy na południe spotyka się w szczególności z rue Méhul i rue Courtois.
Ta ulica została nazwana w hołdzie Charlesowi Aurayowi, burmistrzowi miasta i jego synowi Karolowi, znanemu architektowi.
Tancerka Marie-Madeleine Guimard (1743-1816) kupiła tam dom7 września 1766, przy obecnej lokalizacji szkoły Paul-Langevin, pod numerem 30. Składała się z dwóch budynków). Prace rozwojowe wykonał architekt Mathurin Cherpitel , a sfinansował Charles de Rohan, Prince of Soubise . Dodano do niego teatr znajdujący się przy 104 avenue Jean-Lolive , dawniej rue de Paris .
Przy tej ulicy pod numerem 57 znajduje się również XVIII-wieczna rezydencja. Został zbudowany w latach sześćdziesiątych XVIII wieku przez księdza Claude'a Jean Baptiste Colina, który chciał wykorzystać okoliczne kamieniołomy gipsu. Został odrestaurowany przez architekta Perrarda de Montreuil , a następnie poważnie uszkodzony w 1814 roku podczas wojen napoleońskich. Wpisany na listę zabytków w 1984 r. Pod nazwą PA00079944, od 1986 r. Należy do miasta Pantin. Przez pomylenie z teatrem Marie-Madeleine Guimard nazywany jest błędnie Folie de Pantin .